Όταν προ μηνών στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, ασφυκτιώντας μέσα στο πλαίσιο που έθετε ο νικητής των εσωκοματικών εκλογών, αποφάσισαν να αποχωρήσουν, αρκετοί ήταν εκείνοι μου μιλούσαν για βαθύ πλήγμα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι αλήθεια πως τα στελέχη που αποχώρησαν ήταν “πρώτης γραμμής”, πρώτα βιολιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ηχηρά ονόματα της αριστεράς. Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Φίλης, Χαρίτσης και άλλοι αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας, αρχικά, μια νέα κοινοβουλευτική ομάδα (όσοι εξ αυτών είναι βουλευτές), τη Νέα Αριστερά.
Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ προσαρμοσμένο στα δεδομένα της νέας εποχής. Περισσότερο δικαιωματισμό, woke κουλτούρα, ίδια επίπεδα διεθνισμού και μια αριστερή οπτική της οικονομίας. Στόχος τους η προσέγγιση μικρών ειδικών εκλογικών ομάδων υπερθεματίζοντας υπέρ των συμφερόντων τους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ασχοληθούν στα σοβαρά με τις χαμηλότερες ομάδες των κοινωνικών στρωμάτων – αλλά αυτό απαιτεί δουλειά. Λίγους μήνες μετά, οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν αυτό που όλοι έβλεπα εκτός από τους ίδιους. Πως την παρούσα περίοδο η δύναμη μιας ριζοσπαστικής αριστεράς στη χώρα δεν είναι παραπάνω από ένα χαμηλό μονοψήφιο. Και εξαιτίας του γεγονότος πως υπάρχουν ανταγωνιστές σε μια εκλογική πίτα που συνεχώς μειώνεται καμία εκ των δημοσκοπήσεων δεν τους εμφανίζει να περνούν το όριο του 3%.
Βλέπετε, οι συγκεκριμένοι πολιτικοί δεν κατάλαβαν πως τα ονόματά τους βάρυναν εν μέσω συγκεκριμένων συνθηκών κι έτσι πήραν τον ίσκιο τους για μπόι και προχώρησαν. Δεν κατανόησαν πως βάρυναν σε μια ανώμαλη περίοδο, με τον κόσμο να διακατέχεται από πολύ αρνητικά συναισθήματα, που έψαχνε από κάπου να πιαστεί για να μην τον πάρουν τα νερά της οικονομικής κρίσης. Βάρυναν ευρισκόμενοι μέσα στο κέλυφος του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που κυριάρχησε στο “αντιμνημονιακό μέτωπο” κι έτσι λάμβαναν και ψήφους εξουσίας, και ψήφους διαμαρτυρίας από συναισθηματικά φορτισμένους μετριοπαθείς ψηφοφόρους και ψήφους ιδεολογίας. Βάρυναν διότι τους πήρε από το χέρι η χαρισματική για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα (συμφωνείς ή διαφωνείς πολιτικά είχε στοιχεία που βάση βιβλιογραφίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως χαρισματικός).
Τώρα δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Ούτε η χώρα βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση, ούτε βρίσκονται μέσα στο κέλυφος ενός κόμματος εξουσίας (άρα λαμβάνουν μόνο ψήφους ιδεολογίας), ούτε έχουν για αρχηγό μια χαρισματική προσωπικότητα που μπορεί να τραβήξει ψηφοφόρους την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τώρα προσγειώνονται στην πραγματικότητα και καταλαβαίνουν (πιστεύω) πως δεν ήταν αυτοί που νόμιζαν. Με την κίνηση της αποχώρησής του έδειξαν το πραγματικό τους πολιτικό ύψος.
