Για να είμαστε ειλικρινείς, η κυβέρνηση δεν έχει ευθύνη για το sms παραπληροφόρησης που έλαβαν εκατοντάδες πρόσφυγες περί ανοίγματος των βορείων συνόρων μας, με αποτέλεσμα να συνωστισθούν τόσο στα Διαβατά όσο και στον Σταθμό Λαρίσης.
Η κυβέρνηση, όμως, έχει ευθύνη για κάτι άλλο: για τον εγκλωβισμό αυτών των ανθρώπων στην Ελλάδα, καθώς και οι διαδικασίες δεν τρέχουν, όπως θα έπρεπε, και οι ευρωπαϊκοί πόροι δεν έχουν αξιοποιηθεί, όπως θα έπρεπε. Βεβαίως, υπάρχουν και ευρωπαϊκές ευθύνες, με δεδομένο ότι το πρόγραμμα μετεγκατάστασης μεταναστών που έτρεχε τα πρώτα χρόνια της προσφυγικής κρίσης έχει τελειώσει, καθώς όλο και λιγότερα ευρωπαϊκά κράτη είχαν την προθυμία να επιμεριστούν τα βάρη του προσφυγικού. Αυτό, όμως, δεν «αθωώνει» την κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις στη διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, με τη διαδικασία να είναι εξαντλητικά χρονοβόρα και να φτάνει μεσοσταθμικά τους έξι μήνες. Όπως κανείς αντιλαμβάνεται, συνεπώς, όσο οι αιτήσεις ασύλου είναι υπό εξέταση, οι άνθρωποι παραμένουν στην Ελλάδα, ενώ όσο ανοίγει ο καιρός, ανεβαίνει και ο αριθμός των αφίξεων, κυρίως δια θαλάσσης. Και, τέλος, όσο δεν «τρέχουν» οι διαδικασίες ασύλου, τόσο δεν ανεβαίνει και ο ρυθμός επιστροφής παράτυπων μεταναστών προς την Τουρκία ή τις χώρες προέλευσής τους, εφόσον υπάρχει συμφωνία επανεισδοχής.
Πέραν της αργής διαδικασίας εξέτασης των αιτήσεων ασύλου, όμως, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο έχει να κάνει και με τη διαχείριση των προσφυγικών πόρων που έχουν διατεθεί από τα κοινοτικά ταμεία. Ενδεικτικά, στο τέλος του Δεκεμβρίου η «κακή» Ε.Ε. διέθεσε άλλα 300 εκ. ευρώ για τη στήριξη των εν Ελλάδι προσφυγικών δομών, ενόψει και του χειμώνα. Συνολικά, δε, έχουν διατεθεί περισσότερα από 2 δις ευρώ για τη στήριξη της Ελλάδας. Για να το καταλάβουμε, καμία άλλη χώρα, ούτε καν η Ιταλία, δεν έχει πάρει αυτά τα λεφτά. Όχι, φυσικά, ότι τα έχουμε χρησιμοποιήσει. Ούτε το 50% των διατεθέντων κεφαλαίων δεν έχουμε αξιοποιήσει.
Καταλαβαίνουμε, συνεπώς, πόθεν εκπορεύεται η απελπισία των ανθρώπων που στοιβάζονται σε δομές φιλοξενίας, οι οποίες, τόσο στα νησιά όσο και στην ενδοχώρα, έχουν είτε φτάσει είτε υπερβεί το όριο της δυναμικότητάς τους.
Ο εξ απορρήτων
