✍️ ο Απόστολος Πιστόλας
Όταν ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λίγους μήνες πριν, σόκαρε το πανελλήνιο. Και ήταν λογικό καθώς έως την κατάθεση της υποψηφιότητάς του τον γνώριζαν ελάχιστοι.
Εκμεταλλευόμενος τον χώρο που του άφησαν οι αντίπαλοί του και εφαρμόζοντας ένα επικοινωνιακό blitzkrieg κατάφερε αυτό που φαινόταν αδύνατο. Να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξελέγη επειδή έπεισε απελπισμένους ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ, που ελάχιστους μήνες πριν είδαν το κόμμα τους να συντρίβεται εκλογικά, πως είναι ο μόνος που μπορεί να τους επαναφέρει σε τροχιά εξουσίας.
Μίλησε για έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που θα ανήκει στη σύγχρονη αριστερά στα πρότυπα των Δημοκρατικών των ΗΠΑ. Έξι μήνες μετά την εκλογή του δεν έχει κάνει σχεδόν τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση και για αυτό θα έπρεπε να τον κατακρίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Για το ότι δεν προωθεί την μετατόπιση του υποσχέθηκε ενώ ο χρόνος τρέχει εναντίον του.
Από τα ελάχιστα που έχουν γίνει είναι το ερωτηματολόγιο που συζητήθηκε πολύ. Δεν κατανοώ τι ακριβώς περίμεναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αντιδρούν. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν ένα σύγχρονο μετριοπαθές κόμμα, θα άλλαζε τοιποθέτηση στην εκλογική αγορά αλλά θα κρατούσε τη λέξη “ριζοσπαστική” στον τίτλο και το αστέρι ως σύμβολο; Ό,τι όλα θα άλλαζαν μένοντας ίδια; Δε βλέπουν ότι ως έχουν όχι μόνο δε μπορούν να διεκδικήσουν εξουσία αλλά κινδυνεύουν στις ευρωεκλογές να βρεθούν ακόμα και κάτω από τον Βελόπουλο; Στο συγκεκριμένο δηλαδή, στην κατεύθυνση κόμματος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο. Σε κάτι άλλο όμως έχει άδικο.
Λειτουργεί σαν να είναι ο μοναδικός ηγέτης, ο οποίος λαμβάνει αποφάσεις δίχως να ακούει κανέναν βάση των θέλω του και των όσων ακούει ο ίδιος από την κοινωνία. Ακόμα και σε μεγάλες εταιρίες υπάρχει διοικητικό συμβούλιο. Μπορεί στο τέλος ένας να παίρνει την απόφαση αλλά οι προτάσεις συζητιούνται πρώτα. Κάποιος πρέπει να του πει πως δεν κυβερνά βασίλειο του 1600, πρόεδρος σε αριστερό κόμμα είναι. Ένα κόμμα με συγκεκριμένο καταστατικό και διαδικασία στη λήψη αποφάσεων. Μέχρι να το αλλάξει θα πρέπει να το υπηρετεί. Επίσης ο τρόπος με τον οποίο κινείται δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τι ζητά ο κόσμος. Δεν ψάχνει κάποιον “θεόσταλτο” να τον πάρει στα χέρια του και να ηγηθεί. Δεν είμαστε στην περίοδο της βαθιάς κρίσης. Λύσεις τα προβλήματά του θέλει, όχι επικοινωνιακά παιχνίδια.
Με τον Κασσελάκη να μοιάζει με εξωτικό πτηνό που δεν ταιριάζει στο κόμμα που κατάφερε να προεδρεύσει και τους εσωκομματικούς επικριτές του να μην κατανοούν ότι πρέπει να αλλάξουν ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς νέα εκλογική συντριβή καθώς δεν έχει απάντηση στην ερώτηση “γιατί να σε ψηφίσω;”. Ο μεν έχει την απάντηση ως ένα μακρινό όραμα αλλά αδυνατεί να φτάσει εκεί, οι δε νομίζουν πως βρισκόμαστε σε άλλη φάση του πολιτικού κύκλου. Δεν υπάρχει σημείο επαφής, δε μιλούν την ίδια γλώσσα.
Έτσι στις διεργασίες που θα ακολουθήσουν τις ευρωεκλογές, αυτές της αναδιάταξης του κεντροαριστερού πόλου, θα μπει αποδυναμωμένος. Είναι κάτι που το βλέπουν όλοι εκτός από τους ίδιους.
