Ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος, σταθερός συνομιλητής του Αλέξη Τσίπρα, υποδεικνύει (με άρθρο του στην ιστοσελίδα του Ανοιχτό Παράθυρο) τα πρόσωπα που κατά τη γνώμη του πρέπει να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση της “δεύτερης φοράς Αριστερά”.
“Κόβει” Πολάκη, Φλαμπουράρη, Παππά, Σκουρλέτη κα, δίνει ευκαιρία σε Τσακαλώτο, Ξανθό, Αχτσιόγλου, Κοτζιά κα, ενώ προτείνει για υπουργό Υγείας τον Ηλία Μόσιαλο.
Το άρθρο του
“Πρωτίστως η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει εκλογές ήταν ευφυής πολιτική κίνηση που αιφνιδίασε τον Μητσοτάκη και σκόρπισε ανησυχία στην κυβέρνηση και τους χορηγούς της.
Ήταν εύστοχο αίτημα απέναντι σε μια κυβέρνηση που αποτυγχάνει σε όλα, αλλά πλασάρεται ως… περιζήτητη από μιντιακά και οικονομικά κέντρα -που συμπράττουν με το «σύστημα Μητσοτάκη» διασπαθίζοντας πόρους που προορίζονται για την κοινωνία.
Στην καλύτερη ίσως ομιλία του από τότε που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έριξε το γάντι: «Είστε επικίνδυνοι, φύγετε«.
Να αγιάσει το στόμα του, αν πρόκειται να φύγουν ο Βορίδης, ο Αδωνις, ο Πλεύρης, η Μενδώνη, η Κεραμέως, ο Μηταράκης , το ντουέτο Σκέρτσος -Γεραπετρίτης και η λοιπή κομπανία των δουλικών υπουργών του Μητσοτάκη.
Μαζί με το στρατό των εξωκοινοβουλευτικών στην κυβέρνηση και των μετακλητών στο κράτος.
Ωστόσο για να φύγουν δεν αρκούν οι εκλογές που ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: πρέπει και να τους καταψηφίσουν οι πολίτες.
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι όλο και περισσότεροι πολίτες προσανατολίζονται να τους διώξουν με την ψήφο τους. Τις βλέπουν όσοι δεν καταναλώνουν πολλές δημοσκοπικές «πίτες». Δεν αντέχονται άλλο.
-Επιδείνωση της πανδημίας, ακρίβεια, φτώχεια, αδιαφάνεια, αλαζονεία, οικογενειοκρατία, αντιλαϊκή πολιτική, αυταρχισμός. Ψεύδη, διασπάθιση δημοσίου χρήματος από κολλητούς και σπόνσορες, χειραγώγηση του δημοσίου βίου από ισχυρούς των ΜΜΕ και του χρήματος, διαρκής δεξιά διολίσθηση. Υποχώρηση της εθνικής εικόνας ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης και -για να κρυφτούν όλα αυτά- δημοσκοπικό και μιντιακό μπαλαμούτι.
Για να τους διώξουν όμως οι πολίτες, υπάρχει μια προϋπόθεση: να ξέρουν ποιοι θα έλθουν στη θέση τους. Και να τους εγκρίνουν.
Με ποιους θα κυβερνήσει ο Τσίπρας;
Για τον Τσίπρα είναι αστείο να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν είναι πρωθυπουργήσιμος-με όρους κοινωνικού και εθνικού συμφέροντος.
Στην προηγούμενη θητεία του έκανε λάθη, αλλά μόνο οι φανατισμένοι δεν αναγνωρίζουν ότι πήρε μια υπερχρεωμένη χώρα, υπόδουλη στην τρόικα και την έβγαλε από το Μνημόνιο, αφήνοντάς 37 δισ. στα ταμεία -που βρήκε άδεια -και διαχειρίσιμη οικονομία.
Κράτησε όρθια την κοινωνία, έλυσε το Μακεδονικό, έβαλε τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και τίμησε το ρόλο του ως Πρωθυπουργός διαπραγματευόμενος, άνισα συχνά, χωρίς το «ναι σε όλα» των προκατόχων του.
Η αθλιότητα «παραλίγο να βγάλει τη χώρα από το ευρώ» καταναλώνεται από ανόητους. Τις δυο φορές που ετέθη -από τον Σόιμπλε- θέμα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ήταν μια επί Παπανδρέου και μια επί Σαμαρά.
Το σημαντικότερο: δεν άφησε πίσω την παραμικρή σκιά ηθικής τάξης σε ό,τι τον αφορά.
Υπάρχει λοιπόν αποδεκτός υποψήφιος αποδέκτης της λαϊκής εντολής. Αλλά υπάρχει και το ερώτημα: με ποιους θα κυβερνήσει;
Πόσοι πιστεύουν ότι η σημερινή «ηγετική ομάδα» του κόμματος του μπορεί να αναλάβει τις τύχες της χώρας; Εδώ δεν χωράνε μισόλογα. Για ένα μέρος της τουλάχιστον.
Υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι που θέλγονται με την ιδέα ότι θα ξαναδούν υπουργούς τον Σκουρλέτη, τον Παππά, τον Φλαμπουράρη, τον Φίλη, τον Βερναρδάκη, τη Ζορμπά, τον Παππαγγελόπουλο;
Πόσοι καίγονται να δουν ξανά πρόεδρο της Βουλής τον Βούτση και σε ρόλους τη Δούρου ή τον Παπαδημούλη και τους αστέρες της κομπανίας «δεύτερη φορά αριστερά»;
Πόσοι αδημονούν να εκδηλώνεται από υπουργικό θώκο η οικτρή συμπεριφορά Πολάκη, που κακοποιεί αυτονόητες αλήθειες και καίει ακόμη και το δίκιο του με την ασυδοσία του;
Όποιος τα πιστεύει να εισηγηθεί στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να μην κάνει καμία αλλαγή στο σχηματισμό των στελεχών πρώτης γραμμής. Να πάει στις κάλπες και να πει στους πολίτες: ψηφίστε με, για να κυβερνήσω με αυτούς.
Το καλαμπούρι να «ανατρέψουμε τον Μητσοτάκη» για » να ξανάρθουμε και να είναι αλλιώς» και να «ελέγχουμε τους αρμούς» πρέπει να τελειώσει, από τη στιγμή που ο εν δυνάμει Πρωθυπουργός ζητάει εκλογές.
Οι αλαφροΐσκιωτοι, οι ιδεοληπτικοί, οι οπισθοδρομικοί, οι ρεβανσιστές δεν χωράνε στο κάδρο. Άλλωστε όσοι υπονόμευσαν την διεύρυνση και μετεξέλιξη του κόμματος που ανέδειξε σε κυβερνώσα δύναμη η πλειοψηφία των δυνάμεων της Δημοκρατικής Παράταξης δεν θέλουν τον Τσίπρα πρωθυπουργό.
Η ώρα της αλήθειας για τον ΣΥΡΙΖΑ
Κατά τα ψέματα. Η κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κρέμεται από τις αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα για την ανθρωπογεωγραφία της ενδεχόμενης κυβέρνησής του. Όσοι τις υπονομεύουν υποσκάπτουν την προοπτική της.
Βάζοντας το όνομά τους στη λίστα της επιστροφής όσοι έχουν επιβαρύνσεις προκαλούν. Η πολιτική μεταβολή θα καταστεί εφικτή, αν ο Τσίπρας αλλάξει και τη διανομή στο έργο.
Με ποιους; Το μοναστήρι να είναι καλά. Υπάρχει κατ’ αρχάς από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Τσίπρα μαγιά «υπουργήσιμων».
Μια χαρά υπουργοί ήταν οι Τσακαλώτος, Σταθάκης, Χαρίτσης, Κατρούγκαλος, Ξενογιαννακοπούλου, Μουζάλας, Ξανθός, Χουλιαράκης, Ξυδακης,Γεροβασίλη, Αχτσιόγλου, Αναγνωστοπούλου, Φάμελος, Λιάκος…. Επιτυχημένοι ήταν -οι απέναντι στην Κουμουνδούρου πλέον- Κοτζιάς και Πανούσης.
Αλλά δεν αρκούν. Για την προοδευτική κυβέρνηση χρειάζονται πολλά νέα πρόσωπα και αυτά πρέπει να φέρει στην πρώτη γραμμή ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Υπάρχουν ήδη νέοι βουλευτές και νέα στελέχη που αναδείχθηκαν επί Τσίπρα. Επίσης η, έστω περιορισμένη, διεύρυνση έχει φέρει στον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ικανά και ακέραια πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ.
Κυρίως όπως υπάρχουν νέοι άνθρωποι στον ευρύτερο χώρο Αριστεράς -Κεντροαριστεράς, επιτυχημένοι και άφθαρτοι που μπορούν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι αξίζουν ως αντικαταστάτες των σημερινών υπουργών.
Δεν είναι ώρα να ανατεθεί η αναμόρφωση του ΕΣΥ στον καθηγητή Ηλία Μόσιαλο – τον πλέον ειδικό που διαθέτει η χώρα στα συστήματα οργάνωσης της Υγείας- και σε άλλους με αντίστοιχες περγαμηνές στον κλάδο τους και διεθνή αναγνώριση;
Ας μη κρυβόμαστε: Εκλογική νίκη με τον «ΣΥΡΙΖΑ των σπηλαίων» δεν μπορεί να υπάρξει. Η μετεξέλιξη των πολιτικών φορέων είναι νόμος της πολιτικής. Θα είναι άδικο για τον Τσίπρα να μην κυβερνήσει ξανά, επειδή θα του κλείσουν το δρόμο όχι οι αντίπαλοί του, αλλά τα βαρίδια του κόμματός του.
Εκ των πραγμάτων με την πρωτοβουλία του να ζητήσει εκλογές, έβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπροστά στον καθρέφτη. Έθεσε σε κίνηση και τις διεργασίες για αλλαγή ονομάτων στη μαρκίζα.
Η φωτογραφία της ενδεχόμενης προοδευτικής κυβέρνησης πρέπει να είναι διαυγής, εμπροσθοβαρής και άσπιλη.
Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήλθε η ώρα της αλήθειας. Πρέπει να κατέβει από την Κουμουνδούρου το έργο «Δεύτερη φορά αριστερά» -με πρωταγωνιστές τους καλύτερους φίλους του Μητσοτάκη, προτού γίνουν και οι καλύτεροι φίλοι του Ανδρουλάκη.
Συνεπώς, ολόκληρο το κεντρικό στελεχιακό δυναμικό πρέπει να αξιολογηθεί εκ νέου, με κριτήρια συμβατά προς την κυβερνητική προοπτική. Αν θέλει να έχει κόμμα εξουσίας ο Τσίπρας και όχι ομάδα διαμαρτυρίας πρέπει να αποφασίσει: κάποιοι κάνουν και κάποιοι δεν κάνουν.”
