Του Θανάση Κ. –Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα 74 χρόνια (από το 1947)…
–Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή, δεν έχει καμία σχέση με τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες που επικράτησαν εδώ για τις εκεί εξελίξεις. Υπό την καθοριστική επίδραση της Αριστερής προπαγάνδας…
–Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή μας αφορά άμεσα και μας επηρεάζει καθοριστικά εδώ, στην Ελλάδα. Πάντα μας αφορούσε και μας επηρέαζε. Αλλά τώρα περισσότερο από ποτέ…
Τώρα τα ψέματα και οι “μισές αλήθειες” αποκαλύφθηκαν και τις καταλαβαίνει και ο απλός κόσμος. Παρά τις δεκαετίες “πλύσης εγκεφάλου”.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
* Η δημιουργία του Ισραήλ το 1947-48 δεν υπήρξε “συνομωσία” του… “Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού”! Έγινε με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών UN Resolution 181/47), όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε τότε η Σοβιετική Ένωση!
Οι ΗΠΑ στήριξαν εκείνη την απόφαση με πρωτοβουλία του τότε Προέδρου Τρούμαν, παρά την αντίθετη εισήγηση του υπουργού του των Εξωτερικών Τζώρτζ Μάρσαλ. Και παρά το γεγονός ότι και η Βρετανία δεν την ψήφισε τότε.
Η απόφαση εκείνη προέβλεπε τη δημιουργία δύο κρατών (του Ισραήλ και των Αράβων της περιοχής – έτσι τους ονομάτιζε τότε: “Άραβες της Παλαιστίνης”, όχι Παλαιστίνιους). Προέβλεπε ακόμα και μια “ανεξάρτητη περιοχή” γύρω από την Ιερουσαλήμ. Όλα τα Αραβικά καθεστώτα αρνήθηκαν να αποδεχθούν την απόφαση εκείνη και επιτέθηκαν στους Εβραίους που ανακήρυξαν το δικό τους κράτος. Και τελικά νίκησαν κατά κράτος τους ενωμένους Άραβες.
Στον πρώτο εκείνο Πόλεμο, αποφασιστική ήταν η βοήθεια που έδωσε στους Ισραηλινούς η Σοβιετική Ρωσία, στέλνοντάς τους βαρύ εξοπλισμό και πυρομαχικά από την Τσεχοσλοβακία. Λίγοι τα γνωρίζουν αυτά στην Ελλάδα…
* Λίγοι γνωρίζουν ακόμα, ότι η διένεξη Ισραήλ-Παλαιστινίων, δεν είναι η σημαντικότερη ούτε η πιο πολυαίμακτη στη Μέση Ανατολή.
Για να αντιληφθούμε λίγο τα μεγέθη, στους τρείς σημαντικότερους πολέμους μεταξύ Ισραήλ – Αράβων (1948, 1956 και 1967) καθώς και στις μικρότερης έκτασης συρράξεις που μεσολάβησαν στο Λίβανο, αλλά και στις δύο εξεγέρσεις των Παλαιστινίων (Ιντιφάντα) κλπ. ο συνολικός αριθμός των νεκρών Αράβων και (τοπικών) Παλαιστινίων – στρατιωτικών και πολιτών – είναι γύρω στις 92 χιλιάδες. Σε διάστημα 74 ετών.
Από την άλλη πλευρά μέσα σε ένα μήνα μόνο, τον Σεπτέμβριο του 1970 οι Ιορδανοί “αδελφοί” σκότωσαν 10-25 χιλιάδες Παλαιστινίων. Μέσα σε ένα μήνα. Μόνο..
