της Νάντιας Γιαννακοπούλου, Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής
Η υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη, αναδεικνύει πτυχές οι οποίες δημιουργούν οργή στην κοινωνία. Δημιουργούν οργή, γιατί βλέπουμε και ακούμε για κυκλώματα μαστροπείας, για πιθανή διακίνηση ναρκωτικών, για χρήση ουσιών και βεβαίως για τον ομαδικό βιασμό, και όλα αυτά συνθέτουν μια πραγματικά αρρωστημένη εικόνα. Η υπόθεση της Γεωργία, που βίασαν προμελετημένα και καλά οργανωμένα, με ντίλερ, πασαδόρους, γύπες και ανθρωπόμορφα κτήνη έτοιμα να ορμήσουν, είναι μια ιστορία που μάς αφορά όλους. Γονείς και μη, πλούσιους και φτωχούς, υποψιασμένους κι ανυποψίαστους.
Αυτό που απαιτεί η ελληνική κοινωνία είναι η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη να κάνει την δουλειά της, να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Είναι δε πολύ σημαντικό ότι ο ίδιος ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο κ. Πλιώτας, έδωσε παραγγελία στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, να εποπτεύσει σε όλο το προανακριτικό έργο. Αυτό δείχνει την ευαισθησία της ελληνικής Δικαιοσύνης και τα άμεσα αντανακλαστικά της για ένα αποτρόπαιο και ειδεχθές έγκλημα που έχει ταρακουνήσει τα αντανακλαστικά της ίδιας της κοινωνίας πρωτίστως.
Οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Υπάρχουν πλέον τα νομικά εργαλεία για να γίνει αυτό. Με την Παράγραφο 3 του Άρθρο 336 του νέου Ποινικού Κώδικα και την αυστηροποίηση των ποινών που αυτός έχει επιφέρει, εξισώνεται πλέον ο ομαδικός βιασμός, με τον θανατηφόρο βιασμό και τον βιασμό ανηλίκου, όπου η ποινή που επισύρει η πράξη είναι η ισόβια κάθειρξη. Αντίθετα με τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα, όπου υπήρχε η διαζευκτική δυνατότητα να υπάρχει πρόσκαιρη κάθειρξη από 10 έτη. Επίσης, αν κατά την αποδεικτική διαδικασία φανεί η εμπλοκή και τρίτων, για τους οποίους στοιχειοθετείται το αδίκημα της μαστροπείας ενηλίκων, όπως προβλέπεται εκ νέου από τον Ποινικό Κώδικα καθώς, προφανώς από αβλεψία και αστοχία θέλω να πιστεύω, είχε καταργηθεί από τον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα, οι υπαίτιοι θα τιμωρηθούν επίσης με βαριές ποινές.
Αυτή η αυστηροποίηση των ποινών είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όλοι μιλάμε για το πόσο σπουδαίο είναι το γεγονός ότι η Γεωργία βρήκε το θάρρος, έκανε την καταγγελία και είναι αποφασισμένη να το πάει ως το τέλος. Όμως χρειάζεται στον αγώνα που δίνει αυτή η γενναία γυναίκα, αλλά και όλες όσες βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση, να ξέρει ότι μπορεί να βρει δικαίωση, ότι ο Νόμος είναι δίπλα στον ευάλωτο, όχι δίπλα στον “δυνατό” και στον θύτη. Και δυστυχώς υπήρχε αυτή η αίσθηση πολλές φορές στο παρελθόν.
Είναι σημαντική για την προσδοκία δικαίωσης και αυτό με την σειρά του είναι καθοριστικό για να δυναμώσει η τάση που είδαμε στο προηγούμενο διάστημα να ανοίξουν στόματα. Αποτελεί μια κατάκτηση από την περίοδο της πρώτης καραντίνας και μετά και τίποτα δεν πρέπει να λειτουργήσει αποθαρρυντικά. Κάθε πράξη έμφυλης βίας, βιασμού κλπ. κλπ. πρέπει να καταγγέλλεται και να τιμωρείται. Μόνο τότε θα μπει ισχυρό ανάχωμα στις αρρωστημένες συμπεριφορές και στην αίσθηση ότι κάθε ένας μπορεί να ασκεί οποιασδήποτε μορφής βία κατά γυναικών, γιατί “είναι δυνατός”, “γιατί είναι πολύ άνδρας” ή γιατί “το δικαιούται”.
Αυτή η αρρωστημένη αντίληψη κάποιων πρέπει να εκλείψει. Παράλληλα, είναι αναγκαίο να αναληφθεί σειρά μέτρων που την αναγκαιότητά τους την βλέπουμε αυτό το διάστημα. Αναφέρω ενδεικτικά: Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία ως αδίκημα, με τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα. Να πάψει να είναι υποχρεωτική η συνεπιμέλεια των τέκνων, για να διαφυλάξουμε τα παιδιά από τον κακοποιητικό γονέα. Να επαναφέρει η κυβέρνηση το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας ΣΕΠΕ για τα θέματα της σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών στο χώρο εργασίας. Να εξασφαλιστεί η δια νόμου δίωξη ανδρών που ασκούν διαδικτυακή βία και σεξουαλική κακοποίηση γυναικών, κοριτσιών και παιδιών, μέσω εικόνας. Το αδίκημα να θεωρείται ότι παραβιάζει τη γενετήσια ελευθερία τους και όχι τα προσωπικά τους δεδομένα. Να δημιουργηθούν με πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, δομές προστασίας, υποστήριξης και φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, σε όλους τους Δήμους της Χώρας, προς διευκόλυνση της πρόσβασης σε αυτούς κακοποιημένων γυναικών και οικογενειών. Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης πρέπει να συνεισφέρουν και στην άρση των ανισοτήτων των Φύλων. Να στελεχωθούν οι Ιατροδικαστικές Υπηρεσίες, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους όλες τις ημέρες και όχι μόνο τις εργάσιμες, και να μην παρατηρούμε φαινόμενα όπως στην περίπτωση της Γεωργίας να περιμένει τρεις μέρες χωρίς να μπορεί να κάνει μπάνιο για να εξεταστεί.
Υπάρχει ένα κοινωνικό απόστημα, μια αρρωστημένη αντίληψη “ανδρών” που πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε μαζί της. Για αυτό, πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση, ν’ ανοίξουν τα στόματα, να κάνει η Δικαιοσύνη, που εμπιστευόμαστε απόλυτα, την δουλειά της, να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο και όποιος και αν είναι υπεύθυνος να τιμωρηθεί. Καμία γυναίκα να μην αισθάνεται μόνη της. Καμία γυναίκα μόνη πια.
