Όλοι αναρωτιούνται το ίδιο πράγμα. Οι πολίτες, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. «Πότε θα γίνουν εθνικές εκλογές;»! Ο πρωθυπουργός έχει περιθώριο περίπου 30 ημερών ακόμη για να αποφασίσει αν θα προκηρύξει πρόωρες κάλπες μαζί με αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές ή θα παραμείνει στο Μαξίμου έως το φθινόπωρο.
Μόνο εκείνος γνωρίζει. Άν γνωρίζει. Όσο όμως κυλάει ο χρόνος λιγοστεύουν τόσο τα περιθώρια αιφνιδιασμού και καίγονται τα όποια χαρτιά κρατούσε στα χέρια του ο πρωθυπουργός.
Η προεκλογική στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα ήταν σχεδιασμένη πάνω στην ίδια φιλοσοφία που είχε ακολουθήσει το 2015. Με εντελώς διαφορετική ρητορική αλλά με τον ίδιο στόχο, να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες προεκλογικές «αυταπάτες» στην κοινωνία. Να το πούμε πιο απλά… να στηθεί ένας νέος κύκλος «πολιτικής εξαπάτησης».
Δυστυχώς, όμως, για τον Αλέξη Τσίπρα και ευτυχώς για τη χώρα αποδεικνύεται πως άλλο ήταν το 2015 και άλλο είναι το 2019. Όποιο «αφήγημα» έχει προσπαθήσει να επικοινωνήσει η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα όχι μόνο έχει καταρρεύσει σε χρόνο – ρεκόρ, αλλά στο τέλος γυρίζει μπούμερανγκ προκαλώντας νέες πληγές στα ήδη τραυματισμένα δημοσκοπικά ποσοστά της.
Η επιστροφή στην «κανονικότητα» η οποία στηρίχθηκε στο υπερπλεόνασμα και στην έξοδο στις αγορές διαψεύδεται από την πραγματικότητα. Οι προβλέψεις για το 2019 δείχνουν ότι παρά τη συνεχιζόμενη υπερφορολόγηση η χώρα θα πιάσει με το ζόρι τον απαιτούμενο στόχο του 3,5% στο πρωτογενές πλεόνασμα. Όσον αφορά στις «αγορές» οι «έξοδοι» ήταν μικρού μεγέθους και προσυμφωνημένες. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο όπως τα spreads έπαιρναν την ανηφόρα από το φθινόπωρο του 2014 καθώς οι αγορές γνώριζαν ότι έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι τώρα παίρνουν την κατιούσια γιατί γνωρίζουν πως φεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στα πολιτικά «παιχνίδια» της Συνταγματικής Αναθεώρησης και της συμφωνίας με την Εκκλησία για μισθολογικό και περιουσία ο πρωθυπουργός ηττήθηκε με πολύ μεγάλη ευκολία. Η ντρίμπλα της Ν.Δ. με την αποσύνδεση εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας και προσφυγής σε πρόωρες κάλπες οδήγησε σε πρωτοφανές αυτογκόλ τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ο Ιερώνυμος έβγαλε «οφσάιντ» το Μαξίμου ακυρώνοντας τη συμφωνία και μαζί την υπόσχεση Τσίπρα για 10.000 προσλήψεις στο Δημόσιο.
Η δεύτερη «μεταμνημονιακή» αξιολόγηση έμοιαζε με όλες τις μνημονιακές αξιολογήσεις διαψεύδοντας τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί επανάκτηση της «εθνικής κυριαρχίας στα δημοσιονομικά». Η τρόικα απαίτησε επώδυνες αλλαγές στον νέο νόμο Κατσέλη και οδήγησε την κυβέρνηση σε μονομερείς… υποχωρήσεις, αν και το Μαξίμου διέρρεε πως το έχει γυρίσει και πάλι στην «αντίσταση».
Το σχέδιο «άλωσης» του ΚΙΝΑΛ έσβησε σχεδόν με το ξεκίνημά του, ενώ το ευρωψηφοδέλτιο αντί να συσπειρώσει όσους είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δημιούργησε νέα προβλήματα. Η υπόθεση της Μυρσίνης Λοΐζου τραυμάτισε και άλλο το ήδη πληγωμένο «ηθικό πλεονέκτημα», ενώ η υποψηφιότητα του Πέτρου Κόκκαλη προκαλεί αντιδράσεις στον «βαθύ» ΣΥΡΙΖΑ.
Και τι έχει μείνει στον Αλέξη Τσίπρα; Το «λεφτά υπάρχουν»! Να δώσει κάποια επιδόματα, να νομοθετήσει τις 120 δόσεις για χρέη σε εφορία και Ταμεία και να προσπαθήσει να ρίξει στάχτη στα μάτια των συνταξιούχων με το πολυθρύλητο «επίδομα Πάσχα».
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρούν και άλλο. Ο πρωθυπουργός έχει αυτοεγκλωβιστεί στις νέες… αυταπάτες που προσπάθησε να δημιουργήσει. Και όλα δείχνουν αδιέξοδο. Ετσι, η λογική απόφαση θα είναι να προκηρύξει εθνικές εκλογές τον Μάιο «πακέτο» με αυτοδιοικητικές και ευρωεκλογές. Μόνο που αρκετές φορές στο παρελθόν το Μαξίμου δεν ακολούθησε τη «λογική». Αλλά, όπως είπαμε, άλλο το 2015 άλλο το 2019. Τότε όποιο χαρτί και αν τράβαγε ο Αλέξης Τσίπρας έβγαινε «άσος», ενώ τώρα… σκάνε διαρκώς «μπαστούνια».
