Στο Facebook εξελίχθηκε ένας ενδιαφέρων διάλογος ανάμεσα στον υπουργό Ανάπτυξης Αδωνι Γεωργιάδη και την αρθρογράφο Βίβιαν Ευθυμιοπούλου για τον φιλελευθερισμό.
Η ανάρτηση του Αδ. Γεωργιάδη
Για την φίλη μου Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Πολλοί συχνά με ρωτούν, όταν εγώ αναφέρομαι στην «φίλη μου την Βίβιαν» ή εκείνη στο ότι ο «Άδωνις είναι φίλος μου», αν τα εννοούμε ή είναι ειρωνικά καθώς συχνά η Βίβιαν μου ασκεί σκληρή κριτική. Λοιπόν σας διαβεβαιώ ότι είναι απολύτως αλήθεια και κάποτε θα πρέπει να ξεχωρίζουμε τις προσωπικές σχέσεις από τις πολιτικές απόψεις.
Με την Βίβιαν γνωριστήκαμε στο Πανεπιστήμιο στην ΔΑΠ/ΝΔΦΚ και οφείλω να πω ότι ταιριάζαμε από την αρχή. Διαφωνούσαμε σχεδόν σε όλα πάντα αλλά απολαμβάναμε ο ένας τα επιχειρήματα και τις διαφωνίες του άλλου. Τότε ήρθε και το Σκοπιανό στην ζωή μας, εγώ από την αρχή στα συλλαλητήρια και μετά στην Πολιτική Άνοιξη ακολουθώντας τον Αντώνη Σαμαρά εκείνη υπέρ του συμβιβασμού και πιστή στον Κων/νο Μητσοτάκη.
Τα χρόνια πέρασαν και τελικά έμεινε ζωντανή και η εκτίμηση και η φιλία αλλά και οι διαφωνίες…
Ως προς την ανάρτησή της την οποία θα παραθέσω στο τέλος έχω να πω τα εξής:
Α) στις εσωκομματικές εκλογές κατέβηκα όχι για να εκλεγώ, ήμουν δεν ήμουν τρία χρόνια ξανά στη ΝΔ, αλλά για να δώσω την μάχη των ιδεών κατά της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς και για να βοηθήσω να εκλεγεί Αρχηγός ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον οποίο θεωρούσα από την αρχή ως τον κατάλληλο διάδοχο στην ηγεσία του κόμματος. Στην πραγματικότητα το ποσοστό μου (περίπου 11,5%) ξεπέρασε όλες τις αρχικές μου προσδοκίες. Οι δημοσκόποι με μέτραγαν από την αρχή κάτω από το 10%, εγώ έβαλα στόχο το 10% τελικά το ξεπέρασα. Αυτό καθιστά τον χώρο της Δεξιάς περιθωριακό στη ΝΔ; Όχι φυσικά: α) στις εσωκομματικές εκλογές Δεξιά χαρακτηριστικά προέβαλε και ο Απόστολος Τζιτζικώστας που πήρε 21% και αρκετοί δεξιοί ψήφισαν και τον κ. Μειμαράκη και φυσικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν είχα καταφέρει να συγκεντρώσω όλους τους Δεξιούς το ποσοστό θα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Εγώ όμως για λόγους που δεν αφορούν το σημερινό άρθρο δεν μπορούσα να το κάνω. Άρα το συμπέρασμα από το δικό μου ποσοστό ότι η Δεξιά είναι περιθωριακή στη ΝΔ είναι αυθαίρετο και λάθος. Παραμένει η μεγάλη πλειοψηφία.
Β) έστω και με αυτό όμως το ποσοστό η συμμαχία του Κυριάκου Μητσοτάκη με το δικό μου κομμάτι ψηφοφόρων εκ του αποτελέσματος απεδείχθη ορθή και επιτυχής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχεις πλήρες πολιτικό ένστικτο και ξέρει πώς, αν και Κεντρώος ο ιδιος, να σέβεται απολύτως την Δεξιά της ΝΔ. Αυτό είναι δύναμη και όχι αδυναμία του.
Β) δεν υπάρχουν στη ΝΔ ακροδεξιοί ως τάση. Αυτή είναι μία προπαγάνδα του Σύριζα. Απλά δεν υπάρχουν.
Γ) το σύνολο του πολιτικού συστήματος και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη στρέφεται σταθερά τα τελευταία χρόνια δεξιότερα. Σήμερα η ΝΔ είναι πιο δεξιά της ΝΔ του 2004, το Πασοκ πιο δεξιό του Πασοκ του 2004, ακόμη και ο Σύριζα είναι δεξιότερα του Σύριζα του παρελθόντος. Το Μεταναστευτικό ζήτημα έχει συμβάλει καθοριστικά σε αυτό και η ολίγον αφ´υψηλού θεώρηση των ανησυχιών των Κοινωνιών για αυτό, από τον Φιλελεύθερο χώρο αποτελεί έναν από τους λόγους που ο χώρος αυτός παραμένει τόσο αδύναμος εκλογικά.
Δ) και εγώ θα ήθελα πιο μαχητικούς φιλελεύθερους παντού. Εγώ πάντως είμαι Φιλελεύθερος αλλά Δεξιός Φιλελεύθερος και διεκδικώ την ύπαρξη αυτού του πολιτικού χώρου. Όχι οι Φιλελεύθεροι δεν είμαστε μόνον αριστεροί ή κεντρώοι αλλά και Δεξιοί.
Αυτά τα ολίγα και επανέρχομαι εάν χρειαστεί.
Παραθέτω και την ανάρτηση της Βίβιαν
Η ανάρτηση της Β. Ευθυμιοπούλου
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν αντίβαρα στον «Αδωνισμό»
Βρήκα εξαιρετικά σημαντικό και ενδιαφέροντα το διάλογο μεταξύ του Άδωνη Γεωργιάδη και του Αντύπα Καρίπογλου κι ας είχε ένταση. Έτσι είναι η πολιτική.
Όπως είπα και ιδιαιτέρως στον Άδωνη συμφωνώ με τον Καρίπογλου και του μετέφερα και τη μεγάλη δυσαρέσκεια αρκετών κεντρώων που στο παρελθόν τον υποστήριξαν, για τα τελευταία του καμώματα. Συμπληρώνω οτι με τον Άδωνη είμαστε φίλοι κι αυτό δεν αλλάζει για μένα.
Όσα θα γράψω παρακάτω θέλω να τα επισημάνω πριν από τις εκλογές κάτι που φυσικά ήταν αδύνατον. Το κάνω τώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πανίσχυρος γιατί όταν θα αρχίσει να φαίνεται η φθορά της εξουσίας όποιος περιμένει από μένα κριτική θα απογοητευθεί.
Όπως ήταν ζήτημα προσωπικής τιμής να μην επιδιώξω ανταλλάγματα με θέσεις ή με δουλειές, είναι θέμα τιμής να μην γυρίσω ποτέ την πλάτη σε κάποιον που στήριξα σθεναρά γιατί αυτό έκρινα σωστό να κάνω. Αν αποδειχτεί ότι η επιλογή ήταν πολύ λάθος, απλώς θα σωπάσω. Έτσι το βλέπω.
Πάμε στο θέμα μας.
Όσα καταλόγισε, με επιχειρήματα και αποδείξεις, ο Καρίπογλου στον Γεωργιάδη δεν συνιστούν απλά τον πολιτικό βίο και την πολιτεία ενός πολιτικού.
Είναι δηλωτικά μιας συγκεκριμένης πολιτικής κουλτούρας που εχει εκφραστές σ’ένα κομμάτι βουλευτών, οπαδών και στελεχών εντός της Νέας Δημοκρατίας και κάνει πολύ περισσότερο θόρυβο από αυτόν που αναλογεί στην πραγματική του δύναμη σε ψήφους.
Ο Άδωνις και ο Αδωνισμός του μετρήθηκαν στην κάλπη. Βγήκε τέταρτος στους τέσσερις υποψηφίους. Είναι μια περιθωριακή ομάδα που κάνει πολύ θόρυβο.
Αυτό που εκφράζει βέβαια είναι υπαρκτό και εξασκεί το δικαίωμά του να καταλαμβάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χώρο μπορεί στη δημόσια σφαίρα. Επειδή είναι λαϊκιστής και του το επιτρέπει το μηντιακό περιβάλλον το καταφέρνει.
Το πρόβλημά μου είναι ότι αυτό το έχει επιτρέψει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Θα μου πει κάποιος: «Και τι θες; Να φιμώσει τον Άδωνη;»
Όχι βέβαια. Είχα και έχω την αξίωση για φιλελεύθερα αντίβαρα.
Τι αντίβαρα στη δεξιά πτέρυγα έφτιαξε ο Μητσοτάκης;
Κανένα.
