Συνέντευξη στο «ΒΗΜΑ» παραχώρησε, ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης.
Ο δήμαρχος Αθηναίων παραδέχεται ότι έγιναν λάθη στην Πανεπιστημίου αλλά «η Αθήνα δεν περιορίζεται σε έναν δρόμο».
Κύριε Μπακογιάννη, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με ένα πολύ σύντομο ερώτημα: τι ακριβώς συμβαίνει στην Πανεπιστημίου;
«Προχωρά ένα έργο: η ανάπλαση ενός εμβληματικού δρόμου, που θέλουμε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για την υπόλοιπη πόλη. Θέλουμε έναν δρόμο ανοιχτό, ευρωπαϊκό, φιλικό, κλιματικά αποδεκτό, έναν δρόμο για όλους και για όλες. Δεν είμαστε βέβαια ακόμη εκεί. Υπενθυμίζω ότι η Πανεπιστημίου δεν είχε καν ράμπες για ανθρώπους με αναπηρία, δεν είχε καν οδεύσεις τυφλών. Ο δρόμος ανασχεδιάστηκε με βάση τους νέους κανόνες της ανθεκτικότητας και της βιωσιμότητας. Προβλέπονται λ.χ. 70 ψηλά πλατάνια και ψυχρά υλικά στα πεζοδρόμια. Να περπατάς και να μην καίγεσαι από την άσφαλτο, να μη σου κόβεται η αναπνοή».
Πάντως ο εκνευρισμός έξω είναι διάχυτος και μάλλον πρωτοφανής, κύριε δήμαρχε…
«Καταλαβαίνω, νιώθω κι εγώ την ενόχληση, τη σκόνη, την ταλαιπωρία. Εχουμε καθυστερήσει πάρα πολύ. Η Πανεπιστημίου, πέρα από την καθημερινή, πραγματική όχληση, πολλούς – καλοπροαίρετους – πληγώνει και θυμώνει. Αλλά ας μιλήσουμε καθαρά. Κάποιοι προσπαθούν να την αναδείξουν, υπερβολικά και άδικα, καθόλου αθώα, σε συνώνυμο ανικανότητας, προχειρότητας, ακόμη και υποτίμησης του πολίτη. Πολιτικά – το τονίζω, πολιτικά – σηκώνουν μια σημαία ευκαιρίας. Ας φύγουμε όμως από τις σκοπιμότητες. Η Αθήνα δεν περιορίζεται σε έναν δρόμο, και η Πανεπιστημίου δεν είναι ο καθρέφτης μας. Το έργο της δημοτικής αρχής έχει πολύ περισσότερα σημαντικά σε κάθε γειτονιά να αναδείξει. Η Ομόνοια, το Σύνταγμα, το Θέατρο Λυκαβηττού, τα νέα νηπιαγωγεία και δεκάδες άλλα έργα δυσκολότερα από την Πανεπιστημίου έγιναν, παραδόθηκαν και βελτίωσαν τη λειτουργία της πόλης. Και μην υποτιμάτε την προσπάθεια της «κλιματικοποίησης» που επιχειρούμε για πρώτη φορά. Ισορροπημένο δρόμο πάμε να φτιάξουμε από κάθε άποψη. Ισότιμη κυκλοφορία, υλικά, αισθητική, υπέδαφος, δίκτυα».
Η καθυστέρηση, εν προκειμένω, πού οφείλεται;
«Βασικά υποεκτιμήσαμε. Από τη γνωστή έλλειψη ευελιξίας των δημοσίων έργων, τη μεγάλη δική μας – και αδικαιολόγητη όπως αποδείχθηκε – πίεση να κάνουμε ανακοινώσεις προτού ολοκληρωθεί, έως κακούς υπολογισμούς στο τεχνικό μέρος. Κάναμε, πάθαμε, μάθαμε. Αυτό το λάθος δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Κοιτάξτε, μπορούμε να μιλάμε ώρες για την Πανεπιστημίου, αλλά εδώ υπάρχει, το είπα και το επαναλαμβάνω, μια «στενή ματιά» στην πόλη, μια έντονη υπερβολή. Εντάξει, το κέντρο είναι η βιτρίνα μας, αλλά η Αθήνα έχει 129 γειτονιές, όπου στην καθεμία έγιναν ή γίνονται έργα. Επανέρχομαι στην έννοια της τοπικότητας και της κλιματικοποίησης, στην προσπάθεια να αλλάξεις «από τα κάτω», να πας πιο κοντά στη ζωή, στην καθημερινότητα των πολιτών, να παρέμβεις στο κύτταρο, με αθόρυβα αλλά ουσιώδη έργα που δίνουν ορατότητα στους κατοίκους, βιωσιμότητα στη γειτονιά και φιλικό, ισορροπημένο οικοσύστημα. Η τοπικότητα και η κλιματική ουδετερότητα είναι οι οδηγοί, η ατμομηχανή της προσπάθειάς μας σε κάθε δράση και έργο».
