Ειπώθηκαν πολλά για τη στάση του υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη απέναντι στον πατέρα του μετά τον ναζιστικό χαιρετισμό του Κωνσταντίνου Πλεύρη μέσα στο δικαστήριο και μπροστά στη Μάγδα Φύσσα. Η Αγγελική Σπανού, στο άρθρο της στην “Καθημερινή της Κυριακής” κάνει την ανατομία αυτής της πατροκτονίας με πολύ ευαίσθητο και οξυδερκή τρόπο.
Η σωτηρία της ψυχής του Θ.Πλεύρη
Αγγελική Σπανού
Οι ψυχαναλυτές λένε ότι η ενηλικίωση δεν ολοκληρώνεται, αν δεν δει κανείς ποιοι είναι οι γονείς του, πέρα από τη σχέση τους μαζί του. Μπορεί να είναι μια διαδικασία επίπονη και αρκετές φορές ακατόρθωτη, που οι περισσότεροι την αποφεύγουν. Γιατί η αποδόμηση της μητέρας, του πατέρα ή και των δύο φέρνει πένθος, δηλαδή οδύνη.
Στην πολιτική, οι γόνοι είναι κατά κανόνα τυχεροί. Κληρονομούν την έδρα, το κόμμα, διασυνδέσεις, εμπειρίες, αναγνωρισιμότητα, επιρροή.
Ενοχλούνται ίσως που φιγουράρουν σε κάθε ρεπορτάζ για την οικογενειοκρατία στη Βουλή, τους αρέσει να λένε ότι πρέπει να παλέψουν διπλά για να αποδείξουν ότι αξίζουν αλλά, τελικά, δεν χάνουν τη δουλειά.
Οπωσδήποτε τυχεροί είναι και οι πολιτικοί της Αριστεράς που έχουν γονείς με ένδοξο παρελθόν σε μπουντρούμια και ξερονήσια. Ακόμη και αν δεν έχουν βαρύ επώνυμο, αποκτούν ηθικό πλεονέκτημα μόνο και μόνο επειδή έχουν στο ντουλάπι τους οικογενειακές αγωνιστικές περγαμηνές. Και έχουν προσωπικές ιστορίες να διηγηθούν σε κάθε μαύρη επέτειο.
Για τον Θάνο Πλεύρη το επώνυμο του ήταν πλεονέκτημα όσο κολυμπούσε στα θολά νερά της Ακροδεξιάς. Ως στέλεχος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού μπορούσε να πλασάρεται ως η μετριοπαθέστερη εκδοχή της προσωπικότητας του ναζιστή πατέρα του. Ανισημιτισμός, εθνικισμός, θρησκοληψία, ρατσισμός – αλλά όλα σε μικρότερες δόσεις από αυτές που υποστήριζε ο Κωνσταντίνος Πλεύρης.
Με την ένταξη του στη ΝΔ ο Θ. Πλεύρης προσπάθησε να σβήσει το ακροδεξιό παρελθόν του, μέχρι και δήλωση μεταμέλειας προς το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο έκανε. Αλλά η σκιά του πατέρα του τον συνόδευε πάντα, όπως το τσεκούρι τον Βορίδη και τα νανογιλέκα τον Γεωργιάδη.
Και αυτό παρόλο που σε σχέση με τους άλλους συνοδοιπόρους του στον ΛΑΟΣ έχει πολύ πιο ήπιο προφίλ και είναι πιο συμπαθής, σε ανθρώπινο επίπεδο, στην αντιπολίτευση.
Ο ναζιστικός χαιρετισμός του Κ. Πλεύρη μέσα στο δικαστήριο και μπροστά στην Μάγδα Φύσσα ήταν -πέρα από όλα τα άλλα- παιδοκτονία. Αν δεν σκέφτηκε πόσο κακό κάνει στο γιο του, τον υπουργό Υγείας, τον σκότωσε από αμέλεια. Και αν ήξερε αλλά δεν τον ένοιαξε, τον πυροβόλησε εξ επαφής.
Ο Θ. Πλεύρης κατασπαράχθηκε στα social media με τη φασιστική λογική της οικογενειακής ευθύνης και μετά, όταν αποκήρυξε τον πατέρα, του, κατασπαράχθηκε ξανά, με ειρωνείες φανατικών που δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι να χαρακτηρίσεις δημόσια κτήνος τον πατέρα σου. Όποιο και αν είναι το κίνητρο.
Δεν το έκανε η ΄Οντρεϊ Χέπμπορν για τον ναζί πατέρα της που την εγκατέλειψε. Η ίδια χόρευε μπαλέτο για να μαζεύει χρήματα για την ολλανδική αντίσταση και παρόλα αυτά τον έψαχνε για 25 χρόνια. Όταν τον βρήκε, σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων της, του είπε πόσο της είχε λείψει. Και εκείνος δεν συγκινήθηκε.
Η Σπανού για τη γενναιότητα του Πλεύρη απέναντι στον ναζιστή πατέρα του
