Του Θανάση Κ. Η στρουθοκάμηλος είναι ένα ανόητο πτηνό, που όταν βλέπει τον κίνδυνο να έρχεται, νομίζει ότι απειλείται, απλώς επειδή τον… βλέπει!
Κι έτσι κρύβει το κεφάλι της στην άμμο, πιστεύοντας ότι παύει να κινδυνεύει, επειδή δεν βλέπει πια τον κίνδυνο!
Κι αυτή η βλακώδης συμπεριφορά ονομάζεται “στρουθοκαμηλισμός”.
[Σε διαφορετική παραλλαγή, όταν δεν βλέπεις (ή αρνείσαι να δεις) τον κίνδυνο που σε πλησιάζει, λέμε ότι “εθελοτυφλείς”! ]
Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία δύο σχεδόν χρόνια με την Τουρκία, δεν ήταν ένας ξαφνικός “παροξυσμός” τουρκικής προκλητικότητας, που μπορεί να σταματήσει και να εκτονωθεί ξαφνικά, κι έτσι να επιστρέψουμε στην “προτέρα κατάσταση”. Δυστυχώς, αυτό πιστεύουν πολλοί στην Ελλάδα…
Η Τουρκία δεν άρχισε ξαφνικά να μας προκαλεί…
Η Τουρκία δημιουργεί συστηματικά “τετελεσμένα” σε βάρος μας. Για να τα χρησιμοποιήσει κάποια μελλοντική στιγμή…
Κι όταν προς στιγμήν παύει να προκαλεί (ή αυξομειώνει την ένταση των προκλήσεων) δεν επιστρέφουμε στην “προτέρα κατάσταση”. Βρισκόμαστε ήδη σε κατάσταση δυσμενέστερη από πριν…
Και λίγο αργότερα, θα χρησιμοποιήσει τα “τετελεσμένα” της ως “εφαλτήριο” για να δημιουργεί νέα “τετελεσμένα” σε βάρος μας.
Μέχρι, κάποια στιγμή, να τα αξιοποιήσει σωρευτικά, είτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είτε σε τοπική σύγκρουση που εκείνη θα επιλέξει…
* Η κρίση των Υμίων, το 1996, δεν ήταν ένας στιγμιαίος “λεονταρισμός” της Τουρκίας. Ούτε αφορούσε απλώς μιαν ελληνική βραχονησίδα. Ούτε έληξε με την “εκτόνωση” του no flags no troops που επέβαλε ο Χόλμπρουκ τότε. Ούτε επιστρέψαμε στην “προτέρα κατάσταση”, όπως υποστήριζε η νεοπαγής τότε κυβέρνηση Σημίτη…
Η Τουρκία αμφισβήτησε ελληνική κυριαρχία (όχι απλώς κυριαρχικά δικαιώματα). Πάνω σε μια βραχονησίδα που, ως τότε, όλοι οι διεθνείς χάρτες την παρουσίαζαν ως ελληνική.
Κι από τότε διακήρυξε σταδιακά ότι κι άλλες βραχονησίδες, αλλά και κατοικημένα νησιά (στο ανατολικό Αιγαίο – και όχι μόνο) ήταν “αμφισβητούμενης κυριαρχίας”, δηλαδή “γκρίζες ζώνες”.
Και στην πορεία “γκρίζαρε” το μισό Αιγαίο μέχρι νοτίως της Κρήτης!
Το βράδυ εκείνο, τέλη Ιανουαρίου του 1996 έκανε μια στιγμιαία πρόκληση, η οποία μετατράπηκε σε μόνιμο “τετελεσμένο” υπέρ της – και στη συνέχεια επεκτάθηκε πολύ παραπέρα…
* Το 2011, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία, η Τουρκία άρχισε να τη χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να στέλνει εργαλειοποιημένους λαθρομετανάστες (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν τότε κι αρκετοί αληθινοί πρόσφυγες) προς την Ελλάδα. Μετά τον Ιούλιο του 2012 η κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερε να ελέγξει τις ροές εκείνες. Πέρναγαν λίγοι και επαναπατρίζονταν περισσότεροι απ’ όσοι πέρναγαν.
