Έχει γραφτεί πολλές φορές σε αυτή εδώ τη στήλη η σημασία του αποτελέσματος της κάλπης των ευρωεκλογών.
Όχι μόνο διότι αυτό θα καθορίσει το ποιοι θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στο ευρωκοινοβούλιο αλλά και διότι θα χαράξει το αυλάκι μέσα στο οποίο θα τρέξει το νερό της νέας πολιτικής περιόδους στη χώρα, η οποία θα μας οδηγήσει και στο νέο πολιτικό σκηνικό.
Το μεγάλο ερώτημα, κατά την άποψή μου, είναι εάν μετά από την ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού, που είναι πιθανό να ολοκληρωθεί στις εθνικές εκλογές του 2027, θα υπάρξουν δύο ή τρεις πολιτικοί πόλοι. Εάν θα επιστρέψουμε δηλαδή σε αυτό που είχαμε και πριν (το δίπολο των ΗΠΑ) ή θα οδηγηθούμε σε ένα πολιτικό σκηνικό όπως στην πρόσφατη περίοδο της Γαλλίας (με τρεις πολιτικούς πόλους). Στην πρώτη περίπτωση θα έχουμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις ενώ στη δεύτερη κυβερνήσεις συνεργασίας.
Το τι θα γίνει θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από την επιτυχία ή μη του εγχειρήματος του κυρίου Κασσελάκη. Με την ταυτόχρονη μετατόπιση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σε συγκεκριμένους τομείς τα δύο κόμματα προσπαθούν να έρθουν όσο πιο κοντά στο δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ. Όμως σε αυτή τη μάχη θα κερδίσει μόνο ένας, καθώς η ελληνική κοινωνία δε «σηκώνει» δύο κόμματα Δημοκρατικών.
Εάν ο κύριος Κασσελάκης επιτύχει, δεν είναι το επικρατέστερο σενάριο, τότε το πρόβλημα μετατίθεται στη Νέα Δημοκρατία. Διότι για να επιτύχει σημαίνει πως θα έχει απευθείας ροές από το κυβερνών κόμμα (αυτό δε φαίνεται σε καμία περίπτωση να υπάρχει τη δεδομένη στιγμή, αλλά το σενάριο το κοιτάμε σε βάθος τριετίας). Σε ένα τέτοιο σενάριο αναγκαστικά το κόμμα της ΝΔ για να επιβιώσει θα στρίψει πιο συντηρητικά, θα αναγκαστεί δηλαδή να γίνει κάτι σαν το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Το ερώτημα εδώ είναι εάν το μπορεί, διότι θα πρέπει να παίξει και αντισυστημικά (λόγω εκλογικού κοινού). Εάν δεν το μπορέσει τότε το κενό θα καλυφθεί από αλλού. Αλλά όπως έγραψα, αυτό δεν είναι το επικρατέστερο σενάριο.
Το πιο πιθανό, μένει να δούμε ένα βαθμό επιβεβαίωσης της αρχής αυτού στις ευρωεκλογές, είναι να οδηγηθούμε σε ένα τρίπολο με τη Νέα Δημοκρατία ως κεντρώο κόμμα, έναν πόλο από τα δεξιά και έναν από τα αριστερά της. Εάν ευσταθούν οι δημοσκοπήσεις, που δεν έχω κανένα λόγο να της αμφισβητώ, φαίνεται πως αυτός που θα έχει την ευκαιρία μετά τις εκλογές να συγκροτήσει πολιτικό πόλο στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος. Από την περίπου ισοψηφία με Νίκη και Σπαρτιάτες ένα χρόνο πριν δείχνει να κυριαρχεί δημοσκοπικά στο χώρο καθώς βρίσκεται σε διψήφια ποσοστά την ίδια ώρα που Νίκη και Φωνή Λογικής δείχνουν να βρίσκονται πάνω και κάτω από το 3%, ενώ άλλα μικρότερα κόμματα τα βλέπουμε σε πολύ χαμηλότερα ποσοστά. Εάν δεν επιτύχει ο κύριος Κασσελάκης λοιπόν το ερώτημα είναι τι θα συμβεί στο εξ’ αριστερών πεδίο της Νέας Δημοκρατίας. Το πιο λογικό σενάριο (με βάση το εκλογικό σώμα) είναι να βρεθεί κάποιος πολιτικός που θα καταφέρει να ενώσει τη Νέα Αριστερά με το ΠΑΣΟΚ και ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το σενάριο θα προκύψουν τρεις πόλοι και θα οδηγούμαστε πολλές φορές σε κυβερνήσεις συνεργασίας.
Θα μπορούσαμε βέβαια να συνεχίσουμε να βλέπουμε ένα πολιτικό σκηνικό με πολλά μικρά και μεσαία κόμματα για πολύ καιρό ακόμα όμως αυτό το θεωρώ το λιγότερο πιθανό σενάριο. Κάποια στιγμή θα δημιουργηθεί σε μια κρίσιμη μάζα η ανάγκη της κυβερνητικής εναλλακτικής.
*προφανώς σε όλα τα σενάρια το ΚΚΕ μένει μόνο του στη γωνία καθώς δε συνεργάζεται με κανέναν
