Το deal Ελλάδας και Γαλλίας δεν χρειάζεται, νομίζω, πολλή ανάλυση, τόσο ως προς το σκέλος των φρεγατών, όσο και ως προς αυτό της αμυντικής συμφωνίας.
Πρόκειται για μια κίνηση-ματ που αλλάζει τις ισορροπίες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενισχύει την αποτρεπτική μας ισχύ και στέλνει ένα μήνυμα και προς άλλες χώρες της Ευρώπης ότι η ώρα της ανάληψης της ευθύνης για την κοινή μας άμυνα δεν πρέπει να είναι μακριά.
Σε αυτά, όμως, ομονοούν όλοι οι στοιχειωδώς λογικοί άνθρωποι και εξ αυτού δεν χρειάζεται πολλή συζήτηση. Και από την αντιπολίτευση, δε, δεν αντέδρασαν έντονα. Όχι όλοι, βεβαίως.
Γιατί, αν προσέξετε, εκτός από κάτι γραφικές περιπτώσεις που βλέπουν κούρσα εξοπλισμών στο Αιγαίο, το αφήγημα της δικαίωσης του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και ως προς την προμήθεια των φρεγατών.
Μάθαμε, λοιπόν, ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε γαλλικές φρεγάτες και το 2018 είχε έρθει πολύ κοντά η τότε κυβέρνηση στην προμήθεια τους. Αλήθεια, ε; Ποις φρεγάτες θα παίρναμε τότε δηλαδή; Τις ίδιες που πήραμε σήμερα ή κάτι μάλλον φθηνότερο;
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κάνει συγκυριακή αντιπολίτευση. Όχι στρατηγική. Ακόμα και σε ένα θέμα που δεν θα έπρεπε να έχει πολλά να πει, βρίσκει να πει μια πομφόλυγα που ακούγεται και αστεία.
Επίσης, κάπου έλεος με την προσπάθεια δικαίωσης δύο χρόνια μετά την εκλογική ήττα. Σε λίγο, δηλαδή, αν χάσουν και στις επόμενες εκλογές, θα λένε πως όσα κάνει ο Μητσοτάκης στη δεύτερη τετραετία ήταν και αυτά δρομολογημένα από αυτούς…
Ο εξ απορρήτων
