Ο Μανώλης Παναγιωτάκης ήταν ο συνδικαλιστής της ΔΕΗ που ανέλαβε τη διοίκηση της επιχείρησης επί ΣΥΡΙΖΑ.
Για τον βοηθήσουν στο έργο του, τοποθέτησαν με αμιγώς κομματικά κριτήρια και τα περισσότερα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Μπορεί κατά τη διάρκεια της θητείας του οι επενδυτές να γύρισαν την πλάτη στην επιχείρηση αλλά ο ίδιος αρθρογραφεί σήμερα στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο “ΔΕΗ: Όπως βαδίζει ή όπως τη χρειαζόμαστε”;
Δεν ξέρω αν είναι μια ομολογία του γεγονότος ότι ο ίδιος ως συνδικαλιστής την ήθελε σχεδόν χρεοκοπημένη αλλά τα δεδομένα είναι συντριπτικά εναντίον της διοίκησής του. Επί των ημερών του η μετοχή έφθασε κάτω από 1,3 ευρώ ενώ σήμερα έχει 7. Δεν πρόκειται για μια μαγική εικόνα. Οι επενδυτές άλλωστε δεν λογαριάζουν από κομματικά παιχνίδια. Η τιμή της μετοχής αντικατοπτρίζει την πορεία της εταιρείας.
Η ΔΕΗ εμφάνισε ζημιές μετά από φόρους ύψους 903,8 εκατ. ευρώ 2018 και 1,686 δισ. το 2019. Φέτος τρέχει με κέρδη σχεδόν 50 εκατ. ευρώ στο εννεάμηνο. Ο ίδιος βέβαια δεν αποδέχθηκε ποτέ το πρόβλημα. Σε παλαιότερο άρθρο του μάλιστα υποστήριξε ότι: “Για μια επιχείρηση με 6.800.000 πελάτες και ετήσιο κύκλο εργασιών πλέον των 4,5 δισ. μείωση της κερδοφορίας κατά 300 εκατ., δηλαδή λιγότερο από το 7% του τζίρου της συνεπεία εξωγενών παραγόντων, είναι απολύτως ελεγχόμενη. Γι’ αυτό εξάλλου οι οικονομικοί αναλυτές δεν συμμερίστηκαν ούτε κατά διάνοια την «εκτίμηση» της καταστροφής”. Είναι προφανές ότι το ράλι της μετοχής δεν συνδέεται με τίποτε απ’ αυτά αλλά με μεταφυσικές δυνάμεις που ήθελαν το κακό της προηγούμενης διοίκησης.
Στο ίδιο άρθρο του μάλιστα είχε επιτεθεί και κατά του νυν Διευθύνοντος Συμβούλου της επιχείρησης επισημαίνοντας ότι: “Οι πολιτικοί με τα αφηγήματά τους έχουν τις δικές τους σκοπιμότητες και «αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη». Ο πρόεδρος όμως μιας επιχείρησης σαν τη ΔΕΗ απευθύνεται στους μετόχους, στην επενδυτική κοινότητα γενικότερα, στους πελάτες και στους εργαζομένους”. Και το λέει αυτό ο άνθρωπος που έκτοτε αρθρογράφησε στην Εφημερίδα των Συντακτών και κατόπιν στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ Αυγή.
Μετά από αυτά τα δεδομένα θεωρεί ότι έχει προφανώς το δικαίωμα της κριτικής και αρθρογραφεί σήμερα ασκώντας κριτική για την “ωραιοποιημένη εικόνα της επικοινωνίας και της χρηματιστηριακής ευφορίας”. Κατηγορεί τη ΔΕΗ (και όχι ευθέως τη διοίκηση) ότι “αναζητά αποκλειστικά το εύκολο κέρδος, σπαταλώντας τους θησαυρούς και τις δυνατότητές της”.
Προβλέπει -όπως οφείλουν οι έμπειροι μάνατζερς- ότι: “Τα περιουσιακά της στοιχεία, όπως οι πιο σύγχρονες λιγνιτικές της μονάδες, αντί να γίνει προσπάθεια να αξιοποιηθούν, απαξιώνονται. Η πλούσια τεχνογνωσία της χάνεται. Η προοπτική, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, είναι προδιαγεγραμμένη”. Οι κουτοί επενδυτές πάντως, αντί να ακούσουν τον μπαρουτοκαπνισμένο στον συνδικαλισμό Παναγιωτάκη έχουν απογειώσει τη μετοχή. Κάτι δεν βλέπουν καλά και οφείλουν να ακούσουν τους ειδικούς για να μην κλαίνε τα λεφτά τους.
Θα είχε ενδιαφέρον βεβαίως ένα επόμενο άρθρο του στο οποίο θα μας εξηγούσε τα επιχειρήματα υπέρ της αγοράς του εργοστασίου της εταιρείας EDS στη “Βόρειο Μακεδονία”. Μια εξαγορά που πραγματοποιήθηκε όταν η ΔΕΗ έγραφε τρελές ζημιές και επιπρόσθετα ήταν σε πλήρη εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Τσίπρα και Ζάεφ για το ονοματολογικό. Τι; Δεν θα ήταν ενδιαφέρον;
