Κατάφεραν να μην διασπαστούν, ενώ δημοσκοπικά κινούνται κάτω από το 3%, ακόμη και γύρω στο 1,5% (!), χάρη στην πρόταση του Ευ. Τσακαλώτου που “γεφύρωσε” το χάσμα ανάμεσα στον πρόεδρο Αλ. Χαρίτση και τον γραμματέα Γ. Σακελλαρίδη (ο πρώτος υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο δεύτερος κατά).
Η τροπολογία του πρώην ΥΠΟΙΚ που υπερψηφίστηκε από την πλειοψηφία τάσσεται εναντίον της συνεργασίας αποκλειστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο εφόσον συμπαραταχθούν και άλλες δυνάμεις σε ένα Λαϊκό Μέτωπο. Από τη στιγμή που ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ το έχουν αποκλείσει, ενώ η Πλεύση Ελευθερίας καλπάζει δημοσκοπικά και για το ΜέΡΑ 25 ούτε λόγος αφού Τσακαλώτος-Βαρουφάκης είχαν πολεμική σχέση, το μόνο που μένει είναι ο Κόσμος του Π. Κόκκαλη και το Πράττω του Ν. Κοτζιά. Και όλα αυτά στα σοβαρά. Δηλαδή, ο Τσακαλώτος βάζει στο ίδιο σακί το κόμμα με το οποίο έγινε υπουργός με πολιτικές δυνάμεις του 0,..%. Και η πλειοψηφία της Νέας Αριστεράς το βρίσκει λογικό.
Με αυτά και με εκείνα, το ΠΑΣΟΚ γλίτωσε τον κίνδυνο να χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην περίπτωση που ενωνόταν η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με το μεγαλύτερο κομμάτι της ΚΟ της Νέας Αριστεράς και ο Σωκράτης Φάμελλος έχει κάθε λόγο να αγχώνεται για το μέλλον του κόμματός του που κάνει φασαρία αλλά χωρίς δημοσκοπικό αποτέλεσμα.
Όλα αυτά φέρνουν μεγάλη χαρά στην Ζωή Κωνσταντοπούλου που ζει μέρες δημοσκοπικής δόξας και παρακολουθεί όλο και περισσότερους δημοσκόπους και πολιτικούς επιστήμονες να διακινδυνεύουν την πρόβλεψη ότι η Πλεύση Ελευθερίας δεν είναι κομήτης αλλά ανερχόμενη πολιτική δύναμη.
Στην Χαριλάου Τρικούπη εξακολουθούν να πιστεύουν ότι, τελικά, στις εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα προηγηθεί της Πλεύσης Ελευθερίας γιατί έχει πρόγραμμα και στελέχη ικανά να το υποστηρίξουν. Παρόλα αυτά, αντιλαμβάνονται πια ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ευθέως ανταγωνιστική για την ηγεμονία στον προοδευτικό χώρο και ότι η καλή σχέση που είχε με τον Νίκο Ανδρουλάκη, σχέση εμπιστοσύνης και συμπάθειας, όπως λεγόταν, καθίσταται πλέον ανεπίκαιρη.
