Εκλογές δεν έγιναν, αφού μόνο ένας κατάφερε να ξεπεράσει το όριο της στήριξης των 100 βουλευτών και άρα να είναι ο μοναδικός υποψήφιος, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο έχει νέο πρωθυπουργό: Τον Ινδικής καταγωγής Ρίσι Σούνακ, έναν από τους νεότερους πρωθυπουργούς που είχε ποτέ η χώρα.
Μεγαλωμένος από γονείς μετανάστες στη Βρετανία, έχει πτυχία από τα καλύτερα πανεπιστήμια (Οξφόρδη, Στάνφορντ), δούλεψε στη Γκόλντμαν Σακς και σε hedge funds. Είναι παντρεμένος με κόρη δισεκατομμυριούχου και έχει δυο κόρες. Αυτό είναι το σύντομο αλλά πλούσιο βιογραφικό του Σούνακ εκτός πολιτικής σκηνής. Φημισμένα πανεπιστήμια και εργοδότες, υψηλές θέσεις εργασίας και διασυνδέσεις σε πολύ υψηλό επιχειρηματικά επίπεδο. Δεν είναι να απορεί κανείς για το ότι είναι ο εκλεκτός των ελίτ και των αγορών. Είναι ο συμβατικός πολιτικός που θέλουν για πρωθυπουργό, σκέφτεται όπως αυτοί, γνωρίζονται καλά, είναι ένας από αυτούς.
Πάμε τώρα στα πολιτικά. Ο Σούνακ εξελέγη πρώτη φορά στη Βουλή των Κοινοτήτων το 2015 στο Ρίτσμοντ του Βόρειου Γιορκσάιρ. Είναι η εκλογική περιφέρεια όπου εκλεγόταν από το 1987 έως το 2015 ο Ουίλιαμ Χέιγκ (πρόεδρος των Συντηρητικών 1997-2001). Πρόκειται για μία από τις λεγόμενες υπερασφαλείς περιφέρειες για τους Συντηρητικούς αφού την κερδίζουν συνεχώς για 112 έτη (από το 1910). Οποιοσδήποτε δηλαδή και να ήταν υποψήφιος εκπροσωπώντας το κόμμα των Συντηρητικών στη συγκεκριμένη περιφέρεια θα κέρδιζε. Στην πρώτη του εκλογική αναμέτρηση ο Σούνακ έβαλε το 2015 το 51% των ψήφων με τον δεύτερο να βρίσκεται στο 15%. Στις εκλογές του 2019 έλαβε 63% με τον δεύτερο στο 16%. Όσον αφορά την ανέλιξή του στην κυβέρνηση, το 2018 λαμβάνει τον πρώτο του ρόλο από την Τερέζα Μέι ενώ η πολιτική του καριέρα του εκτινάσσεται με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Μπόρις Τζόνσον όπου και ουσιαστικά του δίνει τα κλειδιά της οικονομίας της χώρας. Έτσι γίνεται γνωστός στο ευρέως κοινό.
Μετά το partygate και τις φωνές αντίδρασης στον επικοινωνιακό τρόπο του Μπόρις Τζόνσον ο Σούνακ είναι ο πρώτος που θα σύρει το χορό των παραιτήσεων, ο οποίος θα οδηγήσει λίγο αργότερα στην παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού. Στη μάχη για τη διαδοχή του Τζόνσον, στην οποία λαμβάνει μέρος, αποδεικνύεται πως είναι όχι μόνο εκλεκτός ελίτ και αγορών αλλά και της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Φανερώνεται όμως και κάτι ακόμα. Πως τα μέλη του κόμματος των Συντηρητικών δεν τον θέλουν για αρχηγό τους και πρωθυπουργό. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις χάνει στο ένας εναντίον ενός από όλους τους άλλους υποψηφίους. Φτάνει λοιπόν στον τελικό (η κοινοβουλευτική ομάδα ψηφίζει ποιους επιθυμεί και οι δύο επικρατέστεροι πηγαίνουν σε εκλογή του ενός από τα μέλη του κόμματος) μαζί με τη Λιζ Τρας από την οποία και ηττάται με 57,5%-42,5%. Μετά την παραίτηση της Λιζ Τρας δηλώνει ξανά την πρόθεσή του να ηγηθεί του κόμματος και της κυβέρνησης. Οι αρμόδιοι της επιτροπής 1922 (πανίσχυρη επιτροπή όσων αφορά τη λειτουργία του κόμματος) θέτει ως κατώτατο όριο για να είναι κάποιος υποψήφιος τους 100 βουλευτές (οι συντηρητικοί έχουν 357 βουλευτές). Ο μοναδικός που καταφέρνει να το περάσει είναι ο εκλεκτός τους, ο οποίος γίνεται αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός της χώρας δίχως κάποιου είδους εκλογές, χωρίς να ερωτηθούν τα μέλη (εάν η διαδικασία έφτανε ως εκεί είναι πολύ πιθανό πως θα έχανε από όποιον είχε αντίπαλο – Τζόνσον ή Μόρνταντ). Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους η αναρρίχηση του Σούνακ στην πρωθυπουργία της χώρας αποτελεί ενθρόνιση, όχι εκλογή.
Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα για τον νέο πρωθυπουργό. Το πιο δύσκολο κομμάτι δεν αφορά τη διαχείριση των οικονομικών του κράτους, σε αυτά και εμπειρία έχει και σίγουρα το θετικό μάτι και τη στήριξη των αγορών, αφού λογικά θα κυμανθεί στα συμβατικά πλαίσιά τους. Το δύσκολο κομμάτι έχει να κάνει κυρίως με τη διαχείριση των μελών του κόμματος που δεν ρωτήθηκαν για το ποιον θέλουν αρχηγό, της βάσης που μάλλον είναι σε σημαντικό βαθμό σκεπτική απέναντί του και ενός κόμματος το οποίο βρίσκεται σε ταυτοτική κρίση και σε δημοσκοπική κατάρρευση. Και όλα αυτά θα πρέπει να τα λύσει μέσα σε δύο, το πολύ, χρόνια ταυτόχρονα με τη διαχείριση της οικονομία, των μέτρων λιτότητας που έρχονται και την ενόχληση/θυμό των ψηφοφόρων από αυτά. Και όλα αυτά ενώ θα έχει την αντιπολίτευση να λέει συνεχώς «ο πλούσιος κόβει από εσάς τους φτωχούς». Η εξίσωση δηλαδή για τον Σούνακ, από πολιτική σκοπιά, είναι εξαιρετικά περίπλοκη και δύσκολη. Η εμπειρία του στην πολιτική, σε αντίθεση με αυτή στις επενδύσεις, είναι περιορισμένη. Μπορεί να τα καταφέρει ενάντια σε όλα; Βεβαίως. Δε θα πόνταρα όμως σε αυτό. Εάν δεν τα καταφέρει να ανασυντάξει την οικονομία της χώρας και να βάλει σε μια σειρά το κόμμα των Συντηρητικών οι ψηφοφόροι θα αναζητήσουν ευθύνες. Και η πολιτική ευθύνη για την επιλογή του ως αρχηγό και πρωθυπουργό πέφτει αποκλειστικά στην κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών, αφού τα μέλη δε ρωτήθηκαν. Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό εκλογικά.
