Μια ιδιαίτερη πρόταση για την αντιμετώπιση της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ κατέθεσε δημόσια ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, προτείνοντας τη μείωση του κόμιστρου των ταξί τα βράδια των Σαββατοκύριακων, με κρατική επιδότηση. Στόχος της ιδέας είναι να αποθαρρυνθεί η χρήση ΙΧ από άτομα –ιδίως νέους– που έχουν καταναλώσει αλκοόλ κατά τη διασκέδασή τους.
Όπως ανέφερε το περασμένο Σάββατο στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, «σκεφτόμαστε, την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή, που οι νέοι –και όχι μόνο– βγαίνουν έξω και πίνουν λίγο παραπάνω, να βρεθεί ένας τρόπος να είναι πιο φθηνό το κόμιστρο των ταξί το βράδυ, για να αφήνουν τα οχήματά τους όσοι διασκεδάζουν και να παίρνουν ταξί».
Ο υπουργός διευκρίνισε ότι η πρόταση εξετάζεται με βάση τα δημοσιονομικά περιθώρια, καθώς –όπως είπε– «δεν θέλουμε να χάσουν χρήματα οι ταξιτζήδες και τη διαφορά στο κόμιστρο θα την καλύπτει το κράτος. Οπότε, πρέπει να συνεννοηθούμε και μαζί τους».
Το σχέδιο Κυρανάκη εντάσσεται σε μια πιο ευρύτερη φιλοσοφία εναλλακτικής προσέγγισης, όπως επιβάλλει άλλωστε και το δύσκολο χαρτοφυλάκιό του στο υπουργείο Μεταφορών, το οποίο περιλαμβάνει και την ανασυγκρότηση των σιδηροδρόμων αλλά και τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας. Ήδη πιστώνεται πολιτικά την επιλογή να τοποθετηθεί σε έναν τομέα που πολλοί απέφυγαν.
Η πρόταση έχει, ωστόσο, προκαλέσει και αντιδράσεις. Υποστηρικτές θεωρούν πως μπορεί να αποτελέσει ένα πρακτικό κίνητρο για να μειωθούν οι μεθυσμένοι οδηγοί στους δρόμους. Άλλοι, όμως, τη βλέπουν ως πρόβλημα ηθικής τάξης, επισημαίνοντας πως η πολιτεία, αντί να περιορίσει την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, επιλέγει να τη διευκολύνει εμμέσως, επιδοτώντας τις συνέπειές της.
Ιδιαίτερα για τον Έλληνα φορολογούμενο, και δη τον ευσυνείδητο που σέβεται τους νόμους, τίθεται το ερώτημα: γιατί να πληρώνει από την τσέπη του για την ασυνείδητη συμπεριφορά άλλων; Το μέτρο είναι οριζόντιο και θα ισχύει για όλους τους επιβάτες ταξί, όχι μόνο για εκείνους που βγαίνουν και πίνουν.
Η συζήτηση για την πρόταση ξεκίνησε, και όπως φαίνεται, θα συνεχιστεί με έντονο δημόσιο διάλογο για το πού τελειώνει η κρατική μέριμνα και πού αρχίζει η ατομική ευθύνη. Θέλεις να σου προτείνω εναλλακτικούς τίτλους με διαφορετική χροιά;
