Αύγουστος 1978. Το Boeing 747 της Ολυμπιακής ξεκινά το ταξίδι του από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.
«Τα συναισθήματά μου ήταν ότι είμαστε χαμένοι, έχουμε σκοτωθεί όλοι», λέει ο πιλότος – ήρωας του 747, Σήφης Μιγάδης, τη στιγμή που ενώ οι 418 επιβάτες του αεροπλάνου ανυπομονούν να φτάσουν στο Μεγάλο Μήλο και η απογείωση ξεκινά, λίγα λεπτά ακούγεται ένας μεγάλος κρότος και όλοι βυθίζονται στον φόβο.
Ένα θρίλερ για γερά νεύρα εξελίσσονταν πάνω από τα κεφάλια των Αθηναίων. Ο εκκωφαντικός κρότος που άκουσαν οι επιβάτες και το πλήρωμα του αεροπλάνου, οφείλονταν στο ότι το αεροπλάνο έχασε έναν κινητήρα με το που απογειώθηκε. Όσες προσομοιώσεις και αν έγιναν, όλες έδειχναν πως δεν υπήρχε περίπτωση το αεροπλάνο να μείνει στον αέρα. Όμως, ο Σήφης Μιγάδης τα κατάφερε.
Χωρίς κινητήρα, το αεροπλάνο πετά πάνω από την Αθήνα σε ύψος 9 ποδιών και με ελάχιστη ταχύτητα. Για 93 δευτερόλεπτα, οι 400 επιβάτες και τα 18 μέλη του πληρώματος έζησαν την απόλυτη φρίκη στον ελληνικό αέρα.
Το χρονικό του θρίλερ μέσα από τα μάτια του κυβερνήτη
Το Boeing 747 της Ολυμπιακής ήταν διώροφο, επανάσταση για την τότε αεροπλοΐα και διπλάσιο σε μέγεθος από τα συνήθη αεροπλάνα. Κυβερνήτης της πτήσης της 9ης Αυγούστου για Νέα Υόρκη ήταν ο Σήφης Μιγάδης, ο οποίος είχε πάνω από 38 χρόνια εμπειρία. Μαζί του, ως συγκυβερνήτης, ήταν ο κ. Φικάρδος. «Ευτυχώς, τον είχα μαζί μου», θα πει για τον συγκυβερνήτη του ο Σήφης Μιγάδης στην εκπομπή «Μια στις Χίλιες» με τον Κώστα Παπαπέτρου.
«Ζήτησα από τον κ. Φικάρδο να σηκώσει το σύστημα, πράγμα που απαγορεύεται. Εν συνεχεία, η πρώτη προσπάθειά μου ήταν να περάσω τον λόφο του Αλίμου, ο οποίος είναι 200 πόδια. Εγώ πήγαινα στα 209 και μετά ξανακατέβηκα, το άφηνα να κατέβει μήπως πάρω λίγη ταχύτητα, αλλά δεν επανερχόταν. Έφτασε μέχρι τα 164 χλμ. Εκείνη τη στιγμή, ήξερα πως έχουμε σκοτωθεί. Είμαστε χαμένοι. Ήθελα να φτάσω στο Αιγάλεω, να ρίξω το αεροπλάνο πάνω στο βουνό», δήλωσε ο ίδιος, εξιστορώντας την προσπάθειά του να σώσει ολόκληρες περιοχές της Αθήνας από το να καταστραφούν ολοσχερώς με την πτώση ενός Boeing.
Όσοι ήταν εκείνη την ώρα στους δρόμους της Αθήνας, έβλεπαν το αεροσκάφος να περνά ξυστά από πάνω τους. «Πετούσα πάνω από την Αθήνα στα 157 πόδια, δηλαδή στα 55 μέτρα. Κυριολεκτικά, ήμασταν στις κορυφές των σπιτιών», αναφέρει ο ίδιος.
«Στο πιλοτήριο, δεν μιλούσε κανείς. Όλοι ξέραμε ότι το αεροπλάνο δεν θα κρατηθεί, θα πέσει. Ήμασταν ακριβώς πάνω από τα σπίτια».
Πώς έγινε η προσγείωση της φρικιαστικής πτήσης
«Επιχείρησα να δω αν μπορώ να κερδίσω λίγα μέτρα. Όταν ανεβήκαμε στα 300 πόδια, αισθάνθηκα τόσο ασφαλής που ξεκίνησα μια στροφή προς τον Σκαραμαγκά, καθώς το Αιγάλεω δεν μου χρειαζόταν πλέον, είχα σωθεί», λέει ο Σήφης Μαριδάκης, ο οποίος κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του για όλα αυτά τα λεφτά.
«Ανέβηκα στα 1500 πόδια, άδειασα κάποια καύσιμα, όχι όλα γιατί τα λυπήθηκα. Έκανα μια προσγείωση, η οποία ουσιαστικά απαγορεύεται. Έτσι, επέστρεψα στο αεροδρόμιο». Η συγκεκριμένη προσγείωση έμελλε να αλλάξει τα δεδομένα στην εκπαίδευση των πιλότων. Μάλιστα, η εκπαίδευση της Boeing συμπεριέλαβε το ατύχημα και η Ολυμπιακή άλλαξε κάποιες από τις αεροπορικές διαδικασίες της. «Κάποια πράγματα τα έκανα διαφορετικά από ότι είχα μάθει, γιατί τα έβρισκα λάθος, αεροπορικά, τα οποία διορθώθηκαν», ανέφερε ο ίδιος στη συνέντευξή του.