Τον Ιανουάριο του 2015, όταν εξελέγη η κυβέρνηση Τσίπρα, άνοιξε τα σύνορα με την Τουρκία και σταμάτησε τους θαλάσσιους ελέγχους!
Μιλιούνια άρχισαν να καταφθάνουν τότε με βάρκες.
Περιέργως, τότε υπήρξαν και οι εκατόμβες των νεκρών από πνιγούς! Πιο πριν, όταν ήξεραν ότι απαγορευόταν η διέλευση, πέρναγαν λίγοι κι είχαμε ελάχιστα “ατυχήματα”. Όταν έμαθαν τα κυκλώματα των διακινητών ότι οι Έλληνες… “άνοιξαν και σας περιμένουν”, έστειλαν προς τα ελληνικά νησιά περί το ένα εκατομμύριο “εργαλειοποιημένων”! Και τότε σημειώθηκαν τα πολλά “ατυχήματα”…
Την ίδια εποχή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ανοίξει και τα χερσαία σύνορα στον Έβρο. Αφού φρόντισε να ξηλώσει τον πρόχειρο φράχτη που είχε φτιάξει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά στα “περάσματα” του ποταμού.
Αλλά περιέργως ολόκληρο το 2015, οι “εργαλειοποιημένοι” δεν προσπάθησαν να περάσουν με ασφάλεια από τον Έβρο. Επέμεναν να περνάνε από τις επικίνδυνες θαλάσσιες διόδους προς τα ελληνικά νησιά. Από εκεί τους “έσπρωχνε” η κυβέρνηση Ερντογάν για να προκαλέσει “ατυχήματα” και να κάμψει τις αντιστάσεις της Ελλάδας – και της Ευρώπης – στο τσουνάμι λαθρομεταναστών που η ίδια υποδαύλιζε.
Το 80% όσων πέρασαν τότε στην Ελλάδα κατευθύνθηκε στην Κεντρική Ευρώπη, περνώντας από τον “Βαλκανικό διάδρομο”. Όταν οι ανεξέλεγκτες ροές προκάλεσαν τριγμούς στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, η ΕΕ έκλεισε το “Βαλκανικό διάδρομο” από την Ελλάδα, και διαπραγματεύθηκε με την Τουρκία να “ελεγχθούν” οι ροές από αυτήν προς την Ελλάδα.
Η Τουρκία δημιούργησε τότε ένα ακόμα μόνιμο “τετελεσμένο”: απέσπασε σημαντική αποζημίωση για τους πρόσφυγες που φιλοξενεί η ίδια και ανέλαβε την υποχρέωση να σπρώχνει λιγότερους προς την Ελλάδα. Χωρίς να πάρει πίσω, όσους είχαν ήδη εγκλωβιστεί εδώ,,
Με την υπογραφή αυτής της Συμφωνίας του 2016, επίσης ΔΕΝ επιστρέψαμε στη προτέρα κατάσταση! Η Τουρκία δημιούργησε ένα μοχλό να εκβιάζει μονίμως την Ελλάδα και να πιέζει την Ευρώπη. Με την απειλή ότι θα ανοίξει ξανά τις “στρόφιγγες” και θα διοχετεύσει ξανά τις ροές των “εργαλειοποιημένων”. Πού ήταν όλο και λιγότερο “πρόσφυγες” από τη Συρία – όλο και περισσότερο σκέτοι λαθρομετανάστες, τους οποίους οι ίδιες οι Τουρκικές αρχές προσκαλούασν από τα βάθη της Ασίας και από την Αφρική, για να ασκούν πιέσεις και να εκβιάζουν…
Η εργαλειοποίηση ήταν πλέον ολοφάνερη…
* Το 2019, όταν συνετρίβησαν και οι τελευταίοι θύλακες των ισλαμιστών στη Βορειοανατολική Συρία (και οι αληθινοί πρόσφυγες άρχισαν να επιστρέφουν στην πατρίδα τους), η Τουρκία χρησιμοποίησε τους ισλαμιστές που η ίδια υποστήριζε ως τότε κι έσπευδαν πλέον να σωθούν στο τουρκικό έδαφος, για να τους διοχετεύσει ξανά προς την Ελλάδα!
