Η αβάσταχτη νόμιμη ανηθικότητα του ΣΥΡΙΖΑ

17 mins read

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για το δάνειο υπουργού ο οποίος απολαμβάνει όχι μόνο την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού, αλλά ανήκει στον στενό πυρήνα εκείνων που απολαμβάνουν και την παρέα του, δεν αποτέλεσαν κεραυνό εν αιθρία.

Στα τέσσερα  χρόνια κατά τα οποία η χώρα έχει για πρώτη φορά «αριστερή κυβέρνηση» έχει δημιουργηθεί ένας καθόλου ευκαταφρόνητος κατάλογος πράξεων στελεχών της κυβέρνησης, τις οποίες αν είχαν διαπράξει στελέχη άλλων κομμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις είχε καταγγείλει με τον απαράμιλλο σε οξύτητα τρόπο του, καταβαραθρώνοντας το σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την υπουργό η μητέρα της οποίας όλως τυχαίως την παραμονή των capital controls σήκωσε όλες της τις καταθέσεις; Τον υπουργό που ξέχασε να δηλώσει ένα εκατομμύριο ευρώ στο πόθεν έσχες του; Την υπόθεση με το οπλικό υλικό στην Σαουδική Αραβία; Την δανειοδότηση με εγγύηση ανύπαρκτα βοσκοτόπια από την αμαρτωλή Τράπεζα Αττικής φιλικά διακείμενου προς την κυβέρνηση  επιχειρηματία και επίδοξου καναλάρχη; Το σκάνδαλο της ΔΕΠΑ;

Η επιθετική επικοινωνιακά και πολιτικά διαχείριση από την πλευρά της κυβέρνησης του πρόσφατου κρούσματος νόμιμης ανηθικότητας , με την απόλυτη υιοθέτηση του δόγματος ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. αποδεικνύει την καθεστωτική αντίληψη των κυβερνώντων και την πλήρη ανυπαρξία προσωπικής και συλλογικής ευθιξίας.

Είναι εντυπωσιακό ότι και στην περίπτωση του δανείου του υπουργού επιλέγεται από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό ως γραμμή άμυνας η κατά μέτωπον επίθεση με όρους κοίτα ποιος μιλάει! Η τακτική αυτή θα ήταν απλώς για κλάματα αν δεν συνοδευόταν εσχάτως με χειρισμούς που δεν απαντώνται σε κράτη δικαίου. Με τηλεφωνήματα, παράνομες ηχογραφήσεις και απειλές που παραπέμπουν σε καταστάσεις Άγριας Δύσης. Ο θεσμικός εκτροχιασμός και  η καθεστωτική αντίληψη βεβαίως υπηρετούν  το μείζον στρατήγημα, αυτό του εθνικού διχασμού ως όπλου για την διαίρεση της κοινωνίας και την περιχαράκωση τμήματός της με όρους εχθροπάθειας και μελλοντικού ρεβανσισμού.

Αν απ´ όλα αυτά τα τόσο επώδυνα και επικίνδυνα για τον τόπο μας μπορεί κανείς να αναζητήσει κάτι θετικό, αυτό δεν είναι άλλο από το τέλος των  συλλογικών ηθικών πλεονεκτημάτων. Τώρα όλοι οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν πολιτικές παρατάξεις που μονοπωλούν την ηθική και άλλες που μονοπωλούν την ανηθικότητα. Το ηθικό πλεονέκτημα έχει ατομικούς φορείς σε οριζόντια κλίμακα. Ο μύθος της ηθικά αψεγάδιαστης πολιτικής παράταξης όπως όλοι οι μύθοι παγιδεύουν την σκέψη και την κρίση και η κατάρρευσή του μόνο ως κάτι θετικό πρέπει να εγγραφεί.

*Η Μιλένα Αποστολάκη είναι πρώην Υπουργός και Δικηγόρος.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα