Μετά τις δημοσκοπήσεις που είδαν προσφάτως το φως της δημοσιότητας έλαβα την εξής απλή ερώτηση: “Μα πως είναι δυνατόν με τόση ακρίβεια η Νέα Δημοκρατία να μη χάνει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις;”. Η απάντηση μου ήταν εξίσου απλή: “Να φύγουν και να πάνε που;”.
Στα εκλογικά, τα πράγματα είναι συνήθως πιο απλά από όσο παρουσιάζονται. Στην Ελλάδα έχουμε μια κυβέρνηση που διανύει τον πέμπτο χρόνο ζωής και έχει δώσει συγκεκριμένα δείγματα γραφής. Από την άλλη έχουμε μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση όπου η αξιωματική (κατ’ όνομα) αντιπολίτευση οδεύει προς διάσπαση, στο τρίτο κόμμα έχει κολλήσει η αντιπολιτευτική βελόνα για πάνω από χρόνο σε ένα θέμα που δεν αφορά τους πολίτες (παρακολουθήσεις), το τέταρτο είναι κομμουνιστικό και άρα εκτός κυβερνητικού πλαισίου και τα τρία κόμματα στα δεξιά της ΝΔ έχουν νοοτροπία μικρομάγαζου και αντί να συζητούν για δημιουργία ενός άλλου πόλου περιχαρακώνονται.
Την ίδια στιγμή έχουμε πολίτες να αναζητούν ασφάλεια σε όλους τους τομείς. Κυρίως στην οικονομία αφού η ακρίβεια καλπάζει και απειλεί τον τρόπο ζωής και το βιοτικό επίπεδο τους, αλλά η ζήτηση ασφάλειας δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Υπάρχει και σε γεωπολιτικό επίπεδο (ο πόλεμος στο Ισραήλ το έχει αναζωπυρώσει) και σε επίπεδο συνόρων με τις αυξημένες λαθρομεταναστευτικές ροές και σε επίπεδο εγκληματικότητας και άρα ασφάλειας της καθημερινότητας.
Με βάση όλα τα παραπάνω ένας ψηφοφόρος που ψηφίζει με στόχο να εκλέξει κάποιον να τον κυβερνήσει (βγάζουμε εκτός όσους ψηφίζουν με ιδεολογικά κριτήρια ή δίνουν ψήφο διαμαρτυρίας ή απέχουν – τέτοιους ψηφοφόρους μπορεί να χάσει η ΝΔ) ποιον θα ψήφιζε; Προφανώς η απάντηση για τη συντριπτική πλειοψηφία είναι η Νέα Δημοκρατία. Μπορεί να μη συμφωνούν σε όλα. Μπορεί σε κάποια θέματα να είναι δυσαρεστημένοι. Πολλά μπορεί, όμως ένα είναι σίγουρο: Τη δεδομένη στιγμή δεν έχουν άλλη κυβερνητική επιλογή. Διότι ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης, ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης ούτε κανείς εκ των δεξιών τη ΝΔ πείθουν πως μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα και αυτό αποτυπώνεται από τα ποσοστά τους στην “καταλληλότητα για πρωθυπουργός” απέναντι στα σταθερά υψηλά ποσοστά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στην πραγματικότητα τα χαμηλά ποσοστά τους στο συγκεκριμένο ερώτημα σε συνδυασμό με το γεγονός πως υπάρχουν πολλές κρίσεις μαζεμένες που ανησυχούν τους πολίτες ενισχύουν την ψήφο προς τη Νέα Δημοκρατία. Διότι σε περιόδους κρίσεων η απόφαση αλλαγής ψήφου και άρα κυβέρνησης έχει μεγαλύτερο ρίσκο και έτσι λαμβάνεται δυσκολότερα (με την προϋπόθεση πως δε θεωρούν την κυβέρνηση ως υπαίτιο της κρίσης). Εάν δηλαδή βρισκόμασταν σε περίοδο νηνεμίας πιο εύκολα θα έφευγαν ψήφοι από το κυβερνών κόμμα.
Ως πότε θα συνεχιστεί το ΤΙΝΑ (There Is No Alternative); Είναι μια ερώτηση που μόνο η ηγεσία της αντιπολίτευσης μπορεί να απαντήσει. Μπορεί να αφοσιωθεί πειστικά στην λύση των προβλημάτων των πολιτών, στην ασφάλεια και βάλει γρήγορα σε τάξη τα εσωτερικά της ή να μην ασχολείται με τη δική της μανία (παρακολουθήσεις). Εάν δε μπορεί τότε κάποια στιγμή (πιθανόν μετά τις ευρωεκλογές) θα αντικατασταθεί. Το σίγουρο είναι πως εάν τα σημερινά δεδομένα συνεχιστούν μέχρι του χρόνου τον Ιούνιο το ΤΙΝΑ δε θα απειληθεί.