Στην, αρχή από τα νησιά (το δεύτερο μισό του 2019) πέρασαν 100 χιλιάδες περίπου! Κι ύστερα, στις αρχές του 2020 (λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού), επιχείρησε να σπρώξει άλλες 100 χιλιάδες τουλάχιστον από τον Έβρο.
Τότε η νέα Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να αντιδράσει. Σταμάτησε αποφασιστικά τις εισροές από τον Έβρο, έλεγξε τις συνεχιζόμενες ροές από τα νησιά, κι εξήγγειλε τη δημιουργία φράχτη στον Έβρο. (Η Τουρκία έχει φτιάξει πλήρες τείχος, στα σύνορά της με τη Συρία από χρόνια…)//
Ωστόσο απ’ όσους κατάφεραν ήδη να περάσουν στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, η Αθήνα έδωσε (προσωρινό) “στάτους ασύλου” περίπου στους μισούς και δεν επαναπάτρισε κανένα [όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας (άρθρο 79) για “παράνομους μετανάστες”].
Παρά το γεγονός ότι στο μεταξύ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε (μετά από επιμονή της Ισπανίας) ότι όποιος έρχεται παράνομα από “ασφαλή” χώρα δεν δικαιούται καν να κάνει αίτηση ασύλου!
Έτσι το “τετελεσμένο” που δημιουργήθηκε το 2015 από την Τουρκία με τις ανεξέλεγκτες ροές προς την Ευρώπη (με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα τότε) το βρίσκουμε ακόμα μπροστά μας.
Όπως ακριβώς το “τετελεσμένο” που δημιουργήθηκε το 1996 στα Ύμια από την Τουρκία (με ευθύνη τότε της κυβέρνησης Σημίτη) οδήγησε στο “γκριζάρισμα” του μισού Αιγαίου – επίσης το βρίσκουμε τώρα μπροστά μας.
* Το επόμενο “τετελεσμένο” το δημιούργησε η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο: το Τουρκολυβικό Σύμφωνο, στα τέλη του 2019. Καταπατώντας ανοικτά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Όχι απλώς κατά παράβασιν της “ερμηνείας” του Δικαίου της Θαλάσσης. Αλλά αμφισβητώντας πλήρως όσα προβλέπει το Δίκαιο της Θαλάσσης (που ισχύει “εθιμικά” εδώ και 26 χρόνια…)
Κι ύστερα άρχισε να κάνει έρευνες σε περιοχές που αποτελούν Ελληνική ΑΟΖ κατά το Διεθνές Δίκαιο (που όμως δεν την έχουμε ανακηρύξει), αλλά και Ελληνική υφαλοκρηπίδα (που δεν χρειάζεται ανακήρυξη), αλλά και στην Κυπριακή ΑΟΖ που έχει ανακηρυχθεί από την Κύπρο και πλήρως αναγνωριστεί από τα άλλα όμορα κράτη της περιοχής, Αίγυπτο και Ισραήλ!
Και τώρα διακηρύσσει ότι θα κάνει και με τη Λωρίδα της Γάζας ό,τι ακριβώς έκανε και με την Λιβύη.
Και στο μεταξύ η Τουρκία ζητάει “αποστρατιωτικοποίηση” των ελληνικών νησιών του Αιγαίου και εμφανίζει τους Πομάκους της Ελληνικής Θράκης ως “Τούρκους”, εν ονόματι του… “αυτοπροσδιορισμού” τους! Παρ’ όλο που οι ίδιοι οι Πομάκοι της Θράκης δηλώνουν δημόσια ότι ΔΕΝ είναι Τούρκοι!
Αυτά τα κάνει η Τουρκία τώρα.
