Απολαμβάνω τρομερά το θέαμα συνδικαλιστών και πολιτικών ρεταλιών να λένε ότι πρέπει να σιγουρευτούμε για την ακαδημαϊκή επάρκεια ιδρυμάτων όπως το Johns Hopkins ή το Columbia, τα οποία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον, πριν τους επιτρέψουμε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα.
«Θα πρέπει να είναι τουλάχιστον εφάμιλλα με τα δημόσια πανεπιστήμια» έλεγε μια κυρία βγαλμένη από τα βαθιά 80’s, χθες σε κάποιο κανάλι.
Οντως θα πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο το Johns Hopkins (για το οποίο οι περισσότεροι μαθαμε τη σπουδαιότητα του στην ιατρική επιστήμη από τη συμβολή του στην παγκόσμια ερευνα για τον κορονοϊό) να είναι σχολείο της πλάκας, συγκρινόμενο με το τμήμα Τριφασικής Εφαρμοσμένης Μπουρδολογίας (πρώην ΤΕΙ) του Πανεπιστημίου Άνω Τραχανοπλαγιας. Καλύτερα να αφήσουμε το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα να αποφασίσει για τις εξελίξεις. Γιατί ας μην ξεχνάμε.
Τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι πρωτίστως κομματικές θερμοκοιτίδες. Έπειτα, και εδώ όσον δεν ενοχλούν τους φοιτητοπατέρες, μπορούν να διδάσκουν στα παιδιά μας γράμματα. Εξαρτάται απ´ το φιλότιμο υου εκάστοτε καθηγητή. Όταν δεν τελούν υπό κατάληψη. Όπως για παράδειγμα συνέβη πρόσφατα στο ΕΜΠ, οπου 67 νοματαίοι επι 130 συμμετεχόντων σε ψηφοφορία με φυσική κάλπη, αποφάσισαν κατάληψη.
Την ίδια ώρα σε ηλεκτρονική κάλπη ψήφισαν 700 φοιτητές και σε ποσοστό 68% αποφάσισαν συνέχιση των μαθημάτων. Μαντέψτε τι έγινε τελικά. Προφανώς κατάληψη. Να ελέγξουμε επίσης και πόσοι από τους δασκάλους του Johns Hopkins είναι επαρκείς. Τουλάχιστον εφάμιλλοι με τους δασκάλους των ελληνικών ιδρυμάτων. Όπως εκείνο το τμήμα στην ελληνικη επαρχία οπου όσοι δίδασκαν, ήταν όλοι από την ίδια οικογένεια. Όπως λέμε οικογενειακή ταβέρνα. Ή τους εκατοντάδες άλλους τιμημένος Έλληνες ακαδημαϊκούς που δεν έχουν κάνει ποτε, ούτε μια δημοσίευση. Έτσι για δείγμα.
Ας αναφωνήσουμε λοιπόν μαζί με τους πιο ρωμαλέους από τους φοιτητές: «go back mister Johns Hopkins. Go back miss Columbia. Το φοιτητικό κίνημα δεν θα σας αφήσει να καταστρέψετε τους ναούς του μπάχαλου, που με κόπο δημιουργήσαμε και χρηματοδοτούμε».
