Τις ενστάσεις του για το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια που προκαλεί αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό αναλύει με άρθρο του στην «Απογευματινή» ο βουλευτής της ΝΔ, Θάνος Πλεύρης.
Αναλυτικά αναφέρει:
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την ισότητα στον γάμο έχει ανοίξει ως ένα θέμα βαθιά ταυτοτικό και συνείδησης και επαφίεται στα αξιακά κριτήρια και αντιλήψεις του κάθε βουλευτή πώς θα τοποθετηθεί, ξεπερνώντας τα στεγανά εσωτερικής κομματικής πειθαρχίας, όπως και ο πρωθυπουργός αποσαφήνισε. Ειδικώς για τις αρχές και αξίες που υπερασπίζεται η παράταξή μας, επιβάλλεται να εξηγηθεί ότι η διαφωνία σε αυτή τη ρύθμιση συνάδει με αυτές τις αρχές και αποτελεί σοβαρή ένσταση συνείδησης που εκφράζει άλλωστε την πλειοψηφία της βάσης μας και σε καμία περίπτωση αυτή η διαφωνία δεν πρέπει να παραδοθεί σε ακραίες φωνές. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι σχεδόν στις μισές χώρες της ΕΕ δεν υπάρχει ρύθμιση, μεταξύ των οποίων στη γειτονική μας Ιταλία και στην Κύπρο, ενώ και σε χώρες που ψηφίστηκε η ισότητα στον γάμο μεγάλο μέρος κεντροδεξιών βουλευτών που ανήκουν στο λαϊκό κόμμα δεν στήριξαν τη ρύθμιση. Ως υπουργός Υγείας προέβην σε μια σειρά από διορθωτικές ενέργειες που παραβίαζαν δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, όπως τη δυνατότητα να είναι αιμοδότες, την κατάργηση των θεραπειών μεταστροφής, την κατοχύρωση δικαιωμάτων ίντερσεξ ατόμων. Επρόκειτο για θέματα δικαιωμάτων, απολύτως λογικό να θεσμοθετηθούν και τα οποία προοδευτικοί υπουργοί που πέρασαν και σήμερα δηλώνουν υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών δεν τόλμησαν να τα θεσμοθετήσουν. Προσωπικά είμαι κατά του γάμου και του δικαιώματος υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια, θεωρώντας ότι αυτή η θέση δεν θίγει κάποιο δικαίωμα τρίτων.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, σε όσους επικαλούνται ότι η ισότητα στον γάμο ομόφυλων ζευγαριών είναι θέμα σεβασμού των ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων, έχει απαντήσει επαρκώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που σε σειρά αποφάσεών του έχει αποφανθεί ότι δεν υπάρχει υποχρέωση στα κράτη να θεσπίσουν γάμο ομόφυλων ζευγαριών, και συγκεκριμένα ότι δεν παραβιάζονται τα άρθρα 8 και 12 της ΕΣΔΑ που συνδέονται με την προσωπικότητα και την οικογένεια. Συνεπώς η ελληνική πολιτεία δεν παραβιάζει κάποιο δικαίωμα μη θεσπίζοντας τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και, εάν τον θεσπίσουμε, θα είναι λόγω δικής μας επιλογής και όχι οποιασδήποτε υποχρέωσης σεβασμού δικαιωμάτων από διεθνή συνθήκη.
ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ μια βαρύνουσα αξία, καθώς θα αναλάβουμε εξολοκλήρου τις πολιτικές συνέπειες της απόφασής μας ως δικής μας επιλογής. Ο κάθε βουλευτής που ψηφίζει ή δεν ψηφίζει, ψηφίζει συνειδητά ως προσωπική του αντίληψη και όχι λόγω επιβολής από διεθνείς υποχρεώσεις. Επιπλέον, η ελληνική πολιτεία θεσπίζοντας το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια έχει λύσει όλα τα συμβατικά θέματα που μπορούν να αναπτυχθούν και αναπτύσσονται στην καθημερινότητα, όπως κληρονομικά θέματα, επιδόματα, ρύθμιση αστικών σχέσεων κ.λπ. Ακόμη και θέματα παιδιών που με κάποιο τρόπο μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να λυθούν εύκολα με το υφιστάμενο πλαίσιο του συμφώνου, χωρίς όμως αλλοίωση των αρχών του οικογενειακού δικαίου. Η θεσμοθέτηση της ισότητας στον γάμο ομόφυλων ζευγαριών στην πραγματικότητα ικανοποιεί τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, που στοχεύουν στην αλλαγή του οικογενειακού δικαίου και την αλλοίωση της οικογένειας. Ικανοποιεί το αίτημα αλλαγής της μορφής της οικογένειας. Προς αυτή μάλιστα την κατεύθυνση είναι και το αίτημα της υιοθεσίας, αλλά και της αλλαγής των όρων της παρένθετης μητέρας, ώστε να έχουν δυνατότητα χρήσης και ομόφυλα ζευγάρια ανδρών, μετατρέποντας την παρένθετη γυναίκα έτσι από άτομο που υποβοηθά μια γυναίκα να τεκνοποιήσει σε αντικείμενο που θα χρησιμοποιούν άνδρες για να τους παράγει παιδιά.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ του πρωθυπουργού να μην ανοίξει το θέμα της παρένθετης μητέρας αποδεικνύει τη γνήσια πρόθεσή του η διάταξη που θα εισηγηθεί να είναι πιο σταθμισμένη και να μη θίγει αρχές της βιοηθικής. Σήμερα η παραδοσιακή μορφή της οικογένειας είναι η μητέρα, ο πατέρας και τα παιδιά. Ακόμη και στις μονογονεϊκές οικογένειες, είτε λόγω θανάτου ή χωρισμού ή εξαρχής ως επιλογή του ατόμου, η δομή παραμένει ίδια, δηλαδή υπάρχουν παιδιά, πατέρας και μητέρα, ακόμη και εάν το παιδί δεν έχει αντικρίσει έναν από τους δύο. Αυτή τη μορφή οικογένειας προστατεύει το Σύνταγμά μας στο άρθρο 21 και τη συνδέει με τον γάμο, τη μητρότητα, τα παιδιά και το Έθνος. Συγκεκριμένα, το άρ. 21 ορίζει: «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους». Η θεσμοθέτηση της ισότητας στον γάμο δημιουργεί μία νέα μορφή οικογένειας, παντελώς διαφορετική από την παραδοσιακή της μορφή, όπως την ορίζει, τη ζητά και την προστατεύει το Σύνταγμα.
ΠΛΕΟΝ δημιουργούμε σχέσεις οικογενειακού δικαίου, που ένα παιδί θα έχει δύο μπαμπάδες και καμία μαμά ή δύο μαμάδες και κανέναν μπαμπά. Επομένως μπαίνουμε πλέον στη θεσμοθέτηση της αντικατάστασης της μητέρας και του πατέρα, της μαμάς και του μπαμπά από δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες. Το δικαίωμα του κάθε ατόμου να έχει τον σεξουαλικό προσδιορισμό που επιλέγει δεν το αμφισβητεί κανένας. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του καθενός όμως δεν μπορεί να δημιουργεί υποχρεώσεις της πολιτείας να προβεί σε ισότητα στον γάμο και να αλλοιώνει τη μορφή της οικογένειας και πολύ περισσότερο δεν πρέπει, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδέχεται η πρόταση της ΝΔ, να μεταλλάσσει τους γονείς από μητέρα και πατέρα σε γονέα 1 και γονέα 2 και να προσβάλλει την παρένθετη μητέρα, μετατρέποντάς τη σε μηχανή παραγωγής παιδιών κατά παραγγελία για άνδρες.
ΟΠΩΣ αντίστοιχα στο όνομα της όποιας σεξουαλικής προτίμησης και προσανατολισμού δεν μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε φύλα. Η ισότητα στον γάμο συνεπώς δεν έρχεται να λύσει κανένα θέμα σεβασμού δικαιωμάτων. Ακόμη και στην απλή μορφή της ρύθμισης του γάμου αποτελεί μια συνθήκη που αλλοιώνει τη μορφή του γάμου, της οικογένειας και της υιοθεσίας. Σε αυτή τη βασική συνειδησιακή και ιδεολογική σύγκρουση όλοι οι βουλευτές πρέπει να τοποθετηθούμε. Η προτεινόμενη ρύθμιση, αν και πολύ πιο ισορροπημένη από ό,τι στην αρχική συζήτηση, καθώς ο πρωθυπουργός σταθμίζοντας τα δεδομένα επέλεξε ρύθμιση που δεν παρεμβαίνει σε θέματα παρένθετης μητέρας, αλλαγής των φύλων και εισαγωγής του όρου γονέας 1 και γονέας 2, συνιστά και πάλι παρέμβαση στον θεσμό του γάμου με υποχρεωτικά αλλαγή του θεσμού της οικογένειας.