Είδατε κάποιο φιλελεύθερο αντίστοιχο του Κυρανάκη, να τον βγάζουν στα κανάλια και να την πέφτει με τόλμη και μαγκιά όπως ο Κωνσταντίνος στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά από τα αριστερά;
Είδατε οι άνθρωποι του Κυριάκου στο κόμμα να εκλέγουν ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΝΑ φιλελεύθερο;
Παραλίγο να μην εκλεγεί η Φωτεινή Πιπιλή επειδή έχωσαν τον Κ.Μπογδάνο στην Α’Αθηνών. Κι αν εξελέγη οφείλεται στο σύστημα κατανομής των εδρών του ληστρικου εκλογικού νόμου του ΣΡΖ. αλλιώς η Πιπιλή θα έμενε έξω και θα είχαμε μείνει με μόνο τον Μπογδάνο. Κι αυτό το σχόλιο τώρα δεν αφορά ούτε τη μία ούτε τον άλλον.
Θα μου πείτε ότι η μισή κυβέρνηση αποτελείται από Κεντρώους.
Από κεντρώους και εξαιρετικής ποιότητα ανθρώπους, συμπληρώνω.
Μόνο που δεν είναι εκλεγμένοι. Εγώ ήθελα να δω να ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ φιλελεύθεροι.
Όχι μόνο δεν εξελέγησαν αλλά υπονομεύθηκαν.
Δεν επιθυμώ να φιμωθεί κανείς. Όμως θέλω να εκπροσωπούμαι σ’ένα κόμμα που έχω συμβάλλει κι εγώ μαζί με άλλους να κυβερνά αυτοδύναμο.
Αυτό ήθελα και θέλω. Τα στοιχειώδη δηλαδή.
Είναι η τελευταία φορά που κάνω αυτή τη συζήτηση. Και οι λόγοι είναι τρεις:
1. Δεν θέλω να λειτουργώ ως βαλβίδα εκτόνωσης για τον κεντρώο χώρο. Να τα γράφω στο φμπ και να εκτονωνόμαστε όλοι μαζί, αυτό δεν αρκεί πλέον.
2. Όταν γίνουν εκλογές κι αν η κυβέρνηση συνεχίσει έτσι (που τα πάει σχετικά καλά παρά τα προβλήματα) θα σας λέω να ψηφίσουμε ΝΔ. Δηλαδή θα βρίζω τη ΝΔ και μετά θα λέω «Εμπρός γενναίοι μου φιλελεύθεροι, ας το ρίξουμε παλι στη ΝΔ»; Όχι εγώ.
3. Δεν έχει αλλάξει ο λόγος που ψήφισα ΝΔ: Ψήφισα ΝΔ για να αλλάξει η Ελλάδα. Βρίσκω λοιπόν πιο σημαντικό να συζητάμε το κυβερνητικό έργο.
Η κυβέρνηση έχει κάνει πράγματα που αλλάζουν τη ζωή των πολιτών. Κάνει βέβαια και λάθη και η επικοινωνίας της είναι εξοργιστική, είναι επικοινωνία για χαζούς, είναι τραγικό πρέπει να αλλάξει άμεσα την επικοινωνία της. Όμως εργάζεται αλλά πρέπει να εργαστεί πιο πολύ.
Η διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα.
Πρέπει να φτιάξει η Ελλάδα.Είναι η τελευταία μας ευκαιρία.
Προχθές που συζητούσα όλα αυτά μ’ενα φίλο μου είπε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον Μητσοτάκη. Αυτό δεν ισχύει για μένα.
Ακόμα κι αν είχαμε άλλους πεντε με τα ίδια προσόντα εγώ τον Μητσοτάκη θα επέλεγα γιατί είναι ηθικό στοιχείο, είναι καλλιεργημένος όχι απλώς μορφωμένος και είναι φιλελεύθερος.
Με αυτή τη σειρά.
Όμως κι εγώ είμαι φιλελεύθερη και προσπαθώ να είμαι χρήσιμη στην κοινωνία. Είμαι υπερήφανη για τις ιδέες μου και το φιλελεύθερο χώρο και δεν θέλω να κάνω εκπτώσεις στις αρχές μου. Οπότε, δεν θέλω να ντρέπομαι να λέω τι ψήφισα. Η επικράτηση των ακροδεξιών τόνων στην κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία με κάνει να ντρέπομαι.
Ντρέπομαι να λέω ότι έχω ψηφίσει το ίδιο κόμμα με υπάνθρωπους που βρίζουν τους μετανάστες, που γράφουν ρατσιστικά ξερατά και στο κόμμα δεν τους φρενάρει κανείς.
Κι αυτό θέλω να σταματήσει.
Ο διάλογος του Αδ. Γεωργιάδη με την Β. Ευθυμιοπούλου για τον φιλελευθερισμό
