Η κυρία Αχτσιόγλου θεωρούνταν από τους περισσότερους μέχρι πριν λίγες εβδομάδες το απόλυτο φαβορί για τη νίκη στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ για την προεδρία του κόμματος. Πριν την είσοδο του Στέφανου Κασσελάκη στην κούρσα διαδοχής είχε λάβει τη σωστή τοποθέτηση (για τις τότε συνθήκες), αυτή του να βρίσκεται ανάμεσα από τους άλλους δυο κύριους αντιπάλους της δίχως να δίνει ξακάθαρο πολιτικό στίγμα (σε αντίθεση με τους άλλους δύο). Σκοπός το να περάσει στο δεύτερο γύρο όπου οι ψηφοφόροι του χαμένου του πρώτου γύρου θα την ψήφιζαν σε μεγαλύτερη αναλογία από τον τελικό αντίπαλό της αφού θα ήταν πιο κοντά της εκλογικά. Κράτησε το παιχνίδι κλειστό καθώς αυτό τη συνέφερε. Αυτή είναι η στρατηγική που είχε επιλέξει και ο Νίκος Ανδρουλάκης στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ και του βγήκε. Στο δεύτερο γύρο πήρε πολύ περισσότερους ψηφοφόρους του χαμένου του πρώτου (Ανδρέας Λοβέρδος) από ότι ο αντίπαλός του (Γιώργος Παπανδρέου).
Αυτή η στρατηγική δούλευε μέχρι την ημέρα της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη, η οποία ήταν έτσι τοποθετημένη ώστε να αλλάξει το παιχνίδι. Δεν ασχολήθηκε δηλαδή με την κατεύθυνση του κόμματος αλλά με τη δημιουργία κυβερνητικής εναλλακτικής απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Συνήθως σε μια αγορά όταν οι παίκτες, και ειδικά ο ηγέτης, δουν έναν νέο παίκτη να εισέρχεται και να τοποθετείται αξιολογούν την απειλή για εκείνους. Εάν η απειλή θεωρηθεί σημαντική τότε επιτίθενται, εάν πάλι είναι ασήμαντη τότε την αγνοούν. Θεωρώ πως εδώ έκανε λάθος το επιτελείο της κυρίας Αχτσιόγλου αλλά και η ίδια. Πεποίθησή μου είναι πως έδωσαν σημασία στο πολιτικό κενό της υποψηφιότητας Κασσελάκη (το οποίο έχει φανεί από την πρώτη ημέρα) και αγνόησαν, ή δεν εκτίμησαν σωστά, την εκλογική δυναμική που θα μπορούσε να αναπτύξει με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση και χαρακτηριστικά προσωπικότητας που έφερνε στο παιχνίδι (για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε προηγούμενα άρθρα μου στο θέμα). Έτσι τον αγνόησαν. Έσφαλλαν και το κατάλαβαν την προηγούμενη Κυριακή.
Από τότε και έπειτα η Έφη Αχτσιόγλου, πότε με σωστό και πότε με λάθος τρόπο, επιτίθεται στον Στέφανο Κασσελάκη. Τις επιθέσεις αυτές θα έπρεπε να τις κάνει στοχεύοντας στο απόλυτο κενό πολιτικής ουσίας και θέσεων του συνυποψηφίου της από την πρώτη μέρα της κατάθεσης της υποψηφιότητάς του. Αυτήν την ολιγωρία του επιτελείου της πληρώνει τώρα και πολύ πιθανό να πληρώσει και την Κυριακή στην κάλπη. Η κινητοποίηση των αριστερών αντανακλαστικών των μελών ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην απειλή να πάρει το κόμμα ο Κασσελάκης και να το μεταλλάξει σε κάτι εντελώς ξένο προς αυτούς είναι η μόνη της ελπίδα. Και σε αυτό το κομμάτι άργησαν. Και έτσι η Έφη Αχσιόγλου βρίσκεται ένα βήμα πριν χάσει οριστικά αυτό που θεωρούσε δεδομένα δικό της ένα μήνα πριν. Η Έφη άργησε να αντιδράσει μια μέρα… και κάτι παραπάνω.
