Για τη Μόσχα, η κατάληψη του βιομηχανικού λιμανιού έχει πρακτική και συμβολική σημασία
Εδώ και τρεις εβδομάδες, το ουκρανικό λιμάνι της Μαριούπολης βρίσκεται υπό πολιορκία από τις ρωσικές δυνάμεις. Συνολικά 100.000 έως 200.000 άνθρωποι παραμένουν παγιδευμένοι στην πόλη, η οποία συνεχίζει να υφίσταται ανελέητο βομβαρδισμό.
Οι τοπικές αρχές λένε ότι το 80% των υποδομών της πόλης έχει καταστραφεί, με τις περισσότερες από αυτές να μην επισκευάζονται. Η πόλη έχει μείνει χωρίς νερό, ηλεκτρισμό και θέρμανση, και είναι αδύνατο να καταμετρηθεί ο αριθμός των θανάτων. Αυτή την εβδομάδα η Ουκρανία απέρριψε το τελεσίγραφο της Ρωσίας να παραδώσει τη Μαριούπολη.
Η πτώση της Μαριούπολης θα ήταν ένα οικονομικό πλήγμα για την Ουκρανία και μια συμβολική νίκη για τη Ρωσία.
«Η Μαριούπολη έχει πρακτική και συμβολική σημασία για τη Ρωσία», είπε στον Guardian ο Andrii Ianitskyi, από τη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Κιέβου.
«Είναι ένα μεγάλο λιμάνι και μια βάση για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Έτσι, αν οι Ρώσοι θέλουν να έχουν έναν χερσαίο διάδρομο [από το Ντονμπάς] στην Κριμαία, πρέπει να ελέγχουν την πόλη».
Από το 2014, λιγότερο από 30 χιλιόμετρα χωρίζουν τη Μαριούπολη από τα ελεγχόμενα από τη Ρωσία αυτονομιστικά εδάφη στο Ντονμπάς.
Οικονομικός στραγγαλισμός
Η Μαριούπολη είναι ένα μεταλλουργικό κέντρο για τη βιομηχανία σιδήρου και χάλυβα, την κατασκευή βαρέων μηχανημάτων και τις επισκευές πλοίων. Τα μεγαλύτερα εργοστάσια χάλυβα της Ουκρανίας που ανήκουν στον κορυφαίο μεταλλουργικό όμιλο της χώρας, Metinvest, βρίσκονται στη Μαριούπολη. Ένα από αυτά, το Azovstal, υπέστη σοβαρές ζημιές από ρωσικούς βομβαρδισμούς αυτή την εβδομάδα.
Ο Ianitskyi είπε ότι ο ρωσικός στρατός στόχευε όχι μόνο τις μη στρατιωτικές υποδομές αλλά και την οικονομική υποδομή, με στόχο να υποστεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά.
Στη Μαριούπολη βρίσκεται επίσης το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι στην Αζοφική Θάλασσα από το οποίο η Ουκρανία εξάγει σιτηρά, σίδηρο και χάλυβα και βαριά μηχανήματα. Το 2021, οι κύριοι προορισμοί για τις εξαγωγές της Ουκρανίας από το λιμάνι της Μαριούπολης ήταν ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία αλλά και χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως ο Λίβανος και η Τουρκία.
Το λιμάνι είχε δεχθεί πλήγμα μετά την έναρξη του πολέμου του Ντονμπάς, έχοντας χάσει τη διαμετακομιστική διακίνηση φορτίου από πρώην αγορές, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, η Ρωσία κατασκεύασε μια γέφυρα που συνέδεε τη χερσόνησο με την ηπειρωτική της χώρα και μονομερώς επέβαλε περιορισμούς για τα πλοία που περνούσαν το στενό του Κερτς.
Συμβολισμός και προπαγάνδα
Η Μαριούπολη έχει επίσης μια συμβολική σημασία, αναφέρει ο Ianitskyi. Το 2014, η Μαριούπολη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή του Ντόνετσκ, άντεξε τη σύντομη κατοχή από φιλορωσικές δυνάμεις. Αφού η Ουκρανία έχασε τον έλεγχο της περιφερειακής πρωτεύουσας του Ντόνετσκ, η Μαριούπολη φιλοξένησε τον μεγαλύτερο αριθμό εσωτερικά εκτοπισμένων από τα κατεχόμενα μέρη του Ντονμπάς, περισσότερους από 96.000 ανθρώπους από το 2019.
Όχι μόνο η Μαριούπολη βρίσκεται στο έδαφος που διεκδικεί η λεγόμενη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, μια περιοχή που αναγνώρισε η Ρωσία πριν από την πλήρη εισβολή, αλλά είναι επίσης μέρος του οράματος του Βλαντίμιρ Πούτιν για τη «Novorossiya» – μια περιοχή που εκτείνεται ανατολικά και νότια της Ουκρανίας, κατά μήκος της ακτογραμμής της Μαύρης Θάλασσας και θεωρείται από τον Πούτιν ως «ιστορικό ρωσικό έδαφος».
Η κατάληψη της Μαριούπολης θα ήταν επίσης μια τεράστια νίκη για την προπαγάνδα του Κρεμλίνου, η οποία ισχυρίζεται ότι η Ουκρανία κυβερνάται από τους Ναζί και έχει ξεκινήσει τον πόλεμο με στόχο τον «απο-ναζισμό». Η πόλη υπήρξε βάση του τάγματος Azov, μιας πρώην παραστρατιωτικής μονάδας με ρίζες σε ακροδεξιές και νεοναζιστικές ομάδες. Αν και αποτελούν μικρό μέρος της εθνικής φρουράς της Ουκρανίας, η ρωσική προπαγάνδα ισχυρίστηκε ότι οι μαχητές του Azov ήταν υπεύθυνοι για τις δολοφονίες αμάχων και τις καταστροφές στη Μαριούπολη.
