Στις 12 Δεκεμβρίου 1942, γεννιέται στη Θεσσαλονίκη η Ζωή Κουρούκλη (πραγματικό όνομα της Ζωής Λάσκαρη). Ήταν η μοναχοκόρη του βασιλόφρονα στρατιωτικού Δημητρίου Κουρούκλη, ο οποίος σκοτώθηκε από άνδρες του ΕΛΑΣ το 1943, κατά την διάρκεια της Κατοχής, ενώ και η μητέρα της υπήρξε θύμα των κομμουνιστών, κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
Φοίτησε στο εκπαιδευτήριο θηλέων Βαλαγιάννη και στην ελληνογαλλική σχολή καλογραιών Καλαμαρί στην Θεσσαλονίκη, καθώς και στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη στην Αθήνα.
Το 1959, στέφθηκε Σταρ Ελλάς, συμμετέχοντας με το ψευδώνυμο Αμαρυλλίς, στην «φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Αστέρια της Γλυφάδας…υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον».
Κινηματογράφος
Ο τίτλος της Σταρ Ελλάς αλλά και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας «Ο κατήφορος» το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε την Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με την Φίνος Φιλμ.
Από τότε πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής (κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ) κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την τραγουδίστρια, Ζωή Κουρούκλη, που ήταν πρώτη της ξαδέρφη. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές επιτυχημένες ταινίες όπως τα: «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1962), «Νόμος 4000» (1962), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Στεφανία» (1967), «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1967), «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968) κ.α
Η «Στεφανία» και ο «Κατήφορος» έκαναν διεθνή καριέρα, διευρύνοντας την φήμη της Λάσκαρη στο εξωτερικό, ενώ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» κέρδισαν τις εντυπώσεις στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, την ώρα που ο γαλλικός Τύπος έπλεκε το εγκώμιο της Ελληνίδας πρωταγωνίστριας.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘60, είχε καταφέρει να γίνει μια από τις μεγαλύτερες ντίβες και πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα, μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη.
Θέατρο
Το 1966 έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, «Η παγίδα» του Ρόμπερτ Τόμας και «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράττιγκαν.
Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Στοπ», το οποίο έναν χρόνο αργότερα μεταφέρθηκε και στο σινεμά. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, δημιουργήθηκε το φλογερό ειδύλλιο της Λάσκαρη με τον συμπρωταγωνιστή της, που δεν ήταν άλλος απο τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ο έρωτας του Βοσκόπουλου αποτυπώθηκε στο τραγούδι του «Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά», με το οποίο συμμετείχε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1972.
Ακολούθησε η μεγάλη θεατρική επιτυχία με τους «Εραστές του ονείρου» του Δαλιανίδη με τον Tόλη Bοσκόπουλο το 1972 και στη συνέχεια τα «Ξυπόλητη στο πάρκο», του Νιλ Σάιμον, «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζορζ Φεϊντό, και «Μις Πέπσι» της Πιερέτ Μπρινό.
Το 1985, έγινε η πρώτη Ελληνίδα πρωταγωνίστρια που πόζαρε γυμνή για το Playboy, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.
Αν και μετά την πτώση του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου είχε στραφεί κυρίως στο θέατρο, έλαβε μέρος σε δύο βιντεοταινίες το 1987. Η ταινία «Η γυναίκα της πρώτης σελίδας», σε σκηνοθεσία του Νίκου Φώσκολου προβλήθηκε τρία χρόνια αργότερα στο νεοσύστατο ΑΝΤ1, ως σειρά 12 επεισοδίων.
Το 1990 ο Μίνος Βολανάκης την σκηνοθέτησε στην μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούρια σελίδα» του Νιλ Σάιμον. Την ίδια περίοδο ξεχώρισαν οι εμφανίσεις της στα έργα: «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Έντουαρντ Άλμπι, «Ορφέας στον Άδη» του Τένεσι Ουίλιαμς και «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Έντουαρντ Άλμπι, και τα τρία σε σκηνοθεσία του Ανδρέα Βουτσινά, καθώς και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’ Νηλ (1997), σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Η θεατρική συνεργασία της με τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Σταύρο Τσακίρη συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια με τα έργα «Συνάντηση» του Πέτερ Νάντας, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Απόστολο Γκλέτσο και «Σκηνές Γάμου» του Έντουαρντ Άλμπι.
Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν στην παράσταση «Νύφη κουράγιο» του Νίκου Μουτσινά, όπου συμπρωταγωνίστησε με την κόρη της, Μαρία- Ελένη Λυκουρέζου.
Προσωπική ζωή
Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα ΜΜΕ και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί. Από τον γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε μία κόρη, τη Μάρθα, που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο. Ο δεύτερός της γάμος έγινε με τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1976 και το 1978 απέκτησε μια κόρη, τη Μαρία – Ελένη, πρώην σύζυγο του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου.
Η Ζωή Λάσκαρη έφυγε από τη ζωή στις 18 Αυγούστου 2017 στο εξοχικό της στο Πόρτο Ράφτη.
*Με πληροφορίες από sansimera.gr
