Ταλιμπάν: Ασύλληπτες τιμωρίες για τους ΛΟΑΤΚΙ – Άνθρωποι με αναπηρία φοβούνται ότι είναι οι επόμενοι

30 mins read

«Υπάρχουν μόνο δύο ποινές για τους ομοφυλόφιλους στο Αφγανιστάν: είτε ο λιθοβολισμός είτε το να γκρεμίσεις έναν τοίχο πάνω τους. Ο τοίχος πρέπει να έχει ύψος 2,5 με 3 μέτρα». Τάδε έφη στη γερμανική εφημερίδα «Bild», o Γκιουλ Ραχίμ, δικαστής των Ταλιμπάν. Μάλιστα αυτές είναι δηλώσεις του προηγούμενου μήνα, αναφορικά με τις «τιμωρίες» που περιμένουν τον gay πληθυσμό και με την περίφημη πρακτική φρίκης του «τοίχου».

Στο μεταξύ, μόλις τη Δευτέρα, ο Νεμέτ Σαντάτ, ο πρώτος Αφγανός ομοφυλόφιλος τόλμησε να κάνει μία ανάρτηση στο  Twitter, γράφοντας: «Δεν θα είναι υπερβολή αν πούμε ότι οι Ταλιμπάν θα κάνουν στους ομοφυλόφιλους, αυτό που έκαναν οι Ναζί: θα τους εξαλείψουν, θα επιχειρήσουν την πλήρη εξόντωσή τους από την αφγανική κοινωνία. Παρακαλώ για τη βοήθειά σας!».

Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τους ανθρώπους της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, τους πιο μισητούς για τους Ταλιμπάν

Την τελευταία 20ετία, η Δύση είναι ενήμερη για το άγριο ξύλο, τα βασανιστήρια, τους διωγμούς, τις φυλακίσεις, τις δολοφονίες για τις οποίες δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς. Δολοφονίες «τιμής», όπως τις λένε, που αφθονούν στο Αφγανιστάν. Όπως, επίσης, είναι γνωστό ότι από το 2016, η αστυνομία βιάζει ομοφυλόφιλους άντρες. Το ξέρουμε αυτό γιατί και οι ΜΚΟ το έχουν καταγράψει και αναφέρει. Όπως είναι γνωστό ότι στις περιοχές των Ταλιμπάν, ακόμη και πριν τις πρόσφατες εξελίξεις..

Μια έκθεση του 2019 από την ILGA (International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association) κατέληγε ως εξής: «Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για όσα βιώνουν οι μειονότητες φύλου στη χώρα, ενώ δεν υπάρχει δίκτυο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους μέσω οργανισμών ή μικρότερων οργανώσεων».

«Για χρόνια, οι Αφγανοί ομοφυλόφιλοι έπρεπε να υπομένουν τις συνήθεις διακρίσεις, την κακοποίηση και τις διώξεις, όχι μόνο από τους Ταλιμπάν, αλλά και από το επίσημο κράτος. Τώρα, με τους Ταλιμπάν στην εξουσία αναμένουμε ότι αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο», εξηγεί η Nancy Kelley, διευθύνουσα σύμβουλος της Stonewall. Μάλιστα, η ίδια απηύθυνε έκκληση στη βρετανική κυβέρνηση «να εφαρμόσει τώρα ένα πρόγραμμα ταχείας ανθρωπιστικής εκκένωσης» και να βοηθήσει στο να βρουν στέγη και ασφάλεια οι Αφγανοί της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Την ίδια στιγμή, στη Βρετανία, γκέι ακτιβιστικές οργανώσεις και αρθρογράφοι κάνουν επίκληση ακόμη και στο συναίσθημα της υπουργού Εσωτερικών, Priti Patel. Επιχειρούν να την πείσουν ότι να προσφέρει άσυλο σε μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας δεν είναι μία λαϊκίστικη κίνηση, αλλά μία κίνηση ανθρωπιάς.

Μόλις πέρσι, πριν καν φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα με τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, ένας νεαρός ομοφυλόφιλος από την Καμπάλ, παραχωρώντας συνέντευξη στην Telegraph, ειχε περιγράψει την κατάσταση ως εξής –και αν οι Ταλιμπάν αναλάμβαναν την εξουσία. «Ο σύντροφός μου και εγώ δεν θα είχαμε την παραμικρή ευκαιρία – και υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν κι εμάς»…

Άτομα με αναπηρία φοβούνται για τη ζωή τους

Με τη σειρά τους, και οι άνθρωποι με αναπηρίες φοβούνται για τη ζωή τους, καθώς από την πρώτη κυριαρχία των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν είχε γίνει ξεκάθαρο ποια ήταν η θέση αυτών των ανθρώπων στην αφγανική κοινωνία ή μάλλον ποια δεν ήταν..

Συγκινεί η ιστορία ενός ζευγαριού που κατάφερε να φύγει από το Αφγανιστάν και να σωθεί από τις τιμωρίες και τις συνέπειες που πιθανόν να του επιφύλασσε η καινούργια κατάσταση στη χώρα του.

Αρχηγός της παραολυμπιακής ομάδας μπάσκετ του Αφγανιστάν, η Νιλοφάρ Μπάγιατ ήξερε ότι δεν είχε πολύ χρόνο.

Η Μπάγιατ κινδύνευε γιατί έπαιζε μπάσκετ και υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των γυναικών και των ανθρώπων με αναπηρία.

Η ίδια απέκτησε αναπηρία στη διάρκεια της πρώτης κυριαρχίας των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, όταν όλμος χτύπησε το σπίτι της, σκότωσε τον αδερφό της και τραυματισε σοβαρά την ίδια.

Όταν οι Ταλιμπάν μπήκαν στην Καμπούλ, η ίδια και ο συζυγός της, ο οποίος μετείχε στην παραολυμπιακή ομάδα μπάσκετ αντρών του Αφγανιστάν και εργαζόταν για τον Ερυθρό Σταυρό, ένοιωσαν να σφίγγει ο κλοιός γύρω τους.

Κατάφεραν να διαφύγουν χάρη στη βοήθεια Ισπανών δημοσιογράφων και ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Περάσαμε δύο ημέρες και δύο νύχτες στο αεροδρόμιο, κάτω από τον ήλιο, χωρίς φαγητό, δεν είχε καν μέρος να καθίσουμε…» περιγράφει η Μπάγιατ.

Η ίδια και ο σύζυγός της κατάφεραν να επιβιβαστούν στο δεύτερο αεροσκάφος που έφυγε για Ισπανία. Βρίσκονται ήδη στο Μπιλμπάο για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

«Καταφέραμε να σώσουμε τις ζωές μας, αλλά τι θα γίνουν όσοι έμειναν πίσω;» αναρωτιέται η Μπάγιατ σε συνέντευξη στην ισπανική τηλεόραση.

«Θέλω να αρχίσω να παίζω μπάσκετ ξανά» προσθέτει, καθώς έχει γίνει ήδη δεκτή στην ομάδα μπάσκετ του Μπιλμπάο.

 

 

Με πληροφορίες από: Ιnews.co.uk

Facebook Comments