Είμαι σίγουρος ότι πολλά έχουν ειπωθεί για τη Φώφη Γεννήματα που χθες οδηγήθηκε στην τελευταία της κατοικία.
Αλλά, επιτρέψτε μου μια καταληκτική παρατήρηση πριν επιστρέψουμε στην πεζή πραγματικότητα: χθες κατάλαβα την πραγματική παρακαταθήκη της Φώφης.
Είδα τον λεβέντη της, τον Γιώργο, που ανέβηκε με θάρρος και μίλησε για τη μάνα του. Τρεις μέρες πριν, στον δέκατο όροφο του Ευαγγελισμού είχαν γιορτάσει τα 17α γενέθλιά του και η Φώφη έδινε κουράγιο στα παιδιά και τον άνδρα της.
Η μικρή, η Κατερίνα, ανέβηκε και διάβασε με μια ανάσα τις σκέψεις που είχε βάλει στο χαρτί, με εκείνο το «αντίο μαμά» που μας έσκισε όλους. Πόση αλήθεια στα 15 χρόνια της… Και, βεβαίως, η Αιμιλία. Η πρωτότοκη της Φώφης. Πόσο πάλεψε γι’ αυτό το κορίτσι η Γεννήματα, πόσο προσπάθησε να την αποκτήσει και της ήρθε λίγο πριν στραφεί στη λύση της υιοθεσίας. Η Αιμιλία που μεγάλωσε μαζί με τη Φώφη και της είχε μεγάλη αδυναμία έπρεπε να βρει τη δύναμη να μιλήσει για τη μάνα της. Κοπίασε, μα το έκανε.
Αυτά τα τρία καλά παιδιά είναι η μεγάλη παρακαταθήκη της Φώφης. Γενναία παιδιά, μιας γενναίας μάνας που το μόνο που την ένοιαζε στο τέλος της ημέρας ήταν να είναι αυτά γερά και προστατευμένα.
Ο εξ απορρήτων
