Στις πρόσφατες πυρκαγιές και την αντιμετώπισή τους αναφέρεται σε άρθρο του, στην ιστοσελίδα ieidiseis.gr, ο πρώην βουλευτής και τομεάρχης Πολιτικής Προστασίας του Κινήματος Αλλαγής, Παναγιώτης Καρκατσούλης.
Αν και καταλογίζει «λάθη και παραλείψεις στην οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας», ο κ. Καρκατσούλης αναφέρει για τις δαπάνες πυρόσβεσης ότι «κατά την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ έχουν αυξηθεί κατά 56% σε σχέση με τις αντίστοιχες επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, ο εθνικός προϋπολογισμός της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας αυξήθηκε από 400 εκατ. ευρώ, το 2018, σε 616 εκατ. ευρώ, το 2019. Το 2018 είχαμε 51 πτητικά μέσα ενώ, σήμερα, διαθέτουμε 69 ελικόπτερα και αεροσκάφη (+2 συνοδευτικά). Είναι η πρώτη φορά που στον εναέριο στόλο εντάχθηκαν 6 αεροσκάφη ελαφρού τύπου (AirTractors), τα οποία αποτελούν ό,τι πιο σύγχρονο στον τομέα της αεροπυρόσβεσης. Επίσης, έχει προστεθεί για την φετινή αντιπυρική ένα αμφίβιο μεσαίου τύπου αεροσκάφος (Beriev), το οποίο έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 12 τόνους νερού και να κάνει χρήση επιβραδυντικού αφρογόνου. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Ελλάδα διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στόλους εναέριων μέσων στην Ευρώπη. Στη χώρα μας αναλογεί ένα εναέριο μέσο ανά 146.166 κατοίκους, ενώ στην, επίσης μεσογειακή, Ιταλία 1 ανά 2.000.000 κατοίκους. Αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό κρίνεται επαρκές. Ενώ το 2018 υπηρετούσαν 12.739 πυροσβέστες μόνιμοι και εποχικοί, το 2021 ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 14.736».
Ο κ. Καρκατσούλης, στο ίδιο άρθρο, επισημαίνει ότι «η κλιματική αλλαγή δεν είναι ούτε ασήμαντη ούτε, όμως, και Αρμαγεδδών. Επιτείνει τα ακραία καιρικά φαινόμενα και απαιτεί την ένταση του ορθολογισμού στη πολιτική διαχείρισης των καταστροφών. Η πολυπλήθεια και η ένταση των καταστροφών και των κινδύνων έχουν οδηγήσει στον μετασχηματισμό της Πολιτικής Προστασίας σε πολιτική δημόσιας ασφάλειας. Οι πολλαπλοί κίνδυνοι και οι ασύμμετρες απειλές επιτάσσουν την πλήρη αναδιοργάνωση και της Πολιτικής Προστασίας».
Ακόμη, αναφέρει πως ο χάρτης επικινδυνότητας για τις πυρκαγιές δεν έχει καταστεί εφικτός διότι «θα αποτελούσε ένα απειλητικό όπλο κατά των ρουσφετοπρακτών. Πώς θα γινόταν, τότε, να συνεχίζουν να υπηρετούν σε περιοχές της Ελλάδας, που πλήττονται ελάχιστα από πυρκαγιές, περισσότεροι πυροσβέστες απ’ ότι στις περιοχές που καίγονται, σχεδόν, κάθε χρόνο;».
Και καταλήγει: «Συνάγεται, χωρίς δυσκολία, το συμπέρασμα ότι καθοριστικό στοιχείο για την επελθούσα καταστροφή ήταν η έλλειψη σχεδίου και διοικητικής ικανότητας. Μάλιστα, η αδιαφορία των κυβερνήσεων να το θεραπεύσουν είχε ως αποτέλεσμα, φέτος, αυτό να αναδειχτεί με δραματικό τρόπο: Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της έλλειψης συντονισμού μεταξύ των εναερίων και των πεζοπόρων τμημάτων. Η ρίψη νερού δεν συνοδευόταν, συχνά, από την συμπληρωματική δράση των πεζοπόρων τμημάτων, ώστε να κατασβεστεί η πυρκαγιά».
