Αποφυγή αβεβαιότητας, ανεμογεννήτριες και εμβόλια

26 mins read

✍️Του Απόστολου Πιστόλα

Μεγάλη συζήτηση γίνεται στα κοινωνικά δίκτυα για τις ανεμογεννήτριες και την αντίδραση πολιτών σε αυτές. Δε θα προσεγγίσω το θέμα τεχνικά, δεν είμαι γνώστης, ούτε θα προσπαθήσω να πείσω κάποιον για το εάν οι ανεμογεννήτριες είναι καλές ή όχι. Δε με απασχολεί αυτό. Ούτε με απασχολεί το σύνολο του πληθυσμού που αντιδρά στις ανεμογεννήτριες. Ο πληθυσμός για τον οποίο ενδιαφέρομαι είναι αυτός που όχι μόνο αντιδρά στις ανεμογεννήτριες αλλά για παράδειγμα και στα εμβόλια, και στο 5G, παλαιότερα στο ίντερνετ. Οι πολίτες που αντιδρούν σε κάθε τι νέο, είτε είναι κάποιο προϊόν, είτε κάποια ιδέα. Οι πολίτες αυτοί, λαμβάνοντας έρευνες κυρίως από το εξωτερικό οι οποίες θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό αφορούν και τον ελληνικό πληθυσμό, έχουν κάποια συγκεκριμένα και κοινά ψυχογραφικά χαρακτηριστικά. 

 

Το κύριο κοινό ψυχογραφικό χαρακτηριστικό που παρατηρείται σε αυτή την κατηγορία πολιτών είναι πως έχουν υψηλή «αποφυγή αβεβαιότητας». Τι είναι αυτό; Επιδιώκουν να μη μπαίνουν σε αβέβαιες καταστάσεις. Προτιμούν δηλαδή τη σταθερότητα. Προτιμούν συγκεκριμένους κανόνες και δεν βγαίνουν εύκολα από την περιοχή άνεσης τους  (comfort zone). Έτσι λαμβάνουν μόνο ρίσκα που τους είναι γνωστά. Ποια η σχέση όμως της αποφυγής αβεβαιότητας με ανεμογεννήτριες και εμβόλια; Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ατόμων που έχουν υψηλή αποφυγή αβεβαιότητας είναι η αντίδραση σε κάθε τι νέο που δε γνωρίζουν. Επειδή τους βγάζει από την περιοχή άνεσής τους. Το νέο είναι κάτι αβέβαιο για εκείνους και αποστρέφονται την αβεβαιότητα. Έτσι, όταν έρχονται οι ανεμογεννήτριες να αλλάξουν το status quo που γνωρίζουν, αντιδρούν. Το εμβόλιο, το 5G είναι κάτι που δεν τα ξέρουν. Κι έτσι κρατάνε αποστάσεις. Και για να «χτίσουν» αυτήν την αντίδραση με επιχειρήματα ψάχνουν να βρουν την όποια άποψη συμφωνεί μαζί τους και την κάνουν σημαία. 

 

Εάν τώρα κάνουμε κατάτμηση με βάση το χρόνο αποδοχής μια νέας ιδέας/προϊόντος κλπ οι συγκεκριμένοι πολίτες ανήκουν στην κατηγορία «late majority» (δηλαδή στην πλειοψηφία που αργεί να αποδεχθεί κάτι καινούριο, περιμένει πρώτα τους υπόλοιπους να το δοκιμάσουν» είτε στην κατηγορία «laggards» (η κατηγορία ατόμων που υιοθετεί τελευταία κάτι καινούριο, όταν ουσιαστικά το καινούριο έχει γίνει μη-καινούριο και άρα δεν υπάρχει αβεβαιότητα). Όταν όμως το πρώην καινούριο το συνηθίσουν και γίνει το δεδομένο τότε το υπερασπίζονται διότι νοιώθουν άνετα με αυτό και δε θέλουν να αλλάξει. 

 

Εάν πάρουμε τώρα τα ψυχογραφικά χαρακτηριστικά των ατόμων με υψηλή αποφυγή αβεβαιότητας στην πολιτική θα δούμε πως τους οδηγούν σε συγκεκριμένες αποφάσεις. Η ανάγκη για παράδειγμα να υπάρχει μια περιοχή άνεση και να μειώσουν το άγχος τους τους οδηγεί στο να θέλουν στην οικονομία περισσότερο σοσιαλιστικές πολιτικές, το κράτος δηλαδή να τους βοηθάει, να έχουν ένα δίχτυ προστασίας. Χαρακτηριστικό τους επίσης είναι οι κανόνες και η αποδοχή ενός ηγέτη (αφού θέλουν μία πηγή εξουσίας που συμφωνεί μαζί τους). Έτσι στον άξονα «διάκριση εξουσιών – συγκεντρωτική εξουσία» κλίνουν προς το δεύτερο. Επίσης, η προσκόλληση στο status quo σημαίνει για πολλούς εξ αυτών (κυρίως της κατηγορίας laggards) σταθερότητα στην παράδοση. Άρα στον άξονα του τρόπου ζωής «παραδοσιακός – μοντέρνος» τείνουν προς το πρώτο (παράδοση με την έννοια του «το ήδη υπάρχοντος καθεστώτος» το οποίο μπορεί να σημαίνει διαφορετικό πράγμα για τον καθένα).  

 

Με βάση τα παραπάνω είναι απολύτως λογικό αυτοί οι πληθυσμοί να ψηφίζουν πολιτικούς που τοποθετούνται κοντά στα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο βλέπετε πως τα λεγόμενα άκρα του πολιτικού συστήματος, σχεδόν, ταυτίζονται σε αυτά τα θέματα. Γι αυτό βλέπετε πως συγκεκριμένοι πολιτικοί και κόμματα προσπαθούν να τους προσεγγίσουν πατώντας ο καθένας στον άξονα που τους βολεύει περισσότερο. 

*Να σημειώσω εδώ πως η χώρα μας είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό αποφυγής αβεβαιότητας. Είναι ένας από τους κύριους λόγους για τον οποίο τα πράγματα αργούν να αλλάξουν. 

 

Facebook Comments

Τελευταία Νέα