Μία ιστορία αφηγήθηκε σήμερα ο σήμερα ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, ο οποίος όπως έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βρήκε ένα μήνυμα το πρωί που ξύπνησε.
Ο ίδιος έγραψε:
“Ξυπνώντας, με περίμενε ένα μήνυμα – σπαραξικάρδιο απ’ τη μια, μα απ’ την άλλη, γεμάτο ελπίδα, φως κι ομορφιά.
Με αφορμή τον γάμο μας, ένα κορίτσι είκοσι ετών μου άνοιξε την καρδιά της, και μου είπε την ιστορία της: σπουδάζει σε άλλη πόλη, και την τελευταία φορά που επισκέφθηκε τη γενέτειρά της – μια κωμόπολη της δυτικής Ελλάδας – μίλησε θαρρετά για τον εαυτό της στους γονείς της: τους είπε ότι είναι καμωμένη να ερωτεύεται και ν’ αγαπά γυναίκες.
Νομίζουμε ότι τα πράγματα άλλαξαν, ότι οι δραματικές, κακοποιητικές αντιδράσεις έχουν γίνει σπάνιες, αλλά η πραγματικότητα παραμένει ζοφερή: η νεαρή φοιτήτρια δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτη στο πατρικό της, ο πατέρας της έκοψε μαχαίρι την οικονομική ενίσχυση, κι η μάνα της μπλόκαρε τον αριθμό του κινητού της κόρης της.
Όσο κι αν στεναχωρήθηκε, όσο κι αν πικράθηκε, η Μ. δεν το έβαλε κάτω. Με τη βοήθεια μελών της ΛΟΑΤΚΙ φοιτητικής κοινότητας βρήκε άμεσα φιλοξενία, κι έπειτα δουλειά, για να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, και να μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές της.
Είναι, δυστυχώς, πολλά τα νέα παιδιά που αναγκάζονται να δώσουν αντίστοιχα σκληρό αγώνα – όμως το όφελος, (η ελεύθερη ζωή που σου ανήκει αποκλειστικά, η δυνατότητα του πάθους και της παθιασμένης συνύπαρξης), είναι ανεκτίμητο, και μπορεί να επουλώσει και τις πιο βαθιές πληγές.
Εύχομαι σε δέκα-είκοσι χρόνια, ή και λιγότερο, τέτοιες ιστορίες ηρωισμού να ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Μέχρι τότε, συνεχίζουμε τον αγώνα γι’ αυτή την κυνηγημένη νιότη. Κι οι πιο ξεροκέφαλοι γονείς, σαν βρεθούν αντιμέτωποι με τη χαρά και τη λειτουργικότητα των παιδιών τους, πολλές φορές μαλακώνουν, κι αναγνωρίζουν τα ασυγχώρητα λάθη τους.
Αν η καρδιά είναι πυξίδα, η βελόνα της δείχνει πάντα την ελευθερία. Κι οι γενναίοι άνθρωποι αξίζουν – και βρίσκουν, αργά ή γρήγορα – την ευτυχία για την οποία πολεμούν”.
Κάτω από την ανάρτηση και τα εκατοντάδες σχόλια, ο ίδιος σχολίασε: “Μα την Παναγία, η παρόρμηση είναι να εκπαιδεύσω τέτοιους γονείς με αλλεπάλληλα χαστούκια – μεταφορικά και κυριολεκτικά. Πας καλά άνθρωπέ μου; Κλείνεις την πόρτα στο αίμα σου;;”
