Το παρασκήνιο πίσω από μια σημαντική είδηση, που πέρασε στα ψιλά στα ΜΜΕ αλλά συζητήθηκε εντόνως στα social media, αποκαλύπτει ο Δημήτρης Καιρίδης. Αφορμή, η ανάρτησή του στο twitter που συγκέντρωσε περισσότερα από 1.000 likes αλλά και διαμαρτυρίες από το ΚΚΕ και ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανάρτηση ήταν η εξής:
Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ Νικολάου-Αλαβάνος & Παπαδάκης, η πλειοψηφία της ευρωομάδας της Αριστεράς (The Left) και διάφοροι ακροδεξιοί στο Ευρωκοινοβούλιο, ψήφισαν ΚΑΤΑ της έκθεσης που καταδικάζει το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πείσει ούτε την ευρωομάδα του… pic.twitter.com/Kb8EgmVW4T
— Dimitris Kairidis – Δημήτρης Καιρίδης (@DimKairidis) November 24, 2022
Ο βουλευτής της ΝΔ και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων εξηγεί τι ακριβώς συνέβη στις Βρυξέλλες και δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες ευρωβουλευτές υπέρ της καταδίκης του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, αφήνοντας αιχμές για τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αν και υπάρχουν έξι Έλληνες ευρωβουλευτές στην ευρωομάδα της Αριστεράς, δεν μπόρεσαν να πείσουν τους συναδέλφους τους να ψηφίσουν υπέρ της ελληνικής θέσης.
– Υπάρχουν Ελληνες ευρωβουλευτές που δεν ψήφισαν την έκθεση του ευρωκοινοβουλίου για την καταδίκη του τουρκολιβυκού μνημονίου;
Δ.Κ.: Υπήρξαν οι δυο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ που καταψήφισαν τη σχετική έκθεση. Η δικαιολογία ήταν ότι διαφωνούν συνολικά με την ευρωπαϊκή πολιτική στη Λιβύη και πως δεν υπήρχε δυνατότητα θετικής ψήφου μόνο για την καταδίκη του τουρκο-λιβυκού. Ωστόσο, έχει πολιτικό ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην καταψήφιση της έκθεσης συντάχθηκαν, κατά βάση, η ομάδα της ακροδεξιάς και η ομάδα της Αριστεράς, παρά τη συμμετοχή των έξι ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ εκεί. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην εν λόγω μικρή ομάδα, δεν κατέστη δυνατόν να πεισθεί να υπερψηφίσει. Σημειωτέον ότι οι δυο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ δεν συμμετέχουν σε καμία ομάδα. Και πως ο ευρωβουλευτής της Ελληνικής Λύσης αρχικά καταψήφισε, όπως η ομάδα του, αλλά, στη συνέχεια, διόρθωσε τη ψήφο του και υπερψήφισε.
– Τι μηνύματα στέλνουμε στις Βρυξέλλες όταν δεν υπάρχει ενιαία ελληνική θέση σε τέτοια ψηφίσματα από όλους τους ευρωβουλευτές;
Δ.Κ.: Η ελληνική συμμετοχή στην Ευρωβουλή είναι αδικαιολόγητα αποδυναμωμένη εξαιτίας του γεγονότος ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων ευρωβουλευτών δεν συμμετέχει στις τρεις μεγάλες ομάδες που διαμορφώνουν την πολιτική κατεύθυνση της Ευρωβουλής, το ΕΛΚ, τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους. Πιο συγκεκριμένα, οι δυο της ΧΑ δεν ανήκουν σε καμία ομάδα γιατί δεν τους θέλει καμία. Ο ένας της Ελληνικής Λύσης ανήκει στην ακροδεξιά. Οι δυο του ΚΚΕ δεν θέλουν να ενταχθούν σε καμία. Και οι έξι του ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν στη μικρότερη και με τη μικρότερη επιρροή ομάδα της Αριστεράς. Συνολικά 11 από τους 21 ευρωβουλευτές μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν ανήκουν σε καμία ή ανήκουν σε πολύ μικρές και αδύναμες ομάδες. Μόνον η μεγάλη αντιπροσωπεία της ΝΔ, αναλογικά η μεγαλύτερη, στο ΕΛΚ, ανήκει σε μια μεγάλη πολιτική οικογένεια, την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, και μπορεί να έχει κάποια επιρροή. Αυτό είναι το μεγάλο και δομικό πρόβλημα που, φυσικά, έχει να κάνει με τις προτιμήσεις των Ελλήνων εκλογέων. Οι οποίοι, ωστόσο, ίσως θα έπρεπε να είναι καλύτερα πληροφορημένοι για το “πως παίζεται το παιχνίδι” στις Βρυξέλλες και να το λαμβάνουν κι αυτό υπόψιν τους πριν επιλέξουν ποιούς θα στείλουν στην Ευρωβουλή. Γιατί στο τέλος-τέλος, η Ελλάδα χρειάζεται όλοι οι ευρωβουλευτές της να είναι αυξημένης επιρροής.
– Έχει ξαναγίνει σε ελληνοτουρκικό θέμα ή θέμα εξωτερικής πολιτικής τέτοια ψηφοφορία που οι Έλληνες ευρωβουλευτές να έχουν διαφορετική θέση μεταξύ τους;
Δ.Κ.: Δυστυχώς, πολλές φορές οι Έλληνες ευρωβουλευτές αυτο-εγκλωβίζονται στο ιδεολογικό περιθώριο που θέλουν να εκπροσωπούν και αδυνατούν να κατανοήσουν το μείζον εθνικό διακύβευμα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όταν κάποιος δημοσιοποιήσει αυτή την επιλογή τους στο εσωτερικό, θίγονται. Αμέσως μετά το τουίτ μου σχετικά με τη ψηφοφορία για το τουρκολυβικό, στο πλαίσιο και παλαιότερων αναρτήσεών μου που στηλίτευαν την αυτο-περιθωριοποίηση της ελληνικής ευρωβουλευτικής ομάδας, ακολούθησε ένα μπαράζ επιθέσεων από κύκλους προσκείμενους στο ΚΚΕ, οι οποίοι ενώ δεν μπορούν να διαψεύσουν τα γραφόμενά μου και τα γεγονότα, με κατηγορούν ότι τάχα ψευδολογώ. Θα πρέπει, με άλλα λόγια, να έχουν, τουλάχιστον, το θάρρος να μην κρύβονται και να μην απειλούν όσους αποκαλύπτουν τι ψήφισαν, προκειμένου να συνεχίσουν να κρύβονται, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που είναι επικεντρωμένα στην ελληνική βουλή και στα εδώ τεκταινόμενα.
