Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγες ημέρες μετά το γάμο στου συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ και πριν λίγη ώρα προχώρησε σε μία βιωματική ανάρτηση με αιχμή τη μητέρα του.
Ο συγγραφέας έγραψε χαρακτηριστικά: “Ήξερες ποιος ήμουν, Κατερινάκι, γιατί σ’ το είχα ομολογήσει από παιδάκι – άλλο αν έκτοτε παρίστανες πως δεν σου ‘χα πει λέξη.
Μου έλεγες συχνά την ιστορία του Δημητράκη, ενός γειτονόπουλου στα τέλη του ’60, που ζούσε άφοβα κι ελεύθερα, και το πλήρωνε με το αίμα του: έτρωγε ξύλο απ’ τον μεγάλο του αδερφό, κι από διάφορους ντεμέκ λεβέντες, που τον ένιωθαν ως απειλή (καθώς κάμποσοι από δαύτους είχαν πάει μαζί του).
Με προειδοποιούσες πλαγίως για τη μοναξιά, τη βία, την ασχήμια. Ήσουν παιδί του ’50, και μόνο εκεί πήγαινε το μυαλό σου. Χώρια που νόμιζες ότι, αν έβγαινα αδερφή, θα σήμαινε (αν είναι ποτέ δυνατόν!) πως είχες αποτύχει ως μάνα.
Είναι πολλά που δεν πρόλαβες – όπως τον Τάσο. Δεν είδες την αγάπη και την ευτυχία που μου πρόσφερε, για να ησυχάσει ο φόβος σου. Δεν είδες τον κόσμο να αλλάζει, κι ανθρώπους να μ’ αγκαλιάζουν όχι απλώς χωρίς να νοιάζονται πώς ήμουν καμωμένος, αλλά γιορτάζοντας μαζί με μένα και τον καλό μου τις χαρές μας.
Το πρόσωπο του Δημητράκη δεν έχει, δυστυχώς, εξαφανιστεί. Παιδιά κυνηγιούνται, υφίστανται βία – μέχρι δολοφονούνται – γιατί η ελευθερία τους εξοργίζει τους ανελεύθερους, που ‘ναι δεμένοι χεροπόδαρα σε εποχές και νοοτροπίες βαρβαρότητας.
Με αρνήθηκες – κι όχι μόνο τρις – αλλά σε συγχωρώ. Αν είχες ζήσει, θα μάθαινες, όπως ο πατέρας μου, να αγαπάς ακόμα κι εκείνα τα κομμάτια μου που σου ήταν ξένα.
Το ξέρω, γιατί έχω την καρδιά σου.”
