Ένας βαθιά υποκριτικός δημόσιος διάλογος εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες για τα θέματα της επικαιρότητας. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ανταλλάσσουν ανακοινώσεις με φόντο το απέραντο γαλάζιο, ενώ στο μεταξύ τα δυο τρίτα των πολιτών αδυνατούν για οικονομικούς λόγους να πάνε διακοπές.
Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε φέτος να κάνει τις διακοπές του στην Μύκονο. Δεν είναι η πιο συμβατή επιλογή για ηγέτη αριστερού αντιπολιτευόμενου κόμματος. Κι επειδή δεν έκλεισε το κινητό του και κάνει επανειλημμένες αναρτήσεις κατά της κυβέρνησης για αρκετά θέματα, το νησί των ανέμων έχει βρεθεί στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Πρώτοι «χτύπησαν» οι απλήρωτοι εργαζόμενοι της Αυγής. Δεν τους ενόχλησε μόνο το γεγονός ότι πήγε διακοπές ο πρόεδρος του κόμματος. Στην ανακοίνωση τους επισημαίνουν την Μύκονο. Μετά ήρθε η σειρά της κυβέρνησης. Δεν ήταν μόνο το περιεχόμενο των αναρτήσεων Κασσελάκη που τους πείραξε. Είναι ότι αυτά τα πράγματα λέγονται και γράφονται από την Μύκονο. Πιο χαρακτηριστική αντίδραση ήταν αυτή του Άδωνι Γεωργιάδη ο οποίος κάθε φορά που απαντά στον Στέφανο Κασσελάκη στηλιτεύει το γεγονός ότι βρίσκεται στη Μύκονο. «Από τη Μύκονο όλα μπορεί να φαίνονται απλά, αλλά τα προβλήματα είναι πιο σύνθετα» είπε ο υπουργούς Υγείας, ενώ δήλωσε αλληλέγγυος και με τους απλήρωτους εργαζόμενους της Αυγής, επισημαίνοντας και πάλι τις διακοπές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Μύκονο.
Τι θα άλλαζε, άραγε, αν ο Κασσελάκης δεν βρισκόταν στην Μύκονο αλλά ήταν στην Ανάφη ή στην Ηρακλειά; Θα είχαν πληρωθεί οι εργαζόμενοι της Αυγής; Θα είχε «το δικαίωμα δια να ομιλεί» για το χάος του ΕΣΥ; Κι αν δεν είχε πάει καθόλου διακοπές κι έμενε στο σπίτι του στο Κολωνάκι, μήπως τότε θα ήταν ακόμη πιο αξιόπιστος;
Κάποια στιγμή καλό θα είναι να ξαναγνωριστούμε σε αυτή τη χώρα. Η πολιτική υποκρισία περισσεύει εδώ και πολλά χρόνια. Σίγουρα μας ενδιαφέρουν οι διακοπές των πολιτικών μας. Όμως αυτό που θέλουμε να ξέρουμε δεν είναι τόσο ποιο νησί επιλέγουν – αυτοί μπορούν να πάνε σε νησί, δεν χρειάζεται να πάνε μόνο στο χωριό τους – αλλά ποιος πληρώνει τις διακοπές τους. Τις πληρώνουν οι ίδιοι από την τσέπη τους; Φιλοξενούνται σε «φίλους» επιχειρηματίες, έναντι των οποίων αποκτούν «υποχρεώσεις», που αποπληρώνονται με δημόσιο χρήμα;
Όσο για την Μύκονο, τι να πει κανείς; Αφού υπήρξε καταφύγιο πλουσίων, διασήμων, πολιτικών, καλλιτεχνών και διαφόρων άλλων, φαίνεται ότι εσχάτως αποτελεί καταφύγιο και των νέων λαϊκιστών που θεωρούν ότι όποιος την επισκέπτεται θα πρέπει να απολογηθεί που βρίσκεται εκεί. Οι Μυκονιάτες, πάντως, λίγο ενδιαφέρονται για όλα αυτά. Εκείνο που τους απασχολεί είναι ότι το όμορφο νησί τους πρώτα παραδόθηκε στη μαφία των κερδοσκόπων και φέτος βιώνει μια από τις χειρότερες χρονιές του, συμβάλλοντας λιγότερο από κάθε άλλη φορά στο ΑΕΠ της χώρας που στηρίζεται πρωτίστως στον Τουρισμό.
