Έχουν περάσει 49 ολόκληρα χρόνια απ’ όταν η Ελλάδα έλαβε μέρος στον διαγωνισμό της Eurovision για πρώτη φορά. Η ιστορία μας μετρά μεγάλες και μικρότερες επιτυχίες, σταρ και πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες, αλλά πάνω απ΄όλα πολλή μουσική!
Οι πρώτες απόπειρες
Την αρχή έκανε η Μαρινέλλα το 1974 με το τραγούδι «Κρασί, θάλασσα και τ΄αγόρι μου», που μπορεί να πήρε την 11η θέση, αλλά άνοιξε το δρόμο για μια πορεία που μετρά πια μισό αιώνα.
Την επόμενη χρονιά, η Ελλάδα δεν έλαβε μέρος στον διαγωνισμό, κίνηση που αποτέλεσε διαμαρτυρία για το ντεμπούτο της Τουρκίας, λίγους μήνες μετά την εισβολή στην Κύπρο. Η συμμετοχή του 1976 βασίστηκε στα Ελληνοτουρκικά και παραμένει μέχρι και σήμερα η πιο «πολιτική» επιλογή μας στην Eurovision. H Μαρίζα Κωχ τραγούδησε «Παναγιά μου, Παναγιά μου» φορώντας αλεξίσφαιρο γιλέκο, αφού υπήρξαν πληροφορίες για ελεύθερο σκοπευτή στην αίθουσα της Χάγης. Η Τουρκία δε συμμετείχε, ενώ την ώρα της εμφάνισής μας, στην τουρκική τηλεόραση προβλήθηκε ένα τραγούδι εθνικιστικού περιεχομένου.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Ελλάδας στην Eurovision ήρθε το 1977. Μπέσσυ, Πασχάλης, Μαριάννα και Ρόμπερτ τραγούδησαν το «Μάθημα Σολφέζ», πήραν την 5η θέση και κράτησαν το ρεκόρ της υψηλότερης θέσης της χώρας μας στον διαγωνισμό για 24 ολόκληρα χρόνια.
Οι τρεις επόμενες χρονιές έφεραν στην Eurovision τρεις μεγάλες τραγουδίστριες. Τάνια Τσανακλίδου, Ελπίδα και Άννα Βίσση ερμήνευσαν τα «Τσάρλι Τσάπλιν», «Σωκράτη» και «Ωτοστόπ» κι άφησαν το μοναδικό τους στίγμα στην ιστορία της χώρας μας στον διαγωνισμό.
Τα όχι και τόσο ωραία χρόνια
Μπορεί οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 να ήταν «χρυσές» σε πολλούς τομείς, η Eurovision όμως σίγουρα δεν ήταν ένας απ΄αυτούς. Ο αποκλεισμός του Θέμη Αδαμαντίδη λόγω της κυκλοφορίας του τραγουδιού του πριν τον διαγωνισμό το 1982, η ακύρωση της συμμετοχής της Πωλίνας το 1986 επειδή ο τελικός έγινε το Μεγάλο Σάββατο εκείνης της χρονιάς και οι πολλές χαμηλές μας θέσεις μαρτυρούν την τότε εικόνα της Ελλάδας στην Eurovision. Φωτεινές εξαιρέσεις μιας όχι και τόσο καλής εποχής οι Bang του Θάνου Καλλίρη με το «Stop!» και τα Wham vibes τους το 1987, η «Άνοιξη» που από τη γνωστή ατυχία στο σόλο του σαξοφωνίστα δε βρέθηκε ψηλά στην κατάταξη το 1991, η 5η θέση της Κλεοπάτρας το 1992 με το «Όλου του κόσμου η ελπίδα» και φυσικά η εκθαμβωτική εμφάνιση και το ρεκόρ της Καίτης Γαρμπή το 1993 με το «Ελλάδα, χώρα του φωτός».
