Κωνσταντίνος Λεντάκης, PhD
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενώ ήταν προδιαγεγραμμένη να διαρκέσει τρεις ημέρες ήδη διανύει την έκτη εβδομάδα. Όλοι πίστευαν ότι η Ουκρανία θα πέσει γρήγορα – από τους Ρώσους σχεδιαστές της εισβολής μέχρι τους αναλυτές της CIA και Έλληνες κορυφαίους αξιωματικούς των ΕΔ, οι οποίοι την πρώτη κιόλας ημέρα του πολέμου διαπίστωναν σε τηλεοπτικό πάνελ, ότι οι Ρώσοι παρελαύνουν αντί να προελαύνουν. Η φονικότητα των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και η αναποτελεσματικότητα του Ρωσικού Στρατού εξέπληξε τους πάντες. Ωστόσο, οι αμυντικές επιτυχίες των Ουκρανών εξαρτώνται από τη συνεχόμενη παροχή οπλικών συστημάτων από τη Δύση, καθότι η Ουκρανία είχε αφοπλιστεί σε μεγάλο βαθμό από την ανεξαρτητοποίηση της το 1992.
Οι καινούργιοι αντιαρματικοί πύραυλοι Javelin και NLAW από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία έχουν καταστρέψει εκατοντάδες Ρωσικά κύρια άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα. Οι φορητοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι Stinger και Igla, προερχόμενοι από τις ΗΠΑ και πρώην κράτη-μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, περιορίζουν τις Ρωσικές επιχειρήσεις εγγύς αεροπορικής υποστήριξης με αεροσκάφη και ελικόπτερα καθώς και την αποτελεσματικότητα των Ρωσικών πυραύλων cruise.
Ωστόσο, ο Πρόεδρος Zelenskyy εδώ και εβδομάδες ζητά αφελώς από το ΝΑΤΟ να επιβάλλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στον εθνικό εναέριο χώρο της Ουκρανίας. Αυτό το αίτημα είναι αδύνατο να ικανοποιηθεί, επειδή θα ενέπλεκε τα μέλη του ΝΑΤΟ στο Ρωσοουκρανικό Πόλεμο, αφού τα Νατοϊκά αεροσκάφη θα έπρεπε να καταρρίπτουν όλα τα Ρωσικά αεροσκάφη που πετούν πάνω από την Ουκρανία. Επιπρόσθετα, μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων θα κλιμάκωνε κατακόρυφα τον πόλεμο, επειδή τα Νατοϊκά αεροσκάφη θα έπρεπε να καταστρέψουν και τα Ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλης εμβέλειας που είναι εγκατεστημένα στη Λευκορωσία και τη Ρωσία πλησίον της Ουκρανίας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι Ουκρανοί πρέπει να μείνουν αβοήθητοι απέναντι στις Ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις.
Σε αυτό το σημείο, η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει καίριο ρόλο παρέχοντας στην Ουκρανία το δικό της αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλης εμβέλειας S-300, που απέκτησε επί κυβερνήσεως Σημίτη. Οι Ουκρανοί είναι γνώστες του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος και θα μπορούσαν να το αξιοποιήσουν άμεσα δίχως να χρονοτριβήσουν για εκπαίδευση. Τα πιο σύγχρονα Ρωσικά μαχητικά παραμένουν ευάλωτα στο S-300, καθότι είναι σχεδιασμένα να λειτουργούν υπό την προστατευτική ομπρέλα των Ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων, αντί να διεισδύουν σε εχθρικό προστατευμένο εναέριο χώρο. Ο συνδυασμός του S-300 με τους φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους (MANPADS) που παρέχουν τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, θα βοηθούσε την Ουκρανία να επιβάλλει η ίδια την υποχώρηση της Ρωσικής Αεροπορίας από τον εναέριο χώρο της. Η υποχώρηση της Ρωσικής Αεροπορίας εξυπηρετεί ταυτόχρονα στρατιωτικούς και ανθρωπιστικούς στόχους. Θα επισπεύσει την Ουκρανική στρατιωτική επικράτηση επιτρέποντας τη διεξαγωγή αντεπιθέσεων μεγάλης έκτασης, μειώνοντας τον κίνδυνο βομβαρδισμού των δυνάμεων του Ουκρανικού Στρατού και επιβάλλοντας τον περιορισμό τρομοκρατικών χτυπημάτων εις βάρος αμάχων, όπως του Δραματικού Θεάτρου της Μαριούπολης.
