Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το αιματοκύλισμα που προκάλεσε ο Πούτιν, μας έκανε να γνωριστούμε ξανά. Ακόμα και αυτοί που δεν παίρνουν θέση με τοποθετήσεις τύπου “ναι μεν αλλά”, ουσιαστικά κάνουν απολύτως σαφείς τις απόψεις τους και τα συμφέροντα που υπηρετούν…
Παράλληλα γίνονται σαφείς και οι διαχωριστικές γραμμές στον πολιτικό χάρτη, καθώς η θέση των κομμάτων στα εθνικά θέματα αλλά και στην εξωτερική πολιτική δείχνει το μίνιμουμ μια ενδεχόμενης βάσης συζήτησης μεταξύ τους.
Εδώ έρχεται και το πλαίσιο για την περίφημη προοδευτική διακυβέρνηση που παρουσιάζει ο Αλέξης Τσίπρας ως σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ καλώντας τις “δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης”, όπως τις προσδιορίζει για να στείλει προσκλητήριο συνεργασίας σε ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜΕΡΑ 25.
Στο σημείο αυτό στις συμφωνίες για τα εξοπλιστικά αλλά και στο ζήτημα της παροχής και αμυντικής βοήθειας στην Ουκρανία, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά σε αυτή του ΚΚΕ και στην στάση του Γιάνη Βαρουφάκη. Το ΚΚΕ ωστόσο αποκλείεται να δώσει ακόμα και ψήφο ανοχής στον ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον να συνεργαστεί. Από την άλλη το ΜΕΡΑ 25, μόνο το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη δεν εξυπηρετεί πόσο μάλλον οι μνήμες από την συνύπαρξη Τσίπρα-Βαρουφάκη.
Στην άλλη πλευρά βρίσκεται ο διακαής πόθος του Αλέξη Τσίπρα για μια συνεργασία, το ΠΑΣΟΚ. Με το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη όμως, κάθε φορά που προκύπτει θέμα που αφορά την άμυνα ή τα εθνικά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην απέναντι πλευρά.
Αυτό αποδείχθηκε και σήμερα στην Βουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ απομονωμένο να μιλά γενικά και αόριστα για την ειρήνη και την παροχή αποκλειστικά ανθρωπιστικής βοήθειας, ενώ το ΚΙΝΑΛ στήριξε και την αμυντική ενίσχυση της Ουκρανίας από την Ελλάδα, παρά την κριτική στην κυβέρνηση για έλλειψη ενημέρωσης.
Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποξενώνουν τους πασοκογενείς ψηφοφόρους του που στα εθνικά θέματα τάσσονται με τις θέσεις που έχει το ΠΑΣΟΚ, υπέρ των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των κινήσεων στην εξωτερική πολιτική με συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία. Παράλληλα δεν πείθονται από σήματα της Mercedes όπως αυτό που πήγε να βάλει η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ για να συμβολίσει εκείνο της ειρήνης με τραγελαφικά αποτελέσματα ή τις αναρτήσεις του Αλέξη Τσίπρα στα social media, που μπέρδευαν ακόμα και τα χρώματα της ουκρανικής σημαίας.
Συνοπτικά ενώ το ΠΑΣΟΚ βγαίνει ενωμένο από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας κοντά στα κοινωνικά αντανακλαστικά, στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί αμηχανία που οδηγεί σε σπασμωδικούς χειρισμούς και μεγάλα επικοινωνιακά φάουλ.
Με τα δεδομένα λοιπόν αυτά και θεωρώντας, μίνιμουμ ατζέντα συνεννόησης τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική η απόσταση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ αποδεικνύεται τεράστια. Η φράση του Νίκου Ανδρουλάκη στην συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΚΙΝΑΛ με αποκλειστικό θέμα τις εξελίξεις στην Ουκρανία ήταν απολύτως ενδεικτική: “Λυπούμαστε που βλέπουμε μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπλέουν σε αυτό το θέμα με την ελληνική Ακροδεξιά”.
Το Κίνημα Αλλαγής όσο βρίσκει βηματισμό με τις θέσεις που παίρνει καθαρά στα εθνικά θέματα και με την κριτική που ασκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ο Νίκος Ανδρουλάκης, δείχνει ότι έχει στρατηγικό στόχο όχι να συνεργαστεί με τον Αλέξη Τσίπρα αλλά να πάρει την θέση του κόμματος του, στην πολιτική σκακιέρα.
Πέρα από αυτό, είναι αυτονόητο ότι στις κρίσιμες ώρες οι επικλήσεις για ειρήνη δεν αρκούν, οι Ουκρανοί αμύνονται δεν προελαύνουν, δεν διεκδικούν επαναχάραξη των συνόρων, δεν απειλούν με πυρηνικά τον πλανήτη. Είναι σημαντικό οι πολιτικές δυνάμεις να παίρνουν θέση, με την πλευρά των αμυνόμενων και του δικαίου, που βρίσκεται καθαρά στην πλευρά των ουκρανικού λαού.
