Η παρουσία του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ήταν εξαιρετική. Και στη συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπάιντεν και στην ομιλία στο Κογκρέσο.
Από επικοινωνιακής πλευράς η επίσκεψη πέτυχε το στόχο της. Για την ουσία είναι νωρίς ακόμα για να μιλήσουμε. Σίγουρα το όρθιο χειροκρότημα των μελών του Κογκρέσου έδωσε μια ώθηση στον Πρωθυπουργό. Μια ώθηση που χρειαζόταν πολύ. Ενδέχεται όμως, παρά το ότι όλα σήμερα δείχνουν το αντίθετο, αυτό το πανηγυρικό παρατεταμένο χειροκρότημα να είναι τα τελευταίο «μεγάλο» χειροκρότημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γιατί; Διότι μπορεί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής να κυριαρχεί κατά κράτος των αντιπάλων του όμως χρειάζεται συγκεκριμένο πλαίσιο για να κερδίσει εκλογές βασισμένος σε αυτή του την κυριαρχία και σε χαρακτηριστικά όπως η «Προεδρικότητα». Και αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει, τουλάχιστον για την ώρα.
Αυτό που υπάρχει είναι η σκληρή πραγματικότητα. Οι τιμές 2,20 €/ λίτρο στη βενζίνη που αυξάνονται καθημερινά. Οι αυξημένες τιμές στους λογαριασμούς του ρεύματος και φυσικού αερίου σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Οι αυξήσεις στις τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης. Αυξήσεις τιμών σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τους χαμηλούς μισθούς. Με άλλα λόγια υπάρχει η ολοένα και μειούμενη αγοραστική δύναμη των ψηφοφόρων, η οποία αποτελεί το σημαντικότερο κριτήριο ψήφου των περισσότερων εξ αυτών. Πιστεύετε αλήθεια πως η εξαιρετική παρουσία του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ μείωσε έστω και κατ’ ελάχιστο την αβεβαιότητα των ψηφοφόρων; Ή ότι έκανε κάποιον ψηφοφόρο με εισόδημα 800 € το μήνα, τον οποίο χτυπάει η οικονομική κρίση, να αλλάξει την ψήφο του; Προφανώς κάποιοι λίγοι θα ασχοληθούνε περισσότερο. Είναι κυρίως όσοι έχουν λύσει το οικονομικό πρόβλημα της οικογένειάς τους και έχουν ανέβει κλίμακα στην πυραμίδα του Maslow. Αλήθεια, μέσα σε κρίση, πόσοι είναι αυτοί και πόσοι από αυτούς δεν ψήφιζαν ήδη Νέα Δημοκρατία;
Η αλήθεια είναι πως έχουμε μπει σε μια δύσκολη περίοδο. Η οποία μπορεί να γίνει ακόμα δυσκολότερη εάν η επισιτιστική κρίση που έρχεται οδηγήσει σε πάντρεμα της οικονομικής κρίσης με μεταναστευτική (αυτό είναι πιθανό να μην προλάβει να γίνει μέχρι τις εκλογές). Και ο ψηφοφόρος, δεν κρίνω το εάν κάνει καλά ή όχι, θα κοιτάξει κυρίως της οικονομική ασφάλεια τη δική του και της οικογενείας του. Κι έπειτα (πολλοί εξ αυτών) την ασφάλεια στην καθημερινότητά του: την εγκληματικότητα, το μεταναστευτικό (για όσους ψηφοφόρους ζούνε σε περιοχές με τέτοιο πρόβλημα). Όλα τα υπόλοιπα θέματα είναι «συνοδευτικά». Αυτά που περιγράψαμε παραπάνω είναι το κυρίως πιάτο. Υπάρχουν φορές που τα συνοδευτικά κυριαρχούν; Ναι, αλλά μόνο εάν τα ευνοεί το διαμορφωθέν πλαίσιο. Κι εδώ αυτό δεν υπάρχει.
Μπορεί η κυβέρνηση να καταφέρει να αμυνθεί καλά σε αυτό το μη ευνοϊκό για εκείνη πλαίσιο που διαμορφώνεται; Ναι, και μέχρι στιγμής το κάνει, αλλά το πρόβλημα είναι πως οι αλλαγές οφείλονται κυρίως στο μακροπεριβάλλον, το οποίο δε μπορεί να ελεγχεί. Και όσο εκεί οι αλλαγές γίνονται πιο απότομες και πιο βαθιές τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την ίδια να αμυνθεί αποτελεσματικά καθώς θα μειώνονται οι πόροι και θα υπάρχει κούραση. Όπως έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο, είμαστε σε μια περίοδο που κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Μπορεί να έχουμε από αυτοδυναμία Νέας Δημοκρατίας μέχρι επανάληψη της περιόδου Μαΐου – Ιουνίου 2012. Το θετικό για τον Πρωθυπουργό είναι πως για μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων αποτελεί τη μοναδική κυβερνητική εναλλακτική.
Το αρνητικό είναι πως μπορεί να πάψει να την αποτελεί όχι μόνο εάν κάποιος ανταγωνιστής ανέβει σε σημαντικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας αλλά και εάν ο ίδιος πέσει σε αυτά, κυρίως λόγω συνθηκών και της επιρροής τους στην εκλογική συμπεριφορά. Αυτή τη στιγμή τα δεδομένα δείχνουν πως τα, πολύ, δύσκολα είναι μπροστά μας. Και είναι αυτό, σε συνδυασμό με την επιμονή του Πρωθυπουργού για εκλογές στο τέλος της τετραετίας, που με κάνουν να αναρωτιέμαι εάν οδηγούμαστε σε ένα από τα δύο αρνητικά σενάρια που περιέγραφα σε προηγούμενο άρθρο. Εάν ένα εξ αυτών επιβεβαιωθεί τότε όντως το χειροκρότημα των μελών του Κογκρέσου στον Έλληνα Πρωθυπουργό θα αποδειχθεί το τελευταίο μεγάλο χειροκρότημα. Μια στιγμή θριάμβου πριν πέσει, απότομα και πριν την ώρα της, η αυλαία.