Τα 00’s των μεταλλίων
Το 2001 έρχεται ένα συγκρότημα που θ’ αλλάξει για πάντα την ιστορία της Ελλάδας στον διαγωνισμό. Antique, Έλενα Παπαρίζου, «Die for You» 3η θέση και η χώρα μας ξεκινά την καλύτερη δεκαετία της στην Eurovision. Τρία χρόνια μετά, σε μια από τις πιο δυνατές διοργανώσεις, ο Σάκης Ρουβάς με το «Shake It» είναι το μεγάλο φαβορί για νίκη στην Κωνσταντινούπολη. Τελικά χάνει για λίγο την πρωτιά κι έρχεται κι αυτός τρίτος, με το μεγαλύτερο όμως σκορ στην ιστορία της Ελλάδας. Το χρυσό θα φέρει την επόμενη χρονιά η Έλενα Παπαρίζου με το τραγούδι που σηματοδοτούσε από μόνο του τη θέση που του άξιζε. «My Number One» και ιδανική κατάληξη για τη γυναίκα που εδραίωσε την Ελλάδα στις κορυφαίες συμμετέχουσες της εποχής. Τις μεγάλες επιτυχίες θα συνέχιζε και η Καλομοίρα το 2008, δίνοντας στη χώρα μας άλλη μια θέση στο top 3 με το «Secret Combination». Για την ιστορία, η Ελλάδα βρέθηκε 9 φορές στην πρώτη δεκάδα από το 2001 έως το 2011.
Κρίση, χαμηλές βαθμολογίες και οι πρώτοι αποκλεισμοί
Από το 2012 και μετά, η Ελλάδα δεν κατάφερε να διατηρήσει τις προηγούμενες επιτυχίες της. Μπορεί το 2013 οι Koza Mostra και ο Αγάθωνας Ιακωβίδης να κατέκτησαν την 6η θέση εντυπωσιάζοντας τους ξένους με το έντονο ελληνικό τους χρώμα και το «Alcohol Is Free», όμως η εποχή της μεγάλης κρίσης φάνηκε και στην Eurovision. Μάλιστα, το 2016 η χώρα μας αποκλείστηκε για πρώτη φορά απ’ τον τελικό με τους Argo και το «Utopian Land», πράγμα που έγινε ξανά το 2018 με την Γιάννα Τερζή και το «Όνειρό μου».
Πανδημία, αναβολή του διαγωνισμού κι επαναφορά στο top 10
Το 2020, ο διαγωνισμός ακυρώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του, λόγω του Covid. Ένα χρόνο μετά, σε μια πολύ καλά προετοιμασμένη διοργάνωση στο Ρότερνταμ, η Ελλάδα συμμετείχε με τη νεαρή Στεφανία Λυμπερακάκη και το «Last Dance». Η συμμετοχή της έφερε μια μεγάλη καινοτομία στον διαγωνισμό, αφού ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε green screen background, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα στις οθόνες. Το αποτέλεσμα: 10η θέση κι επαναφορά της χώρας μας ψηλά στο βαθμολογικό πίνακα. Το 2022 στο Τορίνο, η Ελλάδα κατέλαβε την 8η θέση με την Αμάντα Γεωργιάδη και το «Die Together», ένα κομμάτι που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές ειδικά από τις επιτροπές του διαγωνισμού.
Φέτος η χώρα μας στέλνει το νεότερο εκπρόσωπο στην ιστορία της. Ο 16χρονος Βίκτωρ Βερνίκος συμμετέχει με το τραγούδι «What They Say», μια μπαλάντα που έγραψε ο ίδιος στα 14 του.
Κι έτσι, συμπληρώνεται σχεδόν μισός αιώνας ελληνικών αποστολών, μ’ επιτυχίες, αποτυχίες, συμφωνίες και διαφωνίες. Κυρίως, όμως, με πολλή μουσική, που είναι και το κυριότερο, όποιο και να ναι το αποτέλεσμα κάθε χρόνο.
Photo credits: wiwibloggs.com
