Στις εκλογές του 2019 τα κόμματα στα λεγόμενα «δεξιά» της Νέας Δημοκρατίας (εάν σε αυτά εντάξουμε και τη «Δημιουργία Ξανά» του Θάνου Τζήμερου) έλαβαν 7,37%. Στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών στην εκτίμηση ψήφου κυμαίνονται σε ποσοστά ανάμεσα στο 9% και στο 10%. Το κόμμα που φαίνεται να κερδίζει περισσότερο είναι η «Ελληνική Λύση», που από 3,7% βρίσκεται πλέον καθαρά άνω του 5%. Οι «Έλληνες για την πατρίδα», το κόμμα Κασιδιάρη, βρίσκεται κοντά στα ποσοστά που έλαβε η Χρυσή Αυγή το 2019 και φλερτάρει με την είσοδό του στη Βουλή. Τέλος η «Εθνική Δημιουργία» (η συμμαχία των Τζήμερου, Κρανιδιώτη, Μπογδάνου) φαίνεται πως από την αρχή της δημιουργία της βρίσκεται κοντά στο 1,5% και μπαίνει στις δημοσκοπήσεις ξεχωριστά από τα «λοιπά» (σημαντικό καθώς αρχίζει και μπαίνει ως ενναλακτική ψήφου στο μυαλό του ψηφοφόρου που κοιτάει την επιφάνεια – και εννοείται βρίσκεται κοντά ιδεολογικά).
Πριν προχωρήσουμε θα πρέπει να κάνουμε μια αναγκαία επισήμανση. Ο (κατ’ εμέ ανούσιος και παραπλανητικός) άξονας «δεξιά – αριστερά» μας αναγκάζει να τοποθετήσουμε τους ψηφοφόρους των τριών αυτών κομμάτων στην ίδια περιοχή. Στα «δεξιά». Υπάρχουν όμως πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Στο χώρο των συντηρητικών ψηφοφόρων έχουμε μια ομάδα που αποτελείται από ψηφοφόρους που επιθυμούν περισσότερο σοσιαλιστικές πολιτικές στην οικονομία, επιζητούν ομοιογένεια μέσα στην κοινωνία, εναντιώνονται στις αλλαγές – άρα πιο παραδοσιακοί. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους όμως είναι πως είναι αντισυστημικοί και η αστική δημοκρατία για αυτούς δεν είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο, ενδεχομένως ούτε θεμιτό. Είναι περισσότερο υπέρ της συγκεντρωτικής εξουσίας αντί της διάκρισης των εξουσιών, και άρα θα ψήφιζαν έναν πολιτικό τον οποίο θα έβλεπαν ως ηγέτη που «τραβάει μπροστά» ενάντια στο «κατεστημένο». Αυτού του είδους οι ψηφοφόροι, μερικοί εκ των οποίων το 2019 ψήφισαν ΝΔ ως αντισύριζα ψήφος, είναι που έχουν τους χαλαρότερους δεσμούς με την κυβέρνηση και τείνουν να ψηφίζουν περισσότερο «Έλληνες για την Πατρίδα» και «Ελληνική Λύση». Έχουν φύγει και θεωρώ πως η κυβέρνηση δε μπορεί αλλά και δε θέλει να τους διεκδικήσει.
Από την άλλη, υπάρχει ένα άλλο κομμάτι συντηρητικών ψηφοφόρων. Σε σύγκριση με την προηγούμενη ομάδα είναι πιο μοντέρνοι, επιζητούν περισσότερο φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, είναι υπέρ της ομοιογένειας αλλά δέχονται σε ένα βαθμό στοιχεία διαφορετικότητας, είναι υπέρ της τήρησης των νόμων. Είναι συστημικοί ψηφοφόροι και βρίσκονται εντός πλαισίου αστικής δημοκρατίας. Σε σύγκριση με την προηγούμενη ομάδα βρίσκονται σε υψηλότερες κοινωνικές ομάδες και έχουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Επίσης, είναι μια μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων από την προηγούμενη ομάδα. Από τα τρία προαναφερθέντα κόμματα αυτοί οι ψηφοφόροι βρίσκονται κοντά μόνο στην «Εθνική Δημιουργία». Όμως την ίδια στιγμή είναι από τις ομάδες ψηφοφόρων που είναι εγγύτερα της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει πως σε ομαλές περιόδους και όταν οι τοποθετήσεις ΝΔ και «Εθνικής Δημιουργίας» είναι κοντά η συντριπτική πλειοψηφία τους θα ψηφίσει ΝΔ.
Θεωρώ πως η άνω περιγραφή ξεκαθαρίζει το γιατί είναι λάθος να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι όλοι οι συντηρητικοί ψηφοφόροι αλλά και τα κόμματα «δεξιά» της ΝΔ (όπως είχα επισημάνει πολλές φορές πως ήταν λάθος να βάζουμε μαζί τους ψηφοφόρους Λε Πεν και Ζεμούρ). Επίσης δείχνει κάτι ακόμα. Πως η «Ελληνική Λύση» και οι «Έλληνες για την πατρίδα» έχουν πιο «ελεύθερο» κοινό να στοχοποιήσουν. Δεν έχουν ανταγωνιστή σε αυτό κάποιον μεγάλο παίχτη. Από την άλλη αναφερόμαστε σε μια ομάδα με σχετικά μικρό συνολικά αριθμό ψηφοφόρων. Άρα δεν προβλέπεται να ανεβαίνουν πολύ περισσότερο σε ποσοστά (εκτός εάν οδηγηθούμε σε περιόδους πλήρους ανωμαλίας).
Από την άλλη η μεγάλη μάζα του βασικού κοινού της «Εθνικής Δημιουργίας» βρίσκεται εντός της ΝΔ. Όμως επειδή δεν ζούμε σε ομαλές περιόδους και επειδή η ΝΔ έχει, σε σημαντικά για αυτούς τους ψηφοφόρους θέματα, μετατοπίσει είτε ακούσια είτε εκουσίως τη θέση της (και στην οικονομία με τα επιδόματα και στο μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα) δημιουργείται απόσταση ανάμεσα σε αυτήν και τη συγκεκριμένη ομάδα ψηφοφόρων. Όσο περισσότερο δυσχεραίνει η κατάσταση στην οικονομία (αλλά και σε άλλους σημαντικούς για αυτούς τους ψηφοφόρους τομείς), όσο η ΝΔ κρατάει συγκεκριμένη στάση στα προαναφερθέντα θέματα, τόσο θα ανεβαίνουν τα αρνητικά συναισθήματα και τόσο θα μεγαλώνει η απόσταση. Το ερώτημα είναι εάν μέχρι τις εκλογές (όποτε γίνουν) θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε η απόσταση να μεγαλώσει σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργήσει διαρροές, έστω και μικρές. Εάν συμβεί αυτό, η μόνη τους εναλλακτική (πλην της αποχής) θα είναι η «Εθνική Δημιουργία» και είναι εξαιρετικά πιθανό να την βάλουν στη Βουλή. Αυτό διότι η τοποθέτηση του κόμματος σε σημαντικά θέματα ταυτίζεται με ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της ομάδας ψηφοφόρων. Εάν δεν φτάσουμε σε αυτό το σημείο πριν τις εκλογές τότε οι περισσότεροι θα ξαναψηφίσουν ΝΔ. Το ποιο σενάριο θα επικρατήσει προφανώς δεν το γνωρίζουμε, το σίγουρο όμως είναι πως η παρακολούθηση των όσων συμβούν στο χώρο το επόμενο διάστημα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