Αυτός είναι ο “Μαύρος Σεπτέμβρης” που έδωσε το όνομα σε μια από τις πρώτες τρομοκρατικές οργανώσεις Παλαιστινίων. Εις ανάμνησιν της σφαγής των Παλαιστινίων από τους “αδελφούς” τους Άραβες της Ιορδανίας! (Όχι από το Ισραήλ…)
* Λίγοι γνωρίζουν επίσης ότι η μεγαλύτερη σε ανθρώπινες απώλειες σύγκρουση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή ήταν εκείνη μεταξύ Ιράν και Ιράκ. Η οποία μέσα σε 8 χρόνια (1980-88) στοίχισε τη ζωή ενός εκατομμυρίου ανθρώπων και από τις δύο πλευρές, στρατιωτών και αμάχων! Δεκαπλάσιες απώλειες απ’ ό,τι το σύνολο της Αραβοϊσραηλινής διένεξης, και μάλιστα σε πολύ μικρότερο χρόνο. Κι όμως, την τρομακτική εκείνη σύγκρουση ελάχιστα τη θυμούνται σήμερα στη Δύση. Γιατί μουσουλμάνοι σκοτώθηκαν μεταξύ τους, χωρίς τη “συμμετοχή” του Ισραήλ…
* Λίγοι γνωρίζουν τέλος ότι το Ισραήλ κατίσχυσε των Αράβων (με συνολικό πληθυσμό 35 φορές περισσότερο απ’ ό,τι το κράτος του Ισραήλ συνολικά) σε τρείς πολέμους – που και τους τρείς τους ξεκίνησαν οι Άραβες! Και έχασαν…
* Λίγοι γνωρίζουν ακόμα ότι το Ισραήλ εγκατέλειψε αυτοβούλως τα περισσότερα εδάφη που κατέκτησε σε πολέμους με τους Άραβες, άλλοτε εξασφαλίζοντας την αναγνώρισή του από μεμονωμένα Αραβικά κράτη (όπως έγινε με την Αίγυπτο, όταν το Ισραήλ επέστρεψε ολόκληρη τη Χερσόνησο του Σινά, το 1978) κι άλλοτε χωρίς να πάρει κανένα αντάλλαγμα, όπως έγινε όταν επέστρεψε το Νότιο Λίβανο (το 2000) και τη Γάζα (το 2005).
Το μόνο που ζητούσε το Ισραήλ, είναι να αναγνωρίσουν οι γείτονές του την ύπαρξή του και να υπογράψουν συνθήκη Ειρήνης μαζί του. Οι Παλαιστίνιοι (και στη Δυτική όχθη και στη Γάζα) αυτό το αρνήθηκαν – και το αρνούνται ακόμα πεισματικά.
* Το μεγάλο εμπόδιο στην επίλυση του Παλαιστινιακού είναι ότι οι Παλαιστίνιοι αρνούνται να αναγνωρίσουν μόνιμα την ύπαρξη του Ισραήλ. Η Παλαιστινιακή αρχή έχει αναστείλει τον “καταστατική της δέσμευση” να… διαλύσει το κράτος του Ισραήλ ήδη από το 1993. Αλλά δεν δεσμεύεται να το αναγνωρίσει στο διηνεκές. Ενώ η Χαμάς (στη Γάζα) και η Χεζμπολάχ στο Λίβανο επιμένουν στον διακηρυγμένο απώτερο στόχο τους να καταστραφεί το κράτος του Ισραήλ!
— Συνολικά στη Μέση Ανατολή οι μακράν πιο σοβαρές διενέξεις είναι (διαχρονικά, σε βάθος αιώνων), ανάμεσα στο Σιιτικό και το Σουνιτικό Ισλάμ. Αυτό έχει κοστίσει εκατόμβες ανθρωπίνων ζωών ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, με πιο σημαντική βέβαια τη σύγκρουση Ιράν-Ιράκ, αλλά και τον εμφύλιο μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών Αράβων μέσα στο Ιράκ (αλλά και στη Συρία).
— Η δεύτερη πιο σημαντική σύγκρουση είναι μεταξύ Αράβων “κοσμικών” (μη θεοκρατών) και Ισλαμιστών. Όλα τα κινήματα της “Αραβικής Άνοιξης” (μετά το 2011), αποτέλεσαν εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ κοσμικών καθεστώτων και Ισλαμιστών (κυρίως Σουνιτών) φονταμενταλιστών. Μόνο οι νεκροί που προκάλεσε το ΙΣΙΣ σε Συρία και Ιράκ στα χρόνια 2012-17 και οι επιχειρήσεις για τη συντριβή του ΙΣΙΣ στοίχισαν πάνω 250 χιλιάδες νεκρούς μέσα σε πέντε χρόνια. Δηλαδή σχεδόν τριπλάσιους απ’ ό,τι η Αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι πάσης φύσεως τα προηγούμενα 75 χρόνια…
Εδώ οι Ισραηλινοί δεν είχαν καμία ανάμιξη! Άραβες έσφαζαν Άραβες! Γι’ αυτό και οι σφαγές αυτές μάλλον πέρασαν “απαρατήρητες” στην Ελλάδα…
— Η τρίτη πιο σημαντική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή αφορά την “εθνική αποκατάσταση” των Κούρδων – που πληθυσμιακά είναι τριπλάσιοι από τους Παλαιστίνιους! Πρόκειται για ένα λαό που αναζητά πατρίδα εδώ και εκατό χρόνια, έχει κάνει πάμπολλες αληθινές εξεγέρσεις με μεγάλο αριθμό θυμάτων – μαχητών και αμάχων – αλλά δεν έχει βρει παρά ελάχιστη διεθνή στήριξη.
