Αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι θα έχετε δει κάπου στο διαδίκτυο την φιγούρα του «Θείου Σαμ» που καλούσε τους νέους να καταταγούν στον αμερικανικό στρατό, με την φράση ‘’ I want you for the U.S. Army, nearest recruiting station’’.
Τις τελευταίες ημέρες, μέσω των αποκαλύψεων που λαμβάνουν χώρα, βλέπουμε να έρχεται στο προσκήνιο μια ελληνική, και σίγουρα όχι γραφιστική αλλά πολιτική εκδοχή, που δεν στοχεύει σε νέους προκειμένου να καταταγούν στον στρατό, αλλά σε… ακίνητα.
Ναι, αναφέρομαι στον επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος, μετά και την αποκάλυψη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», φαίνεται ότι απέκτησε άλλα έξι ακίνητα το 2019, τα οποία μάλιστα μισθώνει σε Μ.Κ.Ο. που φιλοξενούν μετανάστες.
Το ζήτημα της υπόθεσης Παπαδημούλη δεν έγκειται, προφανώς, στη νομιμότητα των διαδικασιών, ούτε συζητά κανείς για άγνωστη πηγή χρηματοδότησης.
Το ζήτημα είναι καθαρά ηθικό από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.Ο κ. Παπαδημούλης, ας μην ξεχνάμε, πως προέρχεται από ένα κόμμα που από το 2011 κ.ε., ακόμα και όταν βρισκόταν στη διακυβέρνηση του τόπου, ασκούσε κριτική και προειδοποιούσε πως θα υπερφορολογήσει τον πλούτο. Βέβαια, όταν αναφερόντουσαν στον ΣΥΡΙΖΑ στον πλούτο, άφησαν να εννοηθεί στους ψηφοφόρους τους, ό,τι θα φορολογήσουν την «πλούσια και κακιά δεξιά» που «πίνει το αίμα των προλετάριων».
Η μοίρα, όμως, τα έφερε με τέτοιο τρόπο, όπου αποδεικνύεται ότι ο πλούτος δεν είναι μόνο δεξιός, αλλά και αριστερός ή ενδεχομένως ο πλούτος και να μην έχει πολιτική θέση.
Ένα δεύτερο σημείο που πρέπει να εξεταστεί στην περίπτωση του «μεγαλοεπενδυτή» ακινήτων, είναι η περίφημη ευαισθησία της Αριστεράς απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Εδώ, όμως, φαίνεται πως ένας Αριστερός ευρωβουλευτής έχει εργαλειοποιήσει το προσφυγικό/ μεταναστευτικό ζήτημα για ίδιο όφελος. Βέβαια, κατόπιν εορτής, δήλωσε ότι όλα τα έσοδα από τα ακίνητα που νοικιάζει σε Μ.Κ.Ο. θα τα διαθέσει σε φτωχούς Έλληνες και μετανάστες. Θα έλεγα πως είναι πλέον αργά για κροκοδείλια δάκρυα, πολλώ δε μάλλον για περισσότερη «αριστερή ευαισθησία».
Ένα τρίτο σημείο που πρέπει να δούμε, είναι κάτω υπό ποιες συνθήκες αγοράστηκαν αυτά τα ακίνητα. Ήταν απλά ευκαιρία για χαμηλή αγορά ή πρόκειται για αγορά από εξαθλιωμένους κοινωνικά και οικονομικά συμπολίτες μας;
Όλες οι κινήσεις, επαναλαμβάνω, είναι νόμιμες. Δεν είναι, ωστόσο, και ηθικές. Προσωπικά δεν πιστεύω πως ό, τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό, και σίγουρα το ίδιο πιστεύει και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, όπως άλλωστε δήλωσε προ ημερών στο Action24 και την εκπομπή Briefing.
Όλες οι πρακτικές, για πλουτισμό, του Δ. Παπαδημούλη δεν συνάδουν με τις ιδέες και τις αξίες ούτε της Αριστεράς, ή της Σοσιαλδημοκρατίας στην οποία προσπαθούν να «στραφούν», ούτε, φυσικά, με την αξία του Ανθρωπισμού.
Βέβαια, μην είμαστε άδικοι. Μπορεί ο κ. Παπαδημούλης, κατά λάθος, αντί να διαβάσει το «Κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ, να διάβασε το έργο του Μπέντζαμιν Φράνκλιν «Ο δρόμος προς τον πλούτο»…γι’αυτό και αυτή η επενδυτική του συμπεριφορά.
