Φαν των τηλεοπτικών σειρών δεν είμαι, αλλά κάποια επεισόδια του Game of Thrones τα έχω δει. Αρκετά για να μου μείνει στο μυαλό η φράση… ο χειμώνας έρχεται. Οι ηθοποιοί το έκαναν να ακούγεται τρομακτικό, αλλά στη δική μου ψυχή μάλλον δημιουργούσαν ένα συναίσθημα προσμονής. Πρώτον, γιατί μου αρέσει ο χειμώνας. Δεύτερον, γιατί δεν μου αρέσει να περιμένω. Και, τρίτον, γιατί κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε προφυλάξει από το μέλλον, ειδικά όταν το καλοκαίρι συμπεριφερόσουν ως… τζιτζίκι και όχι ως μυρμήγκι.
Και στην Ελλάδα αυτό κάναμε. Ζήσαμε το καλοκαίρι σαν να μην υπάρχει χειμώνας, αλλά υπάρχει. Και έρχεται. Έρχεται απειλητικός στο ζήτημα της πανδημίας, έρχεται απειλητικός στο θέμα των πλημμυρών στις περιοχές που κάηκαν, έρχεται απειλητικός στο μέτωπο της οικονομίας. Το καλό νέο είναι ότι δεν επίκειται η Δευτέρα Παρουσία, δεν έρχεται το τέλος του κόσμου. Οπότε μπορούμε να ελπίζουμε.
Το πραγματικό ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι πώς θέλουμε να περάσουμε τον χειμώνα. Αν θα λουφάξουμε και θα παίξουμε άμυνα, ή αν θα τολμήσουμε να βγούμε στην αντεπίθεση. Να συζητήσουμε μεταξύ μας με ειλικρίνεια. Για το τι πρέπει να κάνουμε, ώστε να μη φοβόμαστε κάθε φορά τον χειμώνα. Αλλά, να τον περιμένουμε όλοι όπως εγώ. Που μου αρέσει το κρύο. Μου αρέσει η δουλειά. Μου αρέσει και το σπίτι, βεβαίως. Θα μου πείτε: τι μας νοιάζει τι σου αρέσει; Είναι απλό. Πρέπει όλοι να μάθουμε να ζούμε στο κρύο και στη ζέστη, να περνάμε καλά και στο σπίτι και τη δουλειά. Δεν είναι προσωπικό το θέμα. Μας αφορά όλους.
Και κάθε μεγάλη αλλαγή ξεκινά από τα μικρά, τα προσωπικά. Ξεκινά μέσα μας. Γιατί, δεν γίνεται κάποιος να μην έχει πληρώσει φόρους ποτέ και να φωνάζει για το κράτος. Δεν γίνεται ορισμένοι να είναι μόνο για την πάρτη τους. Δεν γίνεται το κράτος να ξοδεύει με βάση τις ανάγκες του κόμματος. Το κόμμα πρέπει να υπηρετεί το κράτος και το άτομο πρέπει να είναι σωστό απέναντι στο κράτος, για να τον υπηρετεί αυτό στη συνέχεια.
Δεν γίνεται να χτίζεις μέσα στο δάσος, να μην μαζεύεις τα ξερά χόρτα και να έχεις το σπίτι σου ανασφάλιστο. Δεν γίνεται οι δήμοι να παίρνουν τα χρήματα για καθαρισμούς δασών και να τα κάνουν προσλήψεις συμβασιούχων. Δεν γίνεται το κράτος να κάνει ότι δεν τα βλέπει όλα αυτά. Δεν γίνεται να έχουν καεί ένα εκ. στρέμματα πευκοδάσους και η δασική υπηρεσία να ζητά μελέτη για να κόψεις το πεύκο τα κλαδιά του οποίου μπαίνουν μέσα στα παράθυρα του σπιτιού σου. Απλά δεν γίνεται και ευτυχώς που έρχεται ο χειμώνας. Γιατί μας δίνει λίγο χρόνο, αν δεν πνίγουμε, να κάνουμε ό,τι πρέπει για να μην καούμε. Ξανά!
