Στις αρχές της εβδομάδας, ο Γιώργος Γεραπετρίτης κάλεσε στο τηλέφωνο τον Δημήτρη Κουτσούμπα και του ζήτησε κάτι πολύ λογικό. Να μεταφερθούν οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς το επόμενο Σάββατο.
Ο Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αρνήθηκε, γνωρίζοντας ότι από την ώρα που ο κος Γεραπετρίτης σήκωσε το τηλέφωνο, το κόμμα του λαού είχε ήδη καταγράψει μια υπερήφανη νίκη. Ο κος Κουτσούμπας δεν μπορούσε να είναι 100% βέβαιος για το πώς θα αντιδράσει η Κυβέρνηση. Είχαν «μετρήσει» όμως την ατολμία της με δοκιμαστικές εκδηλώσεις εν μέσω κορωνοϊού.
Έκαναν παράνομα μικρές συγκεντρώσεις έξω από νοσοκομεία, όπου σε γενικές γραμμές διαμαρτυρήθηκαν ανενόχλητοι. Εν συνεχεία συγκεντρώθηκαν παράνομα έξω από τα σουπερμάρκετ. Επίσης ανενόχλητοι. Γνώριζαν ουσιαστικά ότι η αστυνομία δεν θα τολμήσει να εφαρμόσει το νόμο σ’ αυτούς. Ιδίως μερικά 24ωρα πριν την άρση των περιοριστικών μέτρων.
Αν η αστυνομία παρενέβαινε, η κατάσταση θα γινόταν έκρυθμη. Τα μέλη του ΠΑΜΕ δεν θα δέχονταν τον έλεγχο της αστυνομίας και θα αντιδρούσαν με όσα μέσα είχαν. Με τα κοντάρια από τις ομοιόμορφες σημαίες ας πούμε. Το ΚΚΕ θα έκανε λόγο για αστυνομικό κράτος και θα προετοίμαζε δυναμικές αντιδράσεις. Ακόμη και αυτό θα βόλευε.
Έτσι, προετοίμασαν -εκ του ασφαλούς- μια επίδειξη δύναμης που προκάλεσε το θαυμασμό και σε μια μερίδα του κόσμου που δεν είναι -πλέον- οπαδοί τους. «Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να διοργανώσει κάτι τέτοιο με τόση πειθαρχία» ήταν χθες η μόνιμη επωδός. Κυρίως εκφράστηκε από ανθρώπους που γαλουχήθηκαν με τα κομμουνιστικά ιδεώδη και τα απεμπόλησαν αργότερα για μια πιο χλιδάτη -καπιταλιστικού τύπου- ζωή. Νιώθουν μια νοσταλγία όμως για εκείνη την εποχή. Υποπτεύομαι κυρίως λόγω της χαμένης τους νιότης.
Οι ψηφοφόροι τους φυσικά και εκστασιάστηκαν με την εκδήλωση. Εμπεριείχε ανυπακοή και μάλιστα με μέτρο (ώστε να μην κινδυνεύσουν) αλλά και στρατιωτική πειθαρχία, την οποία θαυμάζουν όσοι αναζητούν την οργάνωσή τους σε έναν τόσο μάχιμο μηχανισμό. Έστω και αν οι μάχες χαρακτηρίζονται από τους ίδιους μόνο ως «συμβολικές». Επιπλέον έλαβαν δημοσιότητα δυσανάλογα μεγάλη της εκλογικής τους επιρροής. Υπενθυμίζω ότι το ΚΚΕ έλαβε μόλις 5,3% στις προηγούμενες εκλογές.
Ήταν προετοιμασμένοι ακόμη και για την αποδοκιμασία που -όντως υπήρξε- για την πράξη τους. Την απέδωσαν σε συμφέροντα και αντικομουνιστικά σύνδρομα. Όπως κάνουν πάντα. Δεν έχει σημασία αν τους πιστεύουν οι υπόλοιποι ή τους θεωρούν γραφικούς. Το 5,3% αρκεί.
Βεβαίως κανείς δεν αντιδρά στο γεγονός ότι το ΚΚΕ εκφράζει τις απόψεις του όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν εκνευρισμένοι για να αντιπαρατεθούν με τους επικριτές τους. Ακόμη και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης τους δίνουν χώρο και χρόνο, τον οποίο ευχαρίστως αποδέχονται. Ενίοτε για να τα καταγγείλουν. Αντιδράσεις υπάρχουν όταν το ΚΚΕ δεν σέβεται το νόμο.
Όπως έκανε χθες.
Δεν έχει σημασία αν τα μέλη του καμώνονται ότι τήρησαν τις αποστάσεις. Υπήρξαν άλλωστε και φωτογραφίες με συνωστισμό κατά την προσέλευση αλλά και εκτός της «σκηνής”»μπροστά από το κοινοβούλιο. Ο νόμος πάντως δεν προβλέπει συγκεντρώσεις με αποστάσεις. Προβλέπει περιορισμό της κυκλοφορίας για όλους. Οι πολίτες το σεβάστηκαν. Ακόμη και τα παιδιά τους κλείστηκαν μέσα σε τέσσερις τοίχους. Το ΚΚΕ όχι. Αρνήθηκε να σταματήσει την επαναστατική γυμναστική από την πρώτη κιόλας ημέρα. Δεν έχει σημασία αν τη Δευτέρα αίρεται το μέτρο του περιορισμού των τοπικών μετακινήσεων. Χθες ήταν εν ισχύ και ένα κοινοβουλευτικό κόμμα θα έπρεπε να το σεβαστεί μόνο και μόνο δείχνοντας σεβασμό στους πολίτες που υπέμειναν στωικά την καραντίνα.
Από σεβασμό σε όσους δεν μπόρεσαν να δουν ούτε τους δικούς τους ανθρώπους να πεθαίνουν σε κάποια ΜΕΘ, γιατί σεβάστηκαν τους κανόνες.
Τι το υπεύθυνο βρήκαν δηλαδή σε μια εθιμοτυπική συγκέντρωση εν μέσω καραντίνας;
Τι θα άλλαζε δηλαδή αν η συγκέντρωση γινόταν -με ασφάλεια πάντα- το επόμενο Σαββατοκύριακο; Τι θα συμβεί του χρόνου που η πρωτομαγιά πέφτει μεγάλο Σάββατο; Θα κάνουν συγκεντρώσεις παραμονή της Ανάστασης;
Η πάλη των τάξεων μπορούσε να περιμένει μια εβδομάδα. Αυτό που έκανε χθες το ΚΚΕ ήταν μια συντονισμένη προβοκάτσια, για να μιλήσω στη γλώσσα τους. Το είχαν μετρήσει καλά. Γνώριζαν ότι οι εικόνες πειθαρχίας θα απωθούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Δεν τους νοιάζει όμως η πλειοψηφία. Τους νοιάζει ο κομματικός τους στρατός όπως και να «υπενθυμίζουν» σε όλους τους υπόλοιπους ότι μπορεί να είναι 5,3% αλλά είναι τυφλά αφοσιωμένοι και αποφασισμένοι για όλα.
