Η άνοδος του Κωνσταντίνου Κυρανάκη στο πολιτικό στερέωμα ήταν εντυπωσιακή. Δούλεψε, έδωσε τις μάχες του, έπαιξε μεγάλη μπάλα στα social media και εξελέγη με εντυπωσιακό τρόπο βουλευτής στην μεγαλύτερη περιφέρεια της Β’ Αθηνών.
Έκτοτε, όμως, και μη έχοντας υπουργοποιηθεί, πέφτει συνεχώς από τη μία γκάφα στην επόμενη.
Αυτή που έκανε, όμως, αυτή τη φορά είναι η σοβαρότερη. Ως άλλος φαρμακολόγος, έσπευσε να ψέξει την επιστημονική κοινότητα επειδή, άκουσον άκουσον, δεν κατάφερε να αναπτύξει εμβόλιο παγκόσμιας εμβέλειας μέσα σε μερικούς μήνες. Και μετά, αφού έφαγε το κράξιμο, βγήκε να στηρίξει την αστειότητα που είπε με ορισμένα αποσπάσματα άρθρων από το ίντερνετ. Αυτά,δε, τα είπε λίγες μέρες αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε να μείνουν οι επιστήμονες έξω από την πολιτική κριτική.
Ο κ. Κυρανάκης, όντως, μπορεί να είναι παρορμητικός. Η άλλη όψη του παρορμητισμού, όμως, είναι η αμετροέπεια. Δεν θέλω να ρισκάρω το συμπέρασμα αν τα αυτά τα είπε απλά επειδή δεν μπορεί να βάλει μια τελεία στη σκέψη του ή γιατί νόμισε ότι ξέρει τα πάντα και τα ξέρει καλύτερα. Αυτό που ξέρω, πάντως, είναι ότι υπονόμευσε την προσπάθεια της κυβέρνησης και έριξε νερό στο μύλο των θεωριών συνωμοσίας. Έβγαλε τους επιστήμονες φταίχτες, επειδή δεν καταφέρνουν να κάνουν θαύματα και η κυβέρνηση του πιέζεται.
Στην περίπτωση του κ. Κυρανάκη είναι αρκετοί εκείνοι οι καλόπιστοι φίλοι του που ελπίζουν ότι την επόμενη φορά θα σκεφτεί τα πράγματα λίγο περισσότερο, λίγο καλύτερα. Αποδεικνύεται πως δεν το κάνει. Και αυτό, βεβαίως, θα έχει συνέπειες. Δεν είναι, άλλωστε, λίγο να βλέπεις μια υπουργική θέση με το κυάλι, όταν το κόμμα σου έχει την προοπτική να μείνει χρόνια στην εξουσία.
Ο εξ απορρήτων
