Ο Ευάγγελος Βενιζέλος καταχειροκροτήθηκε όταν, κλείνοντας την ομιλία του στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, αναφέρθηκε σε ένα μεγάλο πολιτικό κενό που πρέπει να καλυφθεί μετά τις εκλογές.
…Η σχέση, συνολικά, της μεσαίας τάξης με το πολιτικό κέντρο είναι το πρόβλημα του εθνικού αφηγήματος της ανασυγκρότησης του τόπου, το πρόβλημα της πολιτικής ηγεμονίας. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις ή θα μπορούσαν να έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις να διατυπωθεί το αφήγημα αυτό, αλλά απεδείχθη ότι αυτό ήταν δύσκολο εγχείρημα, δύσκολο στη σύλληψή του και πολύ πιο δύσκολο στην εκτέλεσή του. Πιστεύω ότι αυτό είναι και το μεγάλο κενό με το οποίο οδηγούμεθα στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Θέλω να ελπίζω ότι, μετά τις εκλογές, το κενό αυτό θα καλυφθεί εκ των πραγμάτων, γιατί η χώρα έχει ανάγκη να έχει μία εθνική προοπτική, να έχει ένα νέο εθνικό και κοινωνικό αφήγημα που οδηγεί στην ανασυγκρότησή της”.
H πρώτη που έπιασε το υπονοούμενο ήταν η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αννα Διαμαντοπούλου που τον καλωσόρισε “στο κλαμπ του ανέστιου, πλην μαχόμενου πολιτικά κεντρώου, προοδευτικού χώρου”.
Είχαν προηγηθεί πληροφορίες, που δεν διαψεύστηκαν, ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος συναντήθηκε με τον Σταύρο Θεοδωράκη αμέσως μετά την αναγκαστική αποχώρησή του από το Κίνημα Αλλαγής. Και είναι πια γνωστό ότι ο επικεφαλής του Ποταμιού, που δεν θα συμμετάσχει στις προσεχείς εκλογές, παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματός του, που οδηγείται σε συνέδριο το φθινόπωρο με το ένα μετά το άλλο στελέχη του να κατεβαίνουν από το βαγόνι για να επιβιβαστούν στο τρένο της ΝΔ.
Τα δεδομένα έχουν ως εξής:
-Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα έχει έντονο άρωμα κέντρου. Από την Διαμαντοπούλου μέχρι τον Παγουλάτο, από τον Χρυσοχοίδη μέχρι τον Τσακλόγλου και τον Πιερρακάκη είναι αρκετά τα ονόματα προσώπων με αναφορά στο κέντρο. Ετσι κι αλλιώς, οι λίστες έχουν γεμίσει κέντρο, από τον Θεοχάρη μέχρι τον Ψαρριανό και από τον Τατσόπουλο μέχρι τον Αμυρά. Αυτό το άνοιγμα επιτρέπει στον Κυρ. Μητσοτάκη να προβάλλει την πολυσυλλεκτικότητα του κόμματός του με έμφαση στη φιλελεύθερη πτέρυγα.
-Το Κίνημα Αλλαγής, παρά τη ρήξη της Φ. Γεννηματά με τον Ευ. Βενιζέλο, δεν φαίνεται να κινείται σε τροχιά αποσύνθεσης, ούτε βέβαια ανόδου. Αλλωστε, η Φ. Γεννηματά διαβεβαιώνει ότι θα στηρίξει τη ΝΔ στην αλλαγή του εκλογικού νόμου ενώ από τη Χαριλάου Τρικούπη διαμηνύεται ότι δεν θα αφήσουν τη χώρα ακυβέρνητη. Με άλλα λόγια η Γεννηματά έδιωξε τον Βενιζέλο κρατώντας την πολιτική του. Αυτό θα δυσχεράνει φυγόκεντρες τάσεις μετά τις εκλογές. Πολλά βέβαια θα εξαρτηθούν από αυτό καθαυτό το αποτέλεσμα.
-Το Ποτάμι είχε προσπαθήσει να συνεννοηθεί με την “Ωρα αποφάσεων” (Διαμαντοπούλου-Φλωρίδης) και άκρη δεν βγήκε. Στην κουβέντα είχε μπει κάποια στιγμή και ο Αλ. Παπαδόπουλος με την “Δημοκρατική Ευθύνη”, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι αιτίες δεν ήταν κυρίως πολιτικές-ιδεολογικές αλλά μάλλον είχαν να κάνουν με προσωπικές ατζέντες και στρατηγικές, ίσως και με υπερτροφικά “εγώ”, κάτι που αποτελεί έτσι κι αλλιώς στοιχείο της κακοδαιμονίας στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Τι έχει αλλάξει στο μεταξύ ώστε να πιστέψει κανείς ότι θα πετύχει ένα νέο ανάλογο πείραμα;
-Ο Ευ. Βενιζέλος παραμένει εμβληματική φυσιογνωμία του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Γι αυτό και στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών ανταποκρίθηκαν όλοι όσους ήθελε να είναι εκεί. Από την άλλη, δεν θα μετέχει στην επόμενη Βουλή και αυτό εκ των πραγμάτων θα του στερήσει δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης.
Αθροίζουν κάτι όλα αυτά μαζί;
Είναι ένα από τα ερωτήματα της 8ης Ιουλίου, για τα οποία δεν υπάρχει αυστηρή προθεσμία απάντησης.
