Θα απαιτούνταν μερικές μόνο ώρες θέασης, οι οποίες με τη σειρά τους θα προκαλούσαν πολλές ώρες συζήτησης, αν η δραματοποίηση του βιβλίου του Στάθη Καλύβα, προβάλλονταν στα σχολεία.
Οι μαθητές θα είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με μια ιστορία, την οποία ποτέ δεν διδαχθήκαμε στις τάξεις εμείς οι παλαιότεροι. Δεν τη διδαχθήκαμε καθώς οι ιδεοληψίες -αγράμματων κατά βάση- πολιτικών, μετέτρεψαν το μάθημα της ιστορίας σε ένα κρεσέντο πατριδολαγνείας με εργαλείο την αποστήθιση απλοϊκών κλισέ.
Είναι ευκαιρία για τη διδαχή μιας ιστορίας με στόχο την κατανόηση και όχι την αποστήθιση. Μιας ιστορίας η οποία θα μπορούσε να αποδειχθεί αρκούντως διδακτική για να πορευτούμε όχι μόνο στους θριάμβους, αλλά και στις καταστροφές.
Είναι ευκαιρία για τη Nίκη Κεραμέως να επιχειρήσει μια σημαντική τομή σε ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα.
Μεταξύ άλλων-σημαντικότερων- αλλαγών, περιλαμβάνεται και η χρήση πραγματικών multimedia και όχι η επίφαση της διδαχής απαρχαιωμένων γνώσεων για «τα κομπιούτερ».
Οι σχεδόν βέβαιες αντιδράσεις από άλλους ιστορικούς, πολλοί εκ´ των οποίων απέχουν συστηματικά από τα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα, θα αντιμετωπιστεί σχετικά εύκολα.
Αν θέλουν, ας συμβάλλουν και εκείνοι στο δημόσιο διάλογο. Ας εκτεθούν τα πονήματα τους στα μάτια των συναδέλφων τους και φυσικά στα μάτια των αναγνωστών (ή θεατών). Οι σημαντικότεροι άλλωστε ιστορικοί, συνέβαλλαν ήδη στη δραματοποιημένη αφήγηση του Καλύβα.
Η σειρά, αποτελεί μια απόδειξη ότι η επέτειος των 200 ετών του σύγχρονου ελληνικού κράτους, δεν χρειάζεται και δεν μπορεί να μείνει μόνο στις φιέστες ή στον αναστοχασμό των ειδικών και μιας ακαδημαϊκής ελίτ.
Υ.Γ. Όσο για τον ΣΚΑΪ, ο οποίος τολμά να παράξει και να προβάλλει σε prime time μια τέτοια σειρά, αποδεικνύει ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ απαξίας και αξιοπιστίας.