Όταν, υποτίθεται ότι, “δεν προκαλεί πια” και ότι εμείς “συνομιλούμε μαζί της”.
* Μικρή λεπτομέρεια: Όταν πριν τρείς μήνες αρχίσαμε ξανά τις “διερευνητικές συνομιλίες” με την Τουρκία, δεν ζητήσαμε να επιστρέψουμε στην “προτέρα κατάσταση” (προ του Τουρκολυβικού Μνημονίου). Απλά ζητήσαμε η Τουρκία να σταματήσει τις έμπρακτες προκλήσεις.
Και συνεχίζουμε να συνομιλούμε μαζί της, παρά το γεγονός ότι δεν σταμάτησε τις προκλήσεις γενικά (δείτε τι εξακολουθεί να κάνει στην Αμμόχωστο, για παράδειγμα) ούτε τις έμπρακτες προκλήσεις (εξακολουθεί να εξαγγέλλει navtex, να δεσμεύει περιοχές και να προαναγγέλλει μελλοντικές γεωτρήσεις μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ)!
Κι ενώ εμείς εξακολουθούμε να “συνομιλούμε” μαζί της, η Τουρκία προσπαθεί να εδραιώσει τα τετελεσμένα που δημιούργησε τώρα, πριν επιχειρήσει ξανά να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα.
Πανηγυρίζουμε για την “ύφεση” από τις προκλήσεις της Τουρκίας. Ενώ στην πραγματικότητα, έχουμε εδραίωση των πρόσφατων “τετελεσμένων” της πριν νέες προκλήσεις που θα επιχειρήσουν να επιβάλλουν νέα τετελεσμένα!
Πιστεύουμε ότι ο κίνδυνος δεν υπάρχει επειδή εμείς εθελοφυφλούμε – δηλαδή αρνούμαστε να τον δούμε.
Και στην ουσία διευκολύνουμε τους φίλους της Τουρκία διεθνώς να αποτρέψουν μέτρα σε βάρος της, με το επιχείρημα:
–Αφού οι ίδιοι οι Έλληνες συνομιλούν με τον Ερντογάν, γιατί εμείς οι υπόλοιποι να πάρουμε μέτρα εναντίον του;
Διευκολύναμε τον Ερντογάν να αποφύγει τις κυρώσεις στην Ευρώπη (ή , έστω, τις πιέσεις σε βάρος του, από διάφορα κράτη μέλη πλην Γερμανίας).
Και τώρα διευκολύνουμε τον Ερντογάν να προσεγγίσει και τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο Μπάϊντεν. Προς τον οποίο διάφοροι “καλοθελητές” εισηγούνται να “μαλακώσει”, αφού και οι άμεσα θιγόμενοι Έλληνες προσπαθούν να τα βρουν μαζί του!
Μια χώρα που αποδέχεται σιωπηλώς “τετελεσμένα” που δημιουργούνται σε βάρος της, να ετοιμάζεται για “νέα τετελεσμένα” – ακόμα χειρότερα…
Δυστυχώς…
ΥΓ. Υπάρχουν βέβαια, και χειρότερα: Κάποιοι “δικοί μας” υπονομεύουν τις θέσεις της Ελλάδας, δηλώνοντας δημόσια ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι ενεργειακοί πόροι που υπάρχουν εντός της Ελληνικής ΑΟΖ. Είτε γιατί είμαστε “οικολόγοι” λέει, άρα δεν θέλουμε κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Όταν όλοι οι άλλοι θεωρούν το φυσικό αέριο αληθινό ενεργειακό θησαυρό. Είτε ότι δεν υπάρχουν “σπουδαία πράγματα” στην περιοχή λέει, όταν όλοι οι άλλοι στην ίδια περιοχή ανακαλύπτουν συνεχώς ΠΟΛΥ σπουδαία κοιτάσματα…
Τελικώς υπάρχουν και πτηνά πιο ανόητα από τις στρουθοκαμήλους.
Οι… μπούφοι για παράδειγμα!
