Ισοζύγιο θετικό.
Χρειαζόταν μια πανδημία, ένας πόλεμος και η απορρέουσα οικονομική ανατροπή, επί τα χείρω βέβαια, για να βγούμε στους δρόμους ακολουθώντας τους επιταφίους που μεταξύ μας κάθε άλλο παρά κανονικοί επιτάφιοι ήταν (βγαίνουν πια σε μίνι, ελαφριά εκδοχή.) Όμως εμείς εκεί, στην Πλάκα, το κοινό προς το νέο ηλικιακά, να προχωράμε ήσυχοι σχετικά, αλλά ευχαριστημένοι, ακολουθώντας την περιφορά της Αγίας Σωτήρας στα στενά, και εγώ να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό τώρα που μας ενώνει, το νοιώθω, το 70-30 Ουκρανία-Ρωσία πάει περίπατο, είμαστε μαζί. Σα σε αυτο-οργάνωση. Οι καιροί ζητούν αλληλεγγύη.
Τι πιο αλληλέγγυο, σκέφτομαι, από το να γίνει μια τριμερής (τουλάχιστον) συνεργασία κομμάτων στο ελληνικό, το δικό μας, πολιτικό σκηνικό προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα που ήρθε πιά για να μας μείνει, γεωπολιτικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά, πολιτισμικά???
Αυτή είναι η ουσία της “Ούτε-Ούτε” θέσης του Νίκου Ανδρουλάκη όταν ερωτάται για συνεργασίες κομμάτων μετά τις πρώτες εκλογές, αυτές της απλής αναλογικής. Ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας, τρίτο πρόσωπο για κυβερνήτης, και όλοι εντασσόμαστε σε μια κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης. Με τον Ανδρουλάκη να κρατάει βέβαια το χαρτί της εντολής στο χέρι. Είναι μια θέση πατριωτική και ρεαλιστική. Γιατί όλα τα κόμματα (ή σχεδόν) διατείνονται σήμερα ότι πίνουν νερό από τη δεξαμενή της σοσιαλδημοκρατίας. Και ο Ανδρουλάκης θα τους ζητήσει να το κάνουν πράξη. Ακόμη κι αν ισχύει αυτό που ισχυρίζονται καραμανλιστές, ότι οι ΗΠΑ προσβλέπουν σε τριμερή κυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί οι συμβιβασμοί με τους Τούρκους καταρχάς στο ενεργειακό, η συνεργασία των κομμάτων μόνο σε καλό μπορεί να βγει για τη χώρα. Η αυτοδυναμία είναι κυριαρχία. Και δεν τη θέλουμε. Πια. Με τη θέση “Ούτε-Ούτε” ξεβολεύεις, ταρακουνάς, ανατρέπεις, κάνεις jump-start.
Κατά τη γνώμη μου, το επερχόμενο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ (που ελπίζω να διατηρήσει το Κίνημα Αλλαγής στον τίτλο του όχι μόνο γιατί αποτελεί ιστορία του, αλλά και γιατί εκφράζει δυναμισμό) οφείλει να επεξεργαστεί την πορεία του κόμματος προς τις εκλογές. Να εξηγηθεί στους πολίτες γιατί εμείς στο ΚΙΝΑΛ θεωρούμε ότι ο συντομότερος δρόμος προς τη σοσιαλδημοκρατία περνάει μέσα από συναινέσεις και όχι αντιπαλότητες/πολώσεις. Πως η ίδια η πραγματικότητα καλεί για αυτό το δρόμο. Και, να συμπληρώσω εγώ, αν βάσει του αρχή άνδρα δείκνυσι, ο αλαζονικός τεχνοκρατιομανής ΠΘ μας και ο συμπαθής παρεϊστας πρώην ΠΘ μας μας έδειξαν πια τα όρια τους, να γίνει συνείδηση στον κόσμο ότι ο σοβαρός και υπεύθυνος αρχηγός ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (άντε τώπα) είναι αυτός που μπορεί εφεξής να μας βοηθάει να διαβαίνουμε μέσα από τις κακοτοπιές. Διότι το μέλλον έρχεται δυστοπικό. Και προσδενόμαστε!
