Όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε βαθιά κρίσης μπαίνει σε λειτουργία ένας μηχανισμός σκέψης των πολιτών που οδηγεί στην άνοδο λαϊκιστών πολιτικών.
Ο μόνος τρόπος να βγει μια χώρα από το σπιράλ αυτό είναι να καταφέρει να βγει από την κρίση πριν θεριέψει η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών και εκφραστεί στην κάλπη. Καθώς η αναφορά γίνεται σε βαθιά κρίση αυτό θεωρείται δύσκολο. Συνήθως όταν μέσα σε κρίση τα συναισθήματα κυριεύουν τους πολίτες τότε αυτοί αναζητούν τον ερχομό ενός αντισυστημικού πολιτικού σωτήρα ο οποίος θα είναι ο “ενσαρκωτής των επιθυμιών του αγανακτισμένου λαού”. Σε τέτοιες περιπτώσεις βαθιάς κρίσης οι πολίτες που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να γκρεμίζεται, που χάνουν την καθημερινότητά τους, τον δεδομένο τρόπο ζωής τους ψάχνουν να βρουν τον φταίχτη ώστε να κατευθύνουν την οργή τους προς αυτόν. Ταυτόχρονα, ψάχνουν και αυτόν τον πολιτικό που θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση όσο πιο εύκολα και γρήγορα γίνεται. Συνήθως είναι ο τελευταίος που δείχνει την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα ως υπεύθυνους για την κατάσταση και υπόσχεται την αλλαγή του status quo και είτε την επαναφορά σε ένα πρότερο καθεστώς ευνοϊκό για τους ψηφοφόρους είτε υπόσχεται ένα καινούριο.
Με 116% πληθωρισμό η Αργεντινή βρίσκεται και πάλι εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης που χτυπά τους πολίτες της χώρας και αφήνει τέσσερις στους δέκα κάτω από το όριο της φτώχιας. Δεν είναι η πρώτη φορά και πιθανότατα δε θα είναι και η τελευταία. Με τις προεδρικές εκλογές να πλησιάζουν (Οκτώβριος 2023) είναι αναμενόμενο πως οι θυμωμένοι ψηφοφόροι θα τιμωρήσουν τα παραδοσιακά, κυρίως κόμματα και υποψηφίους και θα “ανεβάσουν” εκλογικά τον αντισυστημικό πολιτικό που θεωρούν ως τον ηγέτη που μπορεί να τους βγάλει από την κρίση. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Χαβιε Μιλει, έναν μαθηματικό οικονομολόγο ο οποίος έχει κάνει μια σειρά αντισυστημικών τοποθετήσεων σε διαφόρους τομείς της πολιτικής. Το γεγονός πως ο Μιλει θα ήταν η επιλογή αρκετών πολιτών να τους βγάλει από την κρίση φάνηκε από το 2021 όταν στις εκλογές για τη Βουλή το νεοσύστατο κόμμα του έλαβε 17% στην πρωτεύουσα της χώρας. Κύρια ομάδα ψηφοφόρων του είναι οι νέοι, που επιζητούν (όπως σε πολλές άλλες χώρες) κάτι διαφορετικό για το μέλλον τους, μια ελπίδα που δεν τους δίνουν οι παραδοσιακοί πολιτικοί.
Στις προκριματικές εκλογές για την προεδρία που έγινα την προηγούμενη εβδομάδα ο Μιλει ήρθε πρώτος με 30,5%. Δεύτερο ήρθε το συντηρητικό μπλοκ με 28% και τρίτοι οι Περονιστές (που βρίσκονται στην κυβέρνηση) με 27%. Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ο Μιλει δήλωσε πως είναι “η πραγματική αντιπολίτευση” προσπαθώντας έτσι να πείσει συντηρητικούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν αυτόν στις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου και όχι την υποψήφια των συντηριτικών. Ο Μιλει γνωρίζει πως οι ελπίδες του να εκλεγεί πρόεδρος αυξάνονται κατακόρυφα εάν στο δεύτερο γύρο αντιμετωπίσει τον Μάσσα (υπουργός οικονομικών και υποψήφιος των περονιστών) και τοποθετείται κατάλληλα. Προφανώς δε γνωρίζουμε εάν καταφέρει να εκλεγεί στην προεδρία της χώρας όμως σίγουρα οι εκλογές στην Αργεντινή έχουν αποκτήσει νέο ενδιαφέρον. Η εποχή των πολιτικών – σωτήρων δεν τελείωσε και δε θα τελειώσει όσο οι χώρες στριφογυρνούν από κρίση σε κρίση.
