Μεταφασισμός ή Δημοκρατία: Το δίλημμα των ευρωεκλογών

22 mins read

H Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια πρωτοφανή καμπή της ιστορίας της. Ο νεοφιλελευθερισμός που έχει επιβληθεί με πρωτοφανή βία σε όλα τα κράτη της, έχει οδηγήσει στη διάλυση του λεγόμενου Κράτους Πρόνοιας.

Έχει ισοπεδώσει στην κυριολεξία τα εισοδήματα, έχει εξαλείψει τις εργασιακές σχέσεις, έχει ρηγματώσει τα δημοκρατικά δικαιώματα. Αυτό από τη μια έχει δημιουργήσει ένα κύμα Ακροδεξιάς, από την άλλη έχει διαμορφώσει τις συνθήκες για τη δημιουργία ενός επερχόμενου μεταφασιστικού κύματος.

Το “μεταφασιστικό” αυτό φαινόμενο της όλο και μεγαλύτερης ενσωμάτωσης του ακροδεξιού λόγου και την ακροδεξιάς πρακτικής στην παραδοσιακή Δεξιά δεν είναι ένα ιδεολογικό ή θεωρητικό κατασκεύασμα – θα έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητα της ζωής των Ευρωπαίων σε όλα τα κράτη μέλη.

Επομένως το δίλημμα είναι το εξής: Ακροδεξιά και Δεξιά (Μεταφασισμός), ή Δημοκρατία – το οποίο σε πρακτικό επίπεδο μεταφράζεται ως εξής: αύξηση των μισθών ή όχι, κατάργηση του υποκατώτατου ή όχι, συλλογικές συμβάσεις ή όχι, βελτίωση της δημόσιας υγείας ή όχι, κράτος δικαίου ή αυθαιρεσία. Από τη μία πλευρά είναι η προοδευτική συμμαχία, είτε σε εθνικό είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη, Μητσοτάκης και Βέμπερ.

Κατά τη θητεία μου ως υπουργός (Αυγ. 2015 – Μαρ. 2018) βίωσα τη σημασία και το μέγεθος του αντίκτυπου των αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ε.Ε. Ας πάρουμε για παράδειγμα το προσφυγικό -μεταναστευτικό: Κατά τους πρώτους μήνες της προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης, τα κράτη δρούσαν αυτόνομα και κατηγορούσαν την Ελλάδα και την Ιταλία.

Στην δεύτερη φάση, ο Γιούνκερ, ο Τίμερμαν και η ευρωπαϊκή Αριστερά διατύπωσαν και πέτυχαν θέσεις για την ενωμένη δράση της Ευρώπης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού και σε ανθρωπιστική βάση. Είναι η φάση όπου 40.000 πρόσφυγες μετεγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ε.Ε. και έγιναν χιλιάδες επανενώσεις οικογενειών και οικειοθελείς επιστροφές. Αυτή η πολιτική οδήγησε στην κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας, που με τη σειρά της οδήγησε στην τεράστια πτώση των ροών.

Σήμερα βιώνουμε την τρίτη φάση, όπου τα κράτη επανέρχονται σε εθνικές πολιτικές με στοιχεία απομονωτισμού και ξενοφοβίας. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι η αλληλεγγύη για την Ευρώπη δεν είναι ηθική έννοια, αλλά νομική υποχρέωση.

Tο μεγαλύτερο στοίχημα της εποχής μας είναι να ανα-κατευθυνθούμε προς μια Ευρώπη με βαθιά συνοχή και αλληλεγγύη, που θα υφίσταται υπεράνω από ξεχωριστά εθνικά συμφέροντα, και όπου οι αποφάσεις που λαμβάνονται θα μπορούν να μεταφράζονται σε βιώσιμες κοινωνικές και εισοδηματικές πολιτικές για όλους τους πολίτες της Ευρώπης.

Προτεραιότητά μας – ως απάντηση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων- πρέπει να είναι να διατυπωθούν στο ευρωκοινοβούλιο συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες πολιτικές, όπως ο τερματισμός της λιτότητας, η αναλογικότητα των μισθών σε όλη την Ευρώπη, η καταπολέμηση της ανεργίας και η βελτίωση των εργασιακών συνθηκών. Δίνω, λοιπόν, την μάχη των Ευρωεκλογών με πίστη στη σημασία της συσπείρωσης των προοδευτικών, αριστερών και οικολογικών δυνάμεων στην Ελλάδα ενάντια στο “μεταφασιστικό” φαινόμενο και τον νεοφιλελευθερισμό, για να κατευθυνθεί η χώρα μας προς τις πολιτικές που αρμόζουν σε ένα κράτος δικαίου.

*Ο Γιάννης Μουζάλας είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία  και πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής

Facebook Comments