— Η τέταρτη πιο σημαντική ιστορική αναμέτρηση στην περιοχή είναι ενδο-αραβική και ενδο-σουνιτική: αφορά το σύγκρουση ανάμεσα στην οικογένεια Σαούντ και την οικογένεια των Χασεμιτών (στην Ιορδανία) για την ιστορική κληρονομιά των
“Ιερών Τόπων του Ισλάμ” (Χετζάζ). Δεν έχει προκαλέσει σοβαρή αιματοχυσία επί ένα αιώνα περίπου, αλλά δημιουργεί μόνιμες καχυποψίες και τριβές στις διμερείς σχέσεις της Ιορδανίας με τη Σαουδική Αραβία, πραξικοπήματα ή απόπειρες πραξικοπημάτων σε διάφορες χώρες, ενώ συντηρεί την εγγενή αστάθεια σε διάφορες αραβικές πρωτεύουσες.
— Η πέμπτη κατά σειρά σπουδαιότητας διένεξη αφορά το Παλαιστινιακό. (Και η μόνη που δεν αφορά καθόλου ενεργειακούς πόρους…)_
Ακόμα κι αν το Παλαιστινιακό λυνόταν αύριο, η περιοχή δεν θα ηρεμούσε ούτε θα ειρήνευε. Γιατί όσο παραμένουν ανοικτές όλες οι άλλες πληγές, σταθερότητα και Ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει…
* Γι’ αυτό και τα τελευταία δύο χρόνια (μετά την ήττα του ΙΣΙΣ σε Συρία και Ιράκ) διαμορφώνεται εντελώς νέα κατάσταση στη Μέση Ανατολή: Οι Άραβες προσεγγίζουν ραγδαία το Ισραήλ, παίρνουν τις αποστάσεις τους από τους Παλαιστίνιους και αναδεικνύουν ως εχθρούς τους τα μη Αραβικά μουσουλμανικά κράτη του Ιράν και της Τουρκίας! Πλήρης ανατροπή σε σχέση με το παρελθόν…
— Η κυρίαρχη ενδογενής διαμάχη πλέον είναι ανάμεσα στα “κοσμικά” Αραβικά καθεστώτα και τους ισλαμιστές που προσπαθούν να επιβάλλουν ισλαμική θεοκρατία παντού!
— Η κυρίαρχη γεωπολιτική διάσταση είναι η αντίθεση και ο φόβος τόσο των Αραβικών καθεστώτων της περιοχής (πλην Κατάρ) όσο και του Ισραήλ απέναντι στο Ιράν (που προσπαθεί να γίνει πυρηνική δύναμη), Αλλά και απέναντι στην Τουρκία (του Ερντογάν) που υποστηρίζει τους “αδελφούς Μουσουλμάνους” και προσπαθεί να γίνει τοπική υπερδύναμη, αναβιώνοντας την Οθωμανική επικυριαρχία επί των κρατών της περιοχής. [Να σημειωθεί ότι το σύγχρονο “Αραβικό έθνος” αναγεννήθηκε επαναστατώντας κατά των Οθωμανών το 1915 (κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη)].
Η Ρωσία προσπαθεί να “χωθεί” εκμεταλλευόμενη την “απόσυρση” των ΗΠΑ και την αδυναμία της Ευρώπης να ασκήσει οποιαδήποτε γεωπολιτική επιρροή. Ενώ η Κίνα κερδοσκοπεί πάνω στην αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής για να διεισδύσει η ίδια στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Αφρικανικής ηπείρου.
* Για να καταλάβουμε πόσο νέο είναι το σκηνικό που διαμορφώνεται πλέον, η Χεζμπολάχ στο Νότιο Λίβανο και η Χαμάς στη Γάζα, που διάφοροι εδώ τους υποστηρίζουν με πάθος, έχουν συγκρουστεί σφοδρά και αιματηρά μεταξύ τους στη Συρία! Η Σιιτική Χεζμπολάχ στήριξε αποφασιστικά το καθεστώς Άσαντ την ώρα που αυτό κατέρρεε. Ενώ η Σουνιτική Χαμάς πολέμησε εναντίον του Άσαντ (και με το ΙΣΙΣ). Έγιναν σφαγές και εκτελέσεις “μαχητών” ανάμεσά τους. Αλλά κάποιοι δικοί μας εδώ, αυτά τα αγνοούν, τα παραβλέπουν – και τους στηρίζουν και τους δύο…
* Και η Αίγυπτος σήμερα θεωρεί επίσης τη Χαμάς “αποσταθεροποιητικό παράγοντα”, γιατί ελέγχεται από τους “Αδελφούς Μουσουλμάνους”, οι οποίοι είναι θανάσιμος εσωτερικός εχθρός για το κοσμικό καθεστώς του Προέδρου Σίσι στην Αίγυπτο, όπως είναι και για την Ιορδανία – τώρα πλέον και για τη Σαουδική Αραβία…
[Πριν δέκα χρόνια στον αποκλεισμό της Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας συμμετείχε πέραν του Ισραήλ και η Αίγυπτος!]
