Έχω μία απορία: με την εμβολιαστική κάλυψη στη Θεσσαλονίκη να ξεπερνά οριακά το 50% πώς γέμισαν όλα τα μαγαζιά της πόλης με εμβολιασμένους; Από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου έως τις 11 το πρωί της Κυριακής, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ! Ήρεμα ρωτάω. Στην πόλη της Βόρειας Ελλάδας έχουν εμβολιαστεί μόνο οι νέοι; Αν έχουν εμβολιαστεί και οι λίγο μεγαλύτεροι ή οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι δεν τα σπάνε στα μπαράκια, πόσοι είναι αυτοί που μένουν για να γεμίσουν τα στέκια νυχτερινής διασκέδασης; Πραγματικά ρωτάω με καλή πίστη. Ελπίζω οι καταστηματάρχες να ελέγχουν τα πιστοποιητικά εμβολιασμούς ή νόσησης. Ελπίζω τα πιστοποιητικά αυτά να μην είναι από την… Καρδίτσα. Ζητώ συγνώμη από την όμορφη πόλη της Θεσσαλίας, τη χρησιμοποιώ απλά ως παράδειγμα, καθώς εκεί αποκαλύφθηκε η πρώτη υπόθεση πλαστών εμβολιασμών.
Έχω μία ακόμη απορία: πώς γίνεται οι επιστήμονες να ανησυχούν φέτος για τη γρίπη και να μην ανακοινώνονται κάποια μέτρα για την αποφυγή της διάδοσής της; Μπορεί να μην είναι τόσο φονική όσο ο κορωνοϊός, αλλά έχει τη δυνατότητα να μας πονέσει. Να προκαλέσει ανθρώπινο πόνο. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ κλειστά καταστήματα και άλλα τέτοιου τύπου μέτρα. Μιλώ απλά για κάποιους περιορισμούς ανά τετραγωνικό μέτρο. Για να μην πηγαίνουμε στα σούπερ μάρκετ και νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε τρόλεϊ προ πανδημίας σε ώρα αιχμής. Για να μην μας σπρώχνουν στα εμπορικά κέντρα, όπως συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες. Μερικά απλά μέτρα που έχουν να κάνουν με την ποιοτική λειτουργία των χώρων και όχι με το κλείσιμό τους. Μερικά απλά μέτρα με βάση τη νέα κανονικότητα, όπως έχουμε μάθει να λέμε.
Πραγματικά θα ήταν κρίμα να έχουμε υποβληθεί σε τόσες θυσίες ως κοινωνία και να μη μας έχει μείνει τίποτα. Να μην έχουμε πάρει το μάθημά μας. Να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τα ίδια λάθη. Να θεωρούνται γραφικοί όσοι επιμένουν να κρατούν τα μέτρα. Να είναι «in» μόνο όσοι τα παραβιάζουν. Να μην νιώθουμε την υποχρέωση να προφυλάξουμε τον άνθρωπο δίπλα μας και από την κοινή γρίπη, όχι μόνο από τον κορωνοϊό. Να έχουμε αποδεχθεί και να το χρησιμοποιούμε ως δικαίωμα μας το ενδεχόμενο να τον στείλουμε στο κρεβάτι του πόνου. Στη ζωή το νόημα είναι να παθαίνεις για να μαθαίνεις. Αν από το ένα μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν τότε τα πράγματα δεν είναι καλά. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε περιστροφές γύρω από τον εαυτό μας, πιστεύοντας προφανώς ότι εμείς είμαστε στο κέντρο του σύμπαντος. Λάθος μεγάλο.
Δε θα σας κουράσω με άλλες απορίες. Δε θα γίνω μάντης κακών. Ειλικρινά πιστεύω ότι με τα εμβόλια που έχουμε κάνει, όσοι τα έχουμε κάνει, με το εμβόλιο κατά της γρίπης και της πνευμονίας η κατάσταση δε θα ξεφύγει. Αλλά, δεν είμαι ειδικός. Δεν έχουν σημασία οι προβλέψεις μου. Γιατί είναι απλά τα θέλω μου. Μακάρι να τύχει και να βγουν αληθινά. Όμως, κανείς δεν πρέπει να επαναπαύεται με την τύχη του. Θα πρέπει και να κάνει ότι πρέπει για να προστατευθεί. Δεν έχει νόημα να περνά κάποιος το στοπ ελπίζοντας ότι δε θα διασταυρωθεί με άλλο αυτοκίνητο ή πεζό. Πρέπει να σταματάμε, να ελέγχουμε και να συνεχίζουμε. Είναι θέμα κοινής λογικής. Ο κανόνας σεβασμού του στοπ είναι απλή λογική. Που όταν την παραβιάζουμε είναι πραγματικός κίνδυνος-θάνατος. Όπως, τηρουμένων των αναλογιών, συμβαίνει και στα ζητήματα της πανδημίας.
Αυτό το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι απολύτως εμπιστευτικό και προορίζεται μόνο για τον παραλήπτη. Η πρόσβαση σε αυτό το e-mail από οποιονδήποτε άλλον απαγορεύεται. Αν έχετε λάβει το παρόν κατά λάθος, παρακαλούμε ενημερώστε άμεσα τον αποστολέα με τίτλο θέματος «Λάθος Παραλήπτης», διαγράψτε το μήνυμα και όλα τα τυχόν συνημμένα έγγραφα. Εάν δεν είστε ο παραλήπτης, η οποιαδήποτε αποκάλυψη, αντιγραφή, διανομή ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ή παράλειψη ενέργειας, που σχετίζεται με το μήνυμα, απαγορεύεται και ενδέχεται να είναι παράνομη. Η αποστολή μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος οποιονδήποτε προσωπικών δεδομένων του αποστολέα λογίζεται ως παροχή αδείας του φορέα τους προς την Επιτροπή για τη λήψη, συλλογή και επεξεργασία τους και την τήρησή τους σε ηλεκτρονικό ή άλλο αρχείο, όπως ορίζει η πολιτική της για την προστασία δεδομένων της.
