Αν σε κάτι συμφωνούν Κ. Μητσοτάκης και Ν. Ανδρουλάκης, αυτό είναι στην επιθυμία τους να διευρυνθεί η ατζέντα της πολιτικής συζήτησης και αντιπαράθεσης. Οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν αμφιβολία ότι όσο μένουν τα Τέμπη στο επίκεντρο, τόσο ευνοούνται τα κόμματα που εκφράζουν αποτελεσματικότερα τον αντισυστημισμό, δηλαδή η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση.
Αλλά, πρώτον, αυτή η κοινή επιδίωξη δεν φέρνει εγγύτερα τη ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, κάθε άλλο, και, δεύτερον, φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να πάψει να μονοπωλείται η επικαιρότητα από την υπόθεση των Τεμπών.
Οι συγγενείς των θυμάτων που έχουν πάρει πάνω τους την προσπάθεια για κάθαρση έχουν αντέξει δυο χρόνια να παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τώρα έχουν πάρει μεγάλη δύναμη από τα συλλαλητήρια. Θα επιμείνουν και θα φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν.
Φοιτητικοί σύλλογοι και συνδικάτα αναλαμβάνουν παράλληλες πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις και κάπως έτσι η φλόγα δεν σβήνει. Πολύ περισσότερο όταν με την εξέλιξη της Προανακριτικής θα ανακύπτουν συνεχώς νέα συναφή θέματα.
Για το Μέγαρο Μαξίμου αυτή η κατάσταση είναι αποπνικτική. Η κοινή γνώμη, στη συντριπτική πλειοψηφία της, έχει πειστεί ότι επιχειρήθηκε συγκάλυψη με ευθύνη της κυβέρνησης και αυτό δεν είναι αναστρέψιμο ποσοστό. Το ότι γίνονται αλλεπάλληλα συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας, μικρά και μεγαλύτερα, είναι ένα πρόσθετο πρόβλημα για τη ΝΔ που κέρδισε τις εκλογές εγγυώμενη την ομαλότητα και τη σταθερότητα, όχι να μετατρέπεται το Σύνταγμα σε πεδίο μάχης, με μολότωφ από μπαχαλάκηδες και κρότου λάμψης από τα ΜΑΤ.
Για την Χαριλάου Τρικούπη, είναι φανερό πλέον ότι από τα προοδευτικά κόμματα μόνο η Πλεύση Ελευθερίας ωφελείται από την κυριαρχία των Τεμπών στην επικαιρότητα. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου σαρώνει και κάνει τόση φασαρία που επισκιάζονται οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων αριστερά της ΝΔ.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κόμμα της Κωνσταντοπούλου έχει το momentum και αυτό, εφόσον η τάση συνεχιστεί, είναι κάτι που θα αξιοποιήσει το Μέγαρο Μαξίμου για να τροποποιήσει το δίλημμα “Μητσοτάκης ή χάος” σε “Μητσοτάκης ή Ζωή”.
Τι ζούμε και τι θα ζήσουμε…