Και από την άλλη πλευρά η Τουρκία, η οποία όσο παρέμενε πιστή στην Κεμαλική παράδοση έκανε τα πάντα για να αποφύγει να εμπλακεί στις εσωτερικές διαμάχες της Μέσης Ανατολής (μεταξύ Αράβων ή ανάμεσα σε Άραβες και Ισραήλ), ενώ διατηρούσε στρατηγική σχέση με το Ισραήλ, σήμερα κάνει ακριβώς τα αντίθετα: συγκρούεται μετωπικά με το Ισραήλ, καταγγέλλει την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα και προσπαθεί να ενώσει όλους του ισλαμιστές σε μια εκστρατεία για να ανατροπή όλων των κοσμικών αραβικών καθεστώτων της περιοχής και για την… εξάλειψη του κράτους του Ισραήλ!
–Η Τουρκία υποστηρίζει ανοικτά τη Χαμάς και διάφοροι “δεινόσαυροι” στην Ελλάδα υποστηρίζουν… τη Χαμάς!
–Η Παλαιστινιακή Αρχή (που έχει συγκρουστεί αιματηρότατα με τη Χαμάς μετά το 2006), όπως και η ίδια η Χαμάς, ζητωκραύγαζαν όταν ο Ερντογάν διακήρυξε τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Κι όμως στην Ελλάδα διάφοροι εμμονικοί (της Αριστεράς, της “Προόδου” – και όχι μόνο) ζητωκραυγάζουν σήμερα υπέρ των Παλαιστινίων – και της Παλαιστινιακής Αρχής και της Χαμάς (που αλληλοσκοτώνονται μεταξύ τους)!
–Τα αραβικά καθεστώτα έχουν κρατήσει αποστάσεις από τη Χαμάς στη διάρκεια των πρόσφατης κρίσης. Ξέρουν πολύ καλά “περί τίνος πρόκειται”. Όμως διάφοροι στην Ελλάδα σπεύδουν να ταυτιστούν με τη Χαμάς!
Η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση για τις ΗΠΑ, τον Καναδά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση! Κι όμως διάφοροι στην Ελλάδα σπεύδουν να αναρτήσουν τη σημαία της Χαμάς σε δημαρχεία, για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε… “τρομοκράτες”.
Οι συσχετισμοί δυνάμεων στη Μέση Ανατολή έχουν ανατραπεί!
Αλλά στην Ελλάδα διάφοροι ηλίθιοι ταυτίζονται με τους ισλαμιστές και την Τουρκία!
Η κοινωνία μέσα στην Ελλάδα έχει μεταστραφεί!
Η κυρίαρχη Αριστερή ιδεοληψία μέσα στην Ελλάδα – αντιδυτική κατά κύριο λόγο – έρχεται σε σύγκρουση και με τα ανακλαστικά των Ελλήνων και με τους διεθνείς συσχετισμούς στην περιοχή μας. Αλλά η Αριστερά το χαβά της: εξακολουθεί να στηρίζει τους αντιπάλους μας! Τους ορκισμένους εχθρούς και της Δύσης συνολικά και της χώρας μας ιδιαίτερα…
Οι ίδιοι άνθρωποι μέσα στην Ελλάδα που θεωρούν “ασυγχώρητο εθνικισμό” να υπερασπιζόμαστε τα… κυριαρχικά μας δικαιώματα, θεωρούν ταυτόχρονα “υποχρέωσή” τους να υποστηρίζουν τους ξεσαλωμένους εθνικιστές στην Τουρκία και τους τζιχαντιστές σε όλη τη Μέση Ανατολή!
Δεν είναι μόνο ότι δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται διαχρονικά…
Δεν είναι μόνο ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμφέρει την ίδια την Ελλάδα σήμερα…
Είναι ότι συνεχίζουν την προπαγάνδα, τα στερεότυπα και τα ψεύδη, που εκθέτουν τη χώρα διεθνώς και εξοργίζουν την ελληνική κοινωνία.
Ευτυχώς η κοινωνία πλέον δεν “τσιμπάει”.
Αλλά η ζημιά στο εξωτερικό γίνεται…
Τόσα χρόνια ζούσαμε μέσα στο ψέμα.
Τώρα το ψέμα αποκαλύπτεται. Κι εμείς το πληρώνουμε ακόμα…