Ο Α/ΓΕΕΘΑ Κ. Φλώρος δήλωσε πως δεν πρέπει να παραχωρηθεί το S-300 στην Ουκρανία, επειδή κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε την Ελληνική αεράμυνα. Ωστόσο, η Ελλάδα – εν αντιθέσει με τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία οι οποίες βασίζονται στο S-300 – δε στηρίζει την αεράμυνα της στο Ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλης εμβέλειας, αλλά στο δίκτυο των Αμερικανικών Patriot. Το S-300 είναι ασύνδετο με τα Νατοϊκά οπλικά συστήματα, τα οποία χρησιμοποιούν οι ΕΔ, εκτός του ότι είναι παροπλισμένο κατόπιν συμφωνίας με την Τουρκία κατά την απόκτηση του. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, δεν αναβαθμίστηκε από καμία κυβέρνηση και εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τους ίδιους επεξεργαστές, ραντάρ και πυραύλους, από το 1998. Αναντίρρητα, το Ρωσικό οπλικό σύστημα είναι αμελητέας αξίας για την Εθνική Άμυνα. Η παραχώρηση του θα συνέβαλε στη βελτίωση της Ελληνικής αεράμυνας, αφού θα μπορούσε να ζητηθεί με αξιώσεις η συνδρομή των συμμάχων μας για την εκπλήρωση του κενού που θα άφηνε. Η αντικατάσταση του S-300 από συμμαχικά Patriot ή ακόμη καλύτερα από τα Γαλλικά χερσαία Aster 30 στην Κρήτη θα αξιοποιούσε τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ ή την πρόσφατη Ελληνογαλλική συμμαχία και θα αναβάθμιζε τις Ελληνικές αμυντικές δυνατότητες καθώς θα συνδέονταν με την Ελληνική αεράμυνα και τον στόλο μαχητικών της ΠΑ. Επιπρόσθετα, η συμμαχική συνδρομή στην αεράμυνα μας θα προσέθετε στη διεθνοποίηση των Τουρκικών παραβιάσεων εις βάρος του Ελληνικού εναέριου χώρου από τα μαχητικά της Τουρκικής Αεροπορίας.
Η Ρωσία έχει αποτύχει σε όλους τους στόχους που έθεσε όταν ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία. Παρά τις προβλέψεις των ειδικών περί γρήγορης κατάρρευσης της Ουκρανίας, η απόφαση του Πούτιν να καταλάβει τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης μόνο με διακόσιες χιλιάδες στρατιώτες – ενώ για την εισβολή της μικρής Τσεχοσλοβακίας το 1968 χρειάστηκαν οκτακόσιες χιλιάδες – οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στη Ρωσική στρατιωτική αποτυχία. Οι Ρώσοι έχουν ήδη ηττηθεί στο μέτωπο του Κιέβου, χάνοντας μέρος από τον καλύτερο οπλισμό τους κατά την απόπειρα περικύκλωσης μιας πόλης με υπερδιπλάσια έκταση από την Αθήνα. Στους εν Ελλάδι απολογητές του Πούτιν που θα αμφισβητήσουν τα συμπεράσματα μου, έχω να πω ότι πρώτοι ήταν οι Ρώσοι που παραδέχθηκαν εμμέσως ότι οι Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις απέτυχαν να καταβάλλουν την Ουκρανία, όταν ανακοίνωσαν ότι θα προσλάμβαναν χιλιάδες Σύριους Μπααθιστές ως μισθοφόρους. Σήμερα, το Ρωσικό ηθικό βρίσκεται στο ναδίρ μετά τις χιλιάδες απώλειες του Ρωσικού Στρατού, τους θανάτους μεγάλου αριθμού Ρώσων στρατηγών και την απαξίωση των πιο προηγμένων Ρωσικών οπλικών συστημάτων. Στον αντίποδα, το ηθικό των Ουκρανών και η μαχητική τους ικανότητα όλο και αυξάνονται, παρά τη Ρωσική επιδίωξη δημιουργίας καινούργιων Katyń στη χώρα τους.
Πέραν της σημασίας της Ελληνικής υποστήριξης προς τον αγώνα για επιβίωση της δημοκρατικής Ουκρανίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πρόσθετους λόγους να παραχωρήσει το S-300 στην Ουκρανία ώστε να αναγκάσει το κλεφτρόνι του Κρεμλίνου να νιώσει τις συνέπειες της Ελληνικής δυσαρέσκειας για την καταστροφή των Ελληνικών κοινοτήτων του Ντονέτσκ και την ισοπέδωση της Μαριούπολης – της πόλης με Ελληνική μειονότητα δεκάδων χιλιάδων και παρουσία του Ελληνικού έθνους από την ίδρυση της. Ο κ. Πρωθυπουργός έδειξε δύναμη χαρακτήρα όταν πρώτος αποδέχτηκε το αίτημα του Προέδρου Zelenskyy για ένταξη στην ΕΕ και έστειλε πολεμοφόδια στις Ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις από την αρχή της σύρραξης. Στο ίδιο πνεύμα σήμερα μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα – αγνοώντας τις παρωχημένες αντιλήψεις της Ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας – με σκοπό να συμβάλλει στην Ουκρανική επικράτηση περισσότερο από κάθε άλλη χώρα μέχρι τώρα, στέλνοντας το μήνυμα σε κάθε επιτήδειο δικτάτορα, ότι η Ελλάδα πλέον δε θα μένει άπραγη μπροστά στην καταστροφή των Ελλήνων της διασποράς.
