Ο Στέφανος Κασσελάκης, ένας άνθρωπος που πριν λίγες εβδομάδες δεν τον γνώριζε σχεδόν κανείς, κατάφερε με μια σωστά δομημένη και σχεδόν άψογα εκτελεσμένη καμπάνια να κερδίσει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι το αποτέλεσμα της απογοήτευσης των πολιτών από τους πολιτικούς (οι πολίτες, ειδικά η νέα γενιά, έχουν χαμηλή εμπιστοσύνη στους πολιτικούς και την πολιτική) σε συνδυασμό με το ότι κανείς εκ των υπολοίπων υποψηφίων για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδινε ελπίδα και προοπτική εξουσίας. Αυτή την ελπίδα αγόρασαν από τον κύριο Κασσελάκη. Από έναν μη πολιτικό που βρήκε εκλογικό κενό και εισχώρησε στην πολιτική προσφέροντας το δικό του αφήγημα. Έπεισε τους ψηφοφόρους – μέλη ΣΥΡΙΖΑ να τον εμπιστευτούν και να ρίξουν μια ζαριά στα τυφλά με την ελπίδα πως θα φέρουν εξάρες. Ψήφισαν δηλαδή κάποιον άγνωστο επειδή τους έδωσε ελπίδα νίκης εκεί που όλα φαινόταν μαύρα. Από το «γιατί οι άλλοι είναι καλύτεροι;» του 2015 περάσαμε στο «κι αν μας βγει;» του 2023. Η προσωπικότητα του κυρίου Κασσελάκη μπορεί να δημιουργεί ταυτίσεις με εκλογικά κοινά που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και αυτό να κάνει τις πιθανότητες επιτυχίας να αυξάνουν όμως οι ταυτίσεις αυτές θα πρέπει να αποκτήσουν ουσία πέρα από επικοινωνία και συμβολισμούς, πράγμα που δεν είδαμε.
Η πραγματικότητα είναι πως τις τελευταίες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες βομβαρδισμού επικοινωνίας για τη ζωή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν διαβάσαμε όμως ανάλυση ούτε μισής πολιτικής θέσης. Μόνο σκόρπιες προτάσεις σε μια «πλατφόρμα». Αυτό δεν το έχω ξανασυναντήσει πουθενά. Θα πόνταρα στο ότι δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Η προσέγγιση του φαινομένου Κασσελάκη γινόταν τόσο πολύ με όρους lifestyle που θαρρούσες πως ψήφιζες για το νικητή παιχνιδιού reality και όχι για τον πρόεδρο του δεύτερου κόμματος και εν δυνάμει πρωθυπουργό. Για το ποιος θα κερδίσει το έπαθλο του φαγητού και όχι για το ποιον πιθανώς να κληθεί να αντιμετωπίσει Ερντογάν και Φιντάν στο μέλλον. Γνωρίσαμε μέχρι και τη μαμά Τάιλερ, μάθαμε και το πόσα βάρη σηκώνει στο γυμναστήριο αλλά μια πολιτική θέση δεν ακούσαμε. Ποια είναι η θέση του στα ελληνοτουρκικά; Στο μεταναστευτικό; Στο θέμα του δημογραφικού; Στην εγκληματικότητα; Την ακρίβεια; Δε γνωρίζουμε. Κανείς δε γνωρίζει. Ούτε καν τα μέλη ΣΥΡΙΖΑ που τον ανέδειξαν στη θέση του προέδρου του κόμματος. Ο κύριος Κασσελάκης είναι ένα kinder έκπληξη με ένα όμορφο περιτύλιγμα, που κανείς όμως δε γνωρίζει το περιεχόμενο. Όσοι τον υποστηρίζουν φαντάζονται το περιεχόμενο όπως οι ίδιοι το επιθυμούν και είναι ευχαριστημένοι με αυτό που πλάθει η φαντασία τους. Όταν όμως το περιεχόμενο αποκαλυφθεί δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θα τους αρέσει η πραγματικότητα.
Το περιεχόμενο θα φανεί κάποια στιγμή αναγκαστικά. Διότι πλέον ο κύριος Κασσελάκης ανέβηκε κατηγορία. Από σήμερα δεν είναι ένας όμορφος νέος που κάνει ωραία βιντεάκια στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν είναι ο Βασιλάκης Καΐλας της Εκάλης που “ξεριζώθηκε” (αν είναι δυνατόν) στα 14 χρόνια του. Ή μάλλον είναι και αυτό. Είναι όμως και πρόεδρος του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας. Είναι και εν δυνάμει πρωθυπουργός. Είναι πλέον πολιτικός και θα κρίνεται πολιτικά. Εάν επιθυμεί να πάει ένας εναντίον ενός με τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα πρέπει να μπει στην ουσία. Μπορεί αυτό να το κάνει άμεσα; Σίγουρα όχι. Φαίνεται παντελώς ανέτοιμος για τη θέση που κατέχει.
Μπορεί να είναι έτοιμος σε τρία χρόνια; Δε γνωρίζω. Το κύριο ερώτημα είναι εάν θα μπορέσει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα να βαφτίσει τον «κανένα» των δημοσκοπήσεων με το όνομα «Κασσελάκης». Εάν θα μπορέσει δηλαδή να κρατήσει ψηλά τις ελπίδες κυβερνητικής προοπτικής. Εκεί θα φανεί εάν η ζαριά στα τυφλά ήταν έμπνευση αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ από τις στάχτες του ή απόλυτης καταστροφής.